Iam Nothe - The Grand Design

Ο περασμένος Δεκέμβριος άφηνε πίσω του μια χρονιά γεμάτη ημίμετρα στο κομμάτι του πολιτισμού, όμως, μεταξύ άλλων, μας σύστησε μέσω του single "Lord You Are The Cure" την πρώτη σόλο δισκογραφική δουλειά του Spyrea Sid υπό το moniker Iam Nothe. Το εν λόγω κομμάτι λοιπόν είναι το «χειρότερο» track του δίσκου - ένα statement που προέρχεται από κάποιον που είχε ασελγήσει πάνω στο replay button 9 μήνες πριν: χρήσιμη κατευθυντήρια παρατήρηση για να αντιληφθούμε για τι δίσκο μιλάμε.

Ελέω γενικότερης συνεννόησης, ο Σπυρέας είναι γνωστός από τα σχήματα Cyanna και Cyanna Mercury. Ο πρώτος (και τελευταίος) δίσκος των δεύτερων ονόματι "Archetypes" κυκλοφόρησε το 2016 και αποτελεί μία από τις πιο σπουδαίες δουλειές της εγχώριας indie σκηνής της τελευταίας δεκαετίας (και όχι μόνο). Ανεξήγητο δε το γεγονός ότι η προβολή του, για διάφορους λόγους, φαντάζει αρκετά ισχνή σε σχέση με την ποιότητα του υλικού. Οι δε ζωντανές τους εμφανίσεις αποτελούσαν ένα μικρό masterclass ατμόσφαιρας – είχα την τύχη να τους δω τρεις φορές που, ανασκοπικά, φυσικά και φαίνονται λίγες. Όποιος είχε την τύχη να βρεθεί ενώπιον τους αντιλαμβάνεται πολύ καλά για τι πράγμα μιλάω.

Το "The Grand Design" δίνει την ευκαιρία στον frontman (του εαυτού του πλέον) να ξεφύγει από τη βαρύγδουπη σε σημεία μυσταγωγία των Cyanna Mercury (καθώς και από την pop rock έκφανση των Cyanna), οδηγώντας τον πλέον στο να αγκαλιάσει (και να «πειράξει», φευ) τις απροκάλυπτα rock επιρροές του. Οι διακριτικές, ανατολίτικες αναφορές καθώς και η υποβλητική ατμόσφαιρα δεν θα μπορούσαν επ’ ουδενί να λείπουν, ενώ η επικοινωνία της αισθαντικής ερμηνείας του τραγουδιστή με τις πληκτροφόρες επιθέσεις του Nick Sid (έτερο alumnus των Cyanna Mercury) αποτελεί έναν αναμενόμενο μα κάτι πολύ παραπάνω από απλώς καλοδεχούμενο ακρογωνιαίο λίθο. Όλα αυτά χωρίς να έχουν αναφερθεί οι εξαιρετικές κιθάρες που διαχέονται στοχευμένα σε όλο το δίσκο καταφέρνοντας να μην είναι ποτέ φλύαρες, καθώς και το rhythm section που παίρνει άριστα ως υπεύθυνος δόμησης γκρούβας που θα αναδείξει τις αρετές του υλικού στην πληρότητά του – τα παραπάνω εκτελεσμένα φυσικά από προσεκτικά επιλεγμένους μουσικούς που έχουν αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στη σκηνή.

Ματαιότητα, ελαφρά απογοήτευση καθώς και θρησκευτικές αναφορές αποτελούν τα στιχουργικά εργαλεία του Iam Nothe, ο οποίος με έναν μαγικό τρόπο καταφέρνει να ξεδιπλώσει σε σεβαστές δόσεις τις φωνητικές/ερμηνευτικές του αρετές χωρίς ποτέ να προβαίνει σε άκρατο βερμπαλισμό ούτως ώστε να καταχραστεί χώρο χάριν των πρώτων. Η έντονη εικονογραφία που πηγάζει από το στίχο είναι το κερασάκι στην τούρτα σε ένα σύνολο ηχοτοπίων που, με ένα άλμα συνειρμού, θα μπορούσε να είναι η απάντηση στο τι είδους θα έβγαινε εάν ας πούμε ο Josh Homme συνέπραττε με τον Danger Mouse σε full length solo δίσκο. Σε μια επέκταση του άνωθεν συνειρμού, ενδεχομένως να έρχεται κατά νου η μουσικότητα του πειραματικού rock crooner (πλέον) Alex Turner του "Tranquility Base Hotel & Casino" ή της ευρύτερης "Last Shadow Puppets" νοοτροπίας. Στα επί μέρους σημεία, ο δίσκος εκτός των άλλων καταφέρνει να είναι αρκετά πιασάρικος ώστε να σου κολλάνε ρεφρέν σαν τσίχλα πάνω στη γκρίζα ύλη σου, χωρίς ωστόσο ποτέ να ζητιανεύει εκβιαστικά ραδιοφωνικό airplay. Τρανό παράδειγμα το "There’s No End" που, αφότου έχει ξεκινήσει με gospel μουρμουρητά, καταλήγει σε ρεφρέν που καμία σπάτουλα ποπ χιπστερίας [sic] δεν μπορεί να ξεκολλήσει. Ωσάν την προαναφερθείσα τσίχλα δηλαδή.

Το «μεγάλο σχέδιο» του Iam Nothe βρίσκεται κοντά μας πλέον, αποτελώντας όχι απλά ένα ιδανικό (και καλύτερο απ' ό,τι αξίζουμε μάλλον) εναρκτήριο λάκτισμα για τη νέα (μουσική) σεζόν, αλλά μια συλλογή ασμάτων που θα θρονιαστεί σε εγκεφάλους και καρδιές μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους. Και όχι μόνο.