Αφιερώματα/Συνεντεύξεις

Μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις των πρώτων μηνών για την εγχώρια σκηνή ήταν η κυκλοφορία του ομώνυμου ντεμπούτου των Daphne and the Fuzz. Πριν από λίγες ημέρες είχαμε την τύχη να τους δούμε live στην Πάτρα και εκεί κανονίσαμε να τα πούμε και πιο αναλυτικά μαζί τους.

Πείτε μας με λίγα λόγια πως ξεκίνησε η μπάντα και πως έφτασε στην κυκλοφορία του ντεμπούτου της album;

Θα ξεκινήσω με την ομολογία ότι θεωρώ τον δεύτερο και τελευταίο δίσκο των Girls, το ''Father,Son, Holy Ghost'' (2011) τον καλύτερο δίσκο της δεκαετίας που διανύουμε. Ναι στην εποχή του Kendrick Lamar και των Black Keys, επιλέγω τον δίσκο μίας μισοάγνωστης μπάντας από το San Francisco. Ξέρω ότι ελάχιστοι θα συμφωνήσουν, αλλά όλα αυτά είναι τελείως υποκειμενικά. Η μπάντα δεν έχει κάποια ιδιαίτερη δημοφηλία στην Ελλάδα, αφού το εγχώριο κοινό προτιμά είτε περισσότερο ''σκοτεινά'', είτε πιο rock ακούσματα.

Οι Whereswilder λίγες ημέρες πριν την εμφάνισή τους στο Westside Festival μιλούν στο presspop για τη ψυχεδελική αναβίωση, τα επερχόμενα σχεδιά τους και τη δημιουργία μουσικής στην εποχή του διαδικτύου.

Ποια είναι τα επόμενα δισκογραφικά σας σχέδια;

Από τον Λάμπρο Χαντζή

 Ήταν άνοιξη του 2009 και ενώ τελείωνα την δευτέρα γυμνασίου έβλεπα για πολλοστή φορά το dvd του πρώτου schoolwave όταν πρόσεξα τους Rosebleed. Δεν μπορώ να πω με απόλυτη σιγουριά τι ήταν αυτό που με τράβηξε τόσο τότε. Υποθέτω ο πιο «σκοτεινός» και «σοβαρός» ήχος που είχαν σε σχέση με τις υπόλοιπες μπάντες του φεστιβάλ. Η ουσία είναι ότι το γεγονός αυτό αποτέλεσε την γνωριμία μου με έναν από τους μεγαλύτερους μουσικούς μου «έρωτες».