Diiv - Deceiver

Από τον Λάμπρο Χαντζή

‘Το 2016 οι DIIV ουσιαστικά διαλύθηκαν. Δεν το είπαμε ποτέ αλλά η μπάντα φαινόταν να έχει κλείσει το ταμείο της.’ δήλωσε ο Colin Caulfield τη μέρα κυκλοφορίας του τρίτου LP των DIIV με τίτλο ''Deceiver''. Ας τα πάρουμε από την αρχή όμως. Πριν εστιάσουμε στον δίσκο ας κάνουμε μια αναδρομή στα γεγονότα που προηγήθηκαν.

Οι DIIV κυκλοφόρησαν το 2016 το ''Is The Is Are'', ένα άλμπουμ με 17 αγχωμένα, σκοτεινά και χαμένα στα κιθαριστικά εφέ κομμάτια. Και ήταν υπέροχο. Κάπου εκεί όμως άρχισαν να στραβώνουν τα πράγματα. Η μισή περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ακυρώθηκε γιατί ο frontman, Zachary Cole Smith αδυνατούσε να χειριστεί τα προβλήματα εξαρτήσεων που αντιμετώπιζε. Αργότερα, το 2017 στο site του συγκροτήματος υπήρξε μια ανακοίνωση που ενημέρωνε πως ο Cole θα εισαγόταν σε κλινική αποτοξίνωσης για μακροχρόνια θεραπεία. Οι πρόβες σταμάτησαν, νέα κομμάτια δεν ήρθαν, οι DIIV απενεργοποιήθηκαν επ’ αόριστον και σίγουρα ένας τρίτος δίσκος εκείνη τη στιγμή έμοιαζε όνειρο απατηλό. Παρ’ όλα αυτά στα τέλη του 2018 ο Cole εξήλθε πλήρως καθαρός και υγιής στην πιάτσα, η μπάντα ανασυστάθηκε, και κάποια δειλά και αραιά live άρχισαν να ανάβουν τα φαναράκια ελπίδας στους fans. Μέχρι που φτάνουμε στο σήμερα που το Deceiver είναι πλέον γεγονός και ήδη οι νότες του αγγίζουν τα αυτιά μας.

Ο δίσκος έχει 10 κομμάτια, πράγμα που τον κάνει αρκετά πιο σφιχτό και ομοιογενή από τον προηγούμενό του. Την παραγωγή υπογράφει ο Sonny Diperri που έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους My Bloody Valentine, Nine Inch Nails και Protomartyr. Με μια πρώτη ακρόαση, το σημάδι του Sonny είναι κάτι παραπάνω από εμφανές. Η παραγωγή είναι πιο ορθολογική, χωρίς υπερβολές και με ισομερή κατανομή όλων των οργάνων στη μίξη. Τη θέση του βάθους στις κιθάρες το έχουν πάρει οι σκληρές  παραμορφώσεις, οι μελωδίες έχουν αντικατασταθεί από riffs, η ντραμς έχει έρθει στο προσκήνιο και οι φωνές έχουν ξεγυμνωθεί από τα εφέ. Ο ήχος είναι πιο στεγνός, πιο ωμός, πιο rock αν προτιμάτε αν και το tempo των κομματιών βρίσκεται αρκετά χαμηλότερα από εκεί που μας είχαν συνηθίσει οι Νεοϋορκέζοι, προσδίδοντας έτσι ένα shoegazy στοιχείο. Οι DIIV αποφάσισαν να κρατήσουν μερικά χαρακτηριστικά που τους έφτασαν ως εδώ και με τη βοήθεια της αισθητικής του Diperri να επαναπροσδιορίσουν τον ήχο τους και ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε να κάνουν. Μπορεί τα νέα χαρακτηριστικά να περιέχουν μια υπερβολή αλλά μπροστά στο σταυροδρόμι της ασφαλούς επιλογής για τρίτη φορά και της εξέλιξης του ήχου τους, διάλεξαν σωστά.

Εστιάζοντας περισσότερο στα κομμάτια του ''Deceiver'', ξεχωρίζει η απόφαση οι φωνές να βγουν όσο μπροστά προστάζει ένας rock δίσκος. Ο Cole τραγουδάει με το γνωστό μουρμουροψιθυριστό του στυλ, όμως αυτή τη φορά φαίνεται ότι έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για αυτό που κάνει. Οι πρώτοι στίχοι του ''Like Before You Were Born'' αποτελούν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Σε αυτά τα φωνητικά έρχονται να προστεθούν και αυτά του Colin Caulfield προσδίδοντας το συναισθηματισμό και την ονειρική ατμόσφαιρα που τα μετατρέπει στα καλύτερα φωνητικά των DIIV μέχρι σήμερα.

