The Libertines - All Quiet On The Eastern Esplanade

Οι The Libertines ήταν από τα συγκροτήματα που καθόρισαν τη βρετανική μουσική στις αρχές του αιώνα. Μαζί με μπάντες σαν τους Franz Ferdinand, τους Bloc Party, τους Maximo Park, λίγο μετά τους Arctic Monkeys και μερικούς ακόμα, ανέλαβαν να επαναφέρουν στο βρετανικό rock τη σπιρτάδα και τη νευρικότητα που χρειάζονταν. Με δύο δίσκους στο ενεργητικό τους, το ''Up The Bracket'' του 2002 και το ομώνυμο album του 2004, έδωσαν στο βρετανικό rock ένα μείγμα από το punk των Clash, ανθεμικά ρεφραίν που καταναλώνονταν λαίμαργα από τη βρετανική νεολαία και ένα αλήτικο attitude. Μπροστάρηδες υπάρξαν ο χαρισματικός Pete Doherty και ο ταλαντούχος κιθαρίστας Carl Barat. Η σχέση τους παρήγαγε αρκετούς rock ύμνους, αλλά και χάρισε αρκετά πρωτοσέλιδα για τους έντονους τσακωμούς τους. Σε αυτό, σίγουρα, σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι κάθε είδους καταχρήσεις που σημάδεψαν τα πρώτα χρόνια των Libertines. Η κατάσταση μεταξύ τους έφτασε στο απροχώρητο, οπότε εντελώς φυσιολογικά έπεσαν γρήγορα οι τίτλοι τέλους. Ο καθένας τράβηξε το δρόμο του, ηχογράφησαν προσωπικούς δίσκους, ο Doherty έφτιαξε τους Babyshambles και ο Barat τους Dirty Pretty Things. Παρόλο που και των δύο οι διαδρομές είχαν αρκετές ένδοξες στιγμές, ένιωθαν ότι κάτι είχαν αφήσει στη μέση και ότι η μεταξύ τους συνεργασία ήταν αυτή που απογείωνε τη δημιουργικότητά τους. Έτσι και ενώ πλέον ήταν πιο νηφάλιοι, ξαναφόρμαραν τους Libertines, αρχικά για συναυλίες και το 2015 κυκλοφόρησαν το πολύ καλό ''Anthems For Doomed Youth''. Πλέον έχουμε στα χέρια μας το νέο τους πόνημα που τιτλοφορείται ''All Queit On The Eastern Esplanade''.

Οι Libertines του 2024 δεν είναι ούτε οι γεμάτοι ενέργεια πιτιρικάδες των δύο πρώτων δίσκων, αλλά ούτε οι thirty something του ''Anthems For Doomed Youth''.Έχοντας περάσει πλέον τα σαράντα λογίζονται ως βετεράνοι του είδους και απολύτως φυσιολογικά έχουν απωλέσει ένα μέρος της ενέργειας που τους χαρακτήριζε. O δίσκος ξεκινά με το γκαζωμένο ''Run Run Run'' να δηλώνει ξεκάθαρα ότι το πνέυμα του rock 'n' roll διακατέχει ακόμα τη μπάντα των Doherty / Barat, για να ακολουθήσει το μελωδικό pub rock του ''Mustangs''. Το ''I Have A Friend'' θυμίζει έντονα τις πρώιμες μέρες της μπάντας και άνετα έβρισκε θέση στο tracklist των δύο πρώτων δίσκων, ενώ στο ''Marry Old England'' ακούγονται σαν ο Doherty να έχει αντικαταστήσει τον Damon Albarn στα φωνητικά των The Good, The Bad & The Queen. Αρκετά τετριμένα είναι τα χαμηλόφωνα ''Man With A Melody'' και ''Shiver'' και στο ''Oh Shit'' ο ήχος τους ακούγεται αρκετά mainstream. Ο Doherty το παίρνει πάνω του με μια ψυχωμένη ερμηνεία στο ''Night Of The Hunter'' και τα πνευστά δημιουργούν νυχτερινή ατμόσφαιρα στο ''Baron' Claw''. Στο ''Be Young'' κάνουν αυτό που ξέρουν καλά, δηλαδή να φτιάχνουν ενθουσιώδη rock τραγούδια ιδανικά να τραγουδιούνται από μεθυσμένα Αγγλάκια και ο δίσκος κλείνει με τη γλυκόπικρη μελωδία του ''Songs They Never Play On The Radio''. Στο ''All Quiet On The Eastern Esplanade'' υπάρχουν πολλές στιγμές που θυμίζουν γιατί οι Libertines θεωρήθηκαν από τις καλύτερες μπάντες της γενιάς τους και κάποιες που λειτουργούν περισσότερο ως fillers.