Δισκοκριτικές

Το ''Once I Was An Eagle'' είναι ο τέταρτος δίσκος για τη Βρετανή folk τραγουδοποιό. Πρώτη επαφή με τη δουλειά της είχα το καλοκαίρι που μας πέρασε μέσω μίας φίλης μου. Αυτή μου είχε βάλει να ακούσω το ''Failure'' μέσα από τη πρώτη της δισκογραφική δουλειά και μου μετέδωσε τον ενθουσιασμό που της προκαλούσαν οι εύθραυστες ακουστικές μπαλάντες της νεαρής δημιουργού. Ακούγωντας, πάντα μέσω της φίλης μου, και άλλα κομμάτια της Marling  αποφάσισα να ασχοληθώ πιο επισταμένα με τη δισκογραφία της.

Τους The Callas τους είχα δει δύο φορές live αλλά παρόλο που μου άρεσαν ποτέ δεν είχα ακούσει ολόκληρο δίσκο τους. Κάτι σκόρπια κομμάτια δεξιά και αριστερά, που επίσης μου άρεσαν, αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετό για να κάτσω να τους ακούσω προσεκτικά. Φοβερή παράλειψη εκ μέρους μου! Τη λύση σε αυτή την εγκληματική συμπεριφορά μου την έδωσε μία φίλη μου καθώς μου έκανε δώρο τη τελευταία τους δουλειά ''Am I Vertical?'' Έστω και με αυτό το τρόπο ήρθα σε επαφή με μία ολοκληρωμένη δουλειά τους.

Ποιος ήταν ο τελευταίος πραγματικά indie δίσκος που ενθουσίασε; Indie με την ένοια που ορίστηκε από μπάντες σαν τους Ride, τους House of Love και τους Jesus and Mary Chain για παράδειγμα. Μάλλον οι Pains of Being Pure at Heart ήταν οι προηγούμενοι που το κατάφεραν. Για αυτό όλοι οι fans του είδους έχουν ενθουσιαστεί με τους Splashh. Τα έχουν όλα και συμφέρουν. Μπορεί οι shoegaze επιρροές να είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς στο ''Comfort'', οι Splashh όμως έχουν προσθέσει και άλλα συστατικά στη συνταγή τους.

Όταν πριν από ακριβώς μια δεκαετία ο κιθαρίστας Ripley Johnson από το Σαν Φρανσίσκο, μάζεψε μερικούς νέους και άπειρους μουσικούς για να σχηματίσει τους Wooden Shjips, ο μόνος του στόχος ήταν να δημιουργήσουν πρωτοποριακή μουσική και όχι η δημοσιότητα, οι συναυλίες και οι συνεντεύξεις. Αποφασισμένος να πατήσει πάνω στα ψυχεδελικά και garage 60’s, στο krautrock και space rock, o πολυάσχολος Johnson (Που διατηρεί και δεύτερο project με τους Moon Duo) δίσκο με το δίσκο έχτισε τον ήχο που φανταζόταν αρχικά.