Οι στίχοι του Cole πηγάζουν όπως πάντα από τις προσωπικές εμπειρίες. Συνεχίζουν να εκφράζουν μια απαισιόδοξη οπτική και μια σκοτεινή φαντασία, αυτή τη φορά όμως είναι πιο στοχευμένοι. Η όλη εμπειρία της αποτοξίνωσης φαίνεται να του έχει αφήσει βαθιά μέσα του χαραγμένο το σημάδι της, από στίχους όπως ‘I apologize to all I see for everything I used to be’ που τραγουδάει στο ''Between Tides'' ή ‘I was a stranger in our bed, Shut away and getting thin, I was a stranger in my skin’ του ''For The Guilty''. Σε τελική ανάλυση, η θεματολογία περιστρέφεται γύρω από τη συμφιλίωση με τα λάθη του παρελθόντος, την αντιμετώπιση τους και τελικά την κάθαρση που είναι και γενικότερα το concept του δίσκου. Εξαίρεση αποτελεί το ''Blankenship'' που είναι και το μόνο πιο αποστασιοποιημένο από προσωπικές εμπειρίες κομμάτι, αφού εκφράζει περισσότερο οικολογικές ανησυχίες.

Στο τελευταίο καθώς και στο ''The Spark'' εντοπίζονται και πιο έντονα τα γνώριμα αγχώδη beats και οι μελωδικές κιθάρες από το παρελθόν των DIIV. Τα πολύ ‘βαριά’ ''Taker'', ''Lorelei'' και ''Acheron'' επιβεβαιώνουν τις υποψίες που φύτεψε το ''Waste Of Breath'' του ''Is The Is Are'', ότι οι DIIV μπορούν να γράφουν φανταστικά αργά και σπαρακτικά κομμάτια ενώ το ''Skin Game'' βρίσκεται στην τέλεια ισορροπία μεταξύ του παλιού και του νέου ήχου, πράγμα που δικαιολογεί το γεγονός ότι ήταν το πρώτο single που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο. Στα αρνητικά ίσως θα μπορούσε να μπει το γεγονός ότι όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το νέο ήχο έχουν παρουσιαστεί μέχρι το ''Taker'' με αποτέλεσμα κάπου μετά τη μέση και λίγο πριν το τέλος να έχουμε την αίσθηση μιας μονοτονίας και μιας κοιλιάς.

Το ''Deceiver'' παρ’ όλο που παρουσιάζει μια απλότητα στις συνθέσεις του και δίνει την εντύπωση ότι είναι το αποτέλεσμα μιας πολύ φυσικής διαδικασίας μετά από αρκετές ακροάσεις μαρτυράει ατελείωτο χρόνο δουλειάς (κυρίως πνευματικής). Στο τέλος της ημέρας όμως, το καίριο ερώτημα είναι αν είναι αρκετά καλό άλμπουμ όσο τα δύο προηγούμενα της μπάντας. Προσωπική μου άποψη είναι ότι είναι δύο αρκετά ανόμοια πράγματα για να συγκριθούν. Οι DIIV μας συστήνονται ξανά πιο ώριμοι και συνειδητοποιημένοι από ποτέ, έχοντας αντιμετωπίσει σημαντικά ζητήματα, έχοντας δουλέψει πιο σωστά και έχοντας πάρει καθοριστικές αποφάσεις. Το'' Deceiver'' είναι μια στροφή στο δρόμο. Το που θα οδηγήσει τελικά θα το δείξει μόνο ο χρόνος. Θέλω όμως να κλείσω λέγοντας το εξής. Ο Zachary Cole Smith μόνο εύκολη ζωή δεν είχε. Η αυτοκαταστροφή τον συντρόφευε από την παιδική του ηλικία όταν και αποβλήθηκε από 6 σχολεία μέχρι να αποφοιτήσει. Έχει κάνει φυλακή, έχει μείνει άστεγος, έχει περάσει ξυστά από το θάνατο και έχει περάσει τον Γολγοθά της αποτοξίνωσης. Σήμερα ετοιμάζεται να ξεκινήσει μια ολοκαίνουρια περιοδεία. Έχει κερδίσει όμως και κάτι πολύ σημαντικό από όλα αυτά, την ευκαιρία να μετατρέψει όλες του τις συμφορές σε έμπνευση, να αγκαλιάσει το παρελθόν του και μέσα σε αυτό να ψάξει το μέλλον των DIIV. Έχει πλέον κάτι να πει, κάτι που μπορεί να αγγίξει άλλους ανθρώπους, και αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο ενός καλλιτέχνη. Το ''Deceiver'' φαίνεται να είναι η πρώτη προσπάθεια σε αυτή την κατεύθυνση. Αν οι DIIV συνεχίσουν να βαδίζουν σε αυτό το δρόμο, τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι τα καλύτερα είναι μπροστά τους και μπροστά μας.

‘It’s so rare that you get a second chance at anything in life and somehow we took this second chance at DIIV and did everything right’ – Colin Caulfield