The Jesus And Mary Chain - Glasgow Eyes

Οι The Jesus And Mary Chain κυκλοφορούν το δεύτερο δίσκο, από τότε που αποφάσισαν να επαναδραστηριοποιηθούν ως μπάντα. Είχαν επιστρέψει το 2017 με το ''Damage And Joy'', αφήνοντας θετικές εντυπώσεις, και φέτος κυκλοφορούν το ''Glasgow Eyes''. Οι Jesus and Mary Chain είναι από τα συγκροτήματα που καθόρισαν όσο λίγα την ανεξάρτητη κιθαριστική μουσική στα '80ς και στα '90ς, επηρεάζοντας ουκ ολίγες μπάντες στη συνέχεια. Ηγετικές μορφές της μπάντας ήταν τα αδέρφια William και Jim Reid, ενώ στο πέρασμα του χρόνου πέρασαν διάφοροι από τα συγκρότημα, ανάμεσά τους και ο Bobby Gillespie, μετέπειτα frontman των Primal Scream. Οι Jesus μας συστήθηκαν στα μέσα των '80ς με το εθιστικό single ''Upside Down'', για να ακολουθήσει το εμβληματικό ''Psychocandy'', album που δικαίως συγκαταλλέγεται στις λίστες με τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών. Σήμα κατατεθέν τους, οι κιθαριστικές παραμορφώσεις να ντύνουν τις pop συνθέσεις της μπάντας. Πρωτοπόροι του shoegaze ήχου, με εμφανείς επιρροές τόσο από το rock 'n' roll, όσο και από την pop μουσική. Μετά το ''Psychocandy'' κυκλοφόρησαν ακόμα πέντε εξαιρετικούς δίσκους και λίγο πριν το τέλος του 20ου αιώνα διαλύθηκαν. Περίπου δεκαπέντε χρόνια μετά επέστρεψαν κάνοντας αρκετά live και στη συνέχεια κυκλοφόρησαν το ''Damage And Joy''. 

Αρχικά να πούμε ότι το ''Glasgow Eyes'' είναι η πιο αδύναμη δισκογραφική στιγμή για τους Jesus and Mary Chain. Στο δίσκο συνυπαρχουν απολαυστικές στιγμές κιαθαριστικών παραμορφώσεων, με κάποια κομμάτια που περισσότερο λειτουργούν ως fillers. Κυρίως τέτοια είναι όταν οι βετεράνοι Σκωτσέζοι πατούν φρένο στα πετάλια τους και γράφουν mid tempo κομμάτια. Στο δίσκο υπάρχουν πολλές αναφορές από τη rock 'n' roll μυθολογία, σημαντικό κομμάτι της είναι και οι ίδιοι οι Jesus and Mary Chain, όπως το νοσταλγικό ''The Eagles And The Beatles'', όπου παρελαύνουν πολλά θρυλικά συγκροτήματα των '60ς και το κλείσιμο του album με το πολύ καλό  ''Hey Lou Reid'', όπου η μπάντα αποπειράται να πιάσει κάτι από τον ήχο των Velvet Underground. Ο δίσκος ξεκινά ιδανικά με το σπινταρισμένο ''Venal Joy'', για να ακολουθήσουν τα ''American Born'' και ''Mediterranean X Film''  όπου οι κιθάρες αφήνουν αρκετό χώρο στα synths. Το single ''Jamcod'' είχε κυκλοφορήσει ως προπομπός του δίσκου και μας γυρνάει στον ήχο του ''Automatic'' ενώ στο ''Discotheque'' μας εκπλήσσουν με τον new wave ήχο τους. Στο ''Pure Poor''  οι κιθάρες είναι αργόσυρτα φαζαρισμένες και στο ''Silver Strings'' κινούνται σε πιο συμβατικές pop φόρμες. Το ''Chemical Animal'' είναι από της πιο ενδιαφέρουσες στιγμές της νέας τους σοδειάς και στα ''Second Of June'' και ''Girl 71'' θυμίζουν έντονα την εποχή του ''Munki''. Το ''Glasgow Eyes'' είναι η πιο αδύναμη δισκογραφική στιγμή για μία από τις σημαντικότερες μπάντες του κιθαριστικού ήχου. Τα χρόνια έχουν περάσει και κάτι τέτοιο είναι απολύτως φυσιολογικό. Πάρολο την ύπαρξη κάποιων μέτριων στιγμών, υπάρχουν και κομμάτια που έχουν κάτι από τη μαγεία του παρελθόντος τους.