Whereswilder - Hotshot

Οι Whereswilder προκάλεσαν αίσθηση στην εγχώρια σκηνή, τόσο με το ντεμπούτο τους album όσο και με τον δυναμισμό που εξέπεμπαν τα live τους. Γρήγορα έγιναν talk of the town και καθιερώθηκαν ως ένα από τα πιο ελπιδοφόρα σχήματα που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια. Το δεύτερο album, με τίτλο ''Hotshot'' κουβαλάει στα αυλάκια του το βάρος του να επαληθεύσει αυτές τις προσδοκίες. Ακούγοντας το δίσκο εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι η μπάντα από την Αθήνα τα κατάφερε μια χαρά. Μάλιστα η μεγάλη της μαγκιά είναι ότι το κατάφερε αλλάζοντας αισθητά τον ήχο της. Ενώ στο ντεμπούτο τους γυρόφερναν την ψυχεδελική αναβίωση, με το ''Hotshot'' παρουσιάζουν έναν straight rock δίσκο. Οι αναφορές του βρίσκονται στο ''Abbey Road'' των Beatles και στο ''Arthur, Or The Decline And Fall Of The British Empire'' των Kinks. Η τραγουδοποιία τους οφείλει πολλά σε αυτή του Paul McCartney και του Ray Davies. Κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο, δηλαδή το να αναμετράσαι με αυτά τα ιερά τέρατα της rock μυθολογίας και να βγαίνεις αλώβητος. Οι Whereswilder εκτός του ότι έχουν την ικανότητα να γράφουν μεστά τραγούδια με αρχή, μέση και τέλος, είναι και σπουδαίοι χειριστές των οργάνων τους. Αγαπάνε σίγουρα το classic rock και των δύο πλευρών του Ατλαντικού και αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο ''Hotshot''.

Από το ''All Wrong'' μας γυρνάνε πίσω στον χρόνο και μας θυμίζουν τους Stones από το ''Beggars Banquet'' και μετά, ενώ στο ''Mission To Sail'' θυμίζουν τις πιο rock στιγμές του Bowie. Το ''This Feeling'' χαρακτηρίζεται από γρήγορα ζεπελινικά κιθαριστικά μέρη και από την ευκολία που η rhythm section αλλάζει ρυθμούς και διαθέσεις. Μπητλικές μελωδίες για το ''Keep Me Rollin''' και στο ''Can't Fight'' μας δίνουν την δική τους άποψη για το southern rock. Στο ''The Love There Is'' βγάζουν τον πιο μελωδικό και χαλαρό εαυτό τους, ενώ στο ''Going Down Again'' χάνονται στις ατελείωτες διαδρομές του blues rock. Στο ''Show And Tell'' μας γυρνούν στο πρώτο μισό των '70ς, τότε που τα riffs ήταν γιγαντιαία και το stadium rock ζούσε στιγμές δόξας. Μετά ήρθε το punk και τα ισοπέδωσε όλα. Οι Whereswilder ηχογράφησαν έναν γοητευτικά παλιομοδίτικο δίσκο, με αναφορές σε όλο το rock της δεκαετίας '65-'75 και βασισμένο πλήρως στις κιθάρες.Το ''What You Need'' είναι το κομμάτι που έμεινε έξω από κάποιο δίσκο των Kinks και το ''Hold On Me'' θα μπορούσε να έχει γραφτεί για το soundtrack κάποιας ταινίας που εξελίσσεται στα '60ς. Η πολύ καλή παραγωγή αναδεικνύει τις συνθέσεις του δίσκου και την εκτελεστική δεινότητα των ίδιων των μουσικών. Ένας δίσκος που αξίζει να ακουστεί από τους λάτρεις του classic rock και στην Ελλάδα εξακολουθούμε να έχουμε αρκετούς οπαδούς του συγκεκριμένου ιδιώματος. Σίγουρα αν οι Whereswilder δεν ήταν Έλληνες αλλά Αμερικάνοι, θα έκαναν ατελείωτες περιοδείες και θα είχαν την επιτυχία εξασφαλισμένη. Συνθετικά δεν αναμασούν τις προφανείς επιρροές τους αλλά τις έχουν αφομοιώσει δημιουργικά στον ήχο τους.