Ty Segall - Ty Segall

Για άλλη μία χρονιά ο Ty Segall είναι συνεπής με τη δισκογραφία και έρχεται να προσθέσει ακόμα έναν κρίκο με το φετινό του album, στην ήδη μακρά δισκογραφική αλυσίδα του. Στα τριάντα του έχει κυκλοφορήσει τόσα albums, όσα μία αρκετά παραγωγική μπάντα κυκλοφορεί σε τριάντα χρόνια παρουσίας. Και το θετικό για αυτόν είναι ότι όλοι οι δίσκοι του είναι από καλοί και πάνω. Το φετινό album φέρει απλά το όνομά του. Με μία πρώτη σκέψη μπορούμε να πούμε ότι με τόσους δίσκους που έχει κυκλοφορήσει, βαριέται να ψάξει για άλλη μία φορά για τίτλο και έτσι αποφάσισε να κυκλοφορήσει το δίσκο απλά με το όνομά του. Ακούγοντας όμως το album μπορούμε να πούμε ότι άλλος είναι ο λόγος της μη επιλογής τίτλου. Το ''Ty Segall'' είναι μία αναδρομή στην μέχρι τώρα του πορεία και περιέχει κομμάτια που παραπέμπουν σε όλες τις παλαιότερες δουλειές του. Απο το garage punk, σε μπητλικές μελωδίες και από τον ψυχεδελικό ήχο της δυτικής ακτής σε σερφάδικα ξεσπάσματα. Όλο αυτό δίνει έναν πλουραλισμό στον ήχο και κάνει πιο ενδιαφέρουσα την ακρόαση του δίσκου.

Από το εναρκτήριο ''Break A Guitar'' καταλαβαίνουμε ότι ο Ty έχει κέφια. Λίγο ο αβανταδόρικος τίτλος, λίγο τα ζόρικα riffs, το κομμάτι αναμένεται να αποτελεί highligt στα live του και στο mosh pit να γίνεται κακός χαμός. Με το ''Freedom'' ξεπετάει ακόμα ένα κολλητικό rock 'n' roll σινγκλάκι, ενω στο δεκάλεπτο ''Warm Hands (Freedom Returned)'' ξεκινά με hard διαθέσεις και στη συνέχεια χάνεται σε οργανικά τζαμαρίσματα. Tο ''Talkin''' αποτελεί φόρο τιμής στην τραγουδοποιία του Ray Davies, με γλυκόπικρες μελωδίες και ΄μελαγχολικά φωνητικά. Στο garage punk και το βρώμικο rock 'n