Δισκοκριτικές

Έπρεπε να περάσει τα σαράντα του χρόνια ο φίλτατος Damon Albarn για να δει το όνομά του στο εξώφυλλο ενός pop δίσκου. Τα λόγια και προφανώς είναι περιττά για τον άνθρωπο που καθόρισε τη βρετανική pop στα 90ς με τους Blur και από το 2003 που αυτοί κυκλοφόρησαν τον τελευταίο τους δίσκο, ο Albarn έχει καταπιαστεί με κάθε πιθανό και απίθανο project. Το πλέον πετυχημένο προφανώς και είναι οι Gorillaz, που εξερεύνησαν τα όρια της popular κουλτούρας, όντας ταυτόχρονα και μαζικοί.

Οι Thee Oh Sees συναγωνίζονται σε ποσότητα κυκλοφοριών τον Ty Segall. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάθε χρόνο έχουν τουλάχιστον έναν καινούργιο δίσκο στα ράφια των δισκοπωλείων. Αυτό βέβαια καθόλου δεν επηρεάζει την ποιότητα αυτών των κυκλοφοριών, αφού όλες τους βρίσκονται σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο. Εξαίρεση δεν αποτελεί και το φετινό ''Drop'', που σίγουρα δεν θα απογοητεύσει τους ήδη fans, αλλά αντίθετα μπορεί να κάνει και άλλους ανθρώπους να ασχοληθούν με την ιδιόμορφη garage pop του συγκροτήματος του John Dwyer.

Οι Afghan Whigs, για όλους εμάς τους σημερινούς thirty something, μπήκαν κατά κάποιο τρόπο από την πίσω πόρτα των μουσικών επιλογών μας.

Καινούργιος δίσκος για την αλητοπαρέα από την Ατλάντα, το ''Underneath The Rainbow'', που έρχεται τρία χρόνια μετά το πολύ καλό ''Arabia Mountain''. Πλέον οι Black Lips είναι παλιές καραβάνες του γκαραζάδικου rock 'n' roll με πλούσια δισκογραφία μιας και ηχογραφούν για πάνω από μία δεκαετία. Γνήσιοι εκπρόσωποι της αυθεντικής ροκενρολάδικης αισθητικής, συνδυάζουν κολλητικά ριφάκια με ατελείωτη διάθεση για χαβαλέ και party. Με αυτόν το μπούσουλα πορεύτηκαν για τη πρώτη δεκαετία της ζωής τους και τους έβγαλε ασπροπρόσωπους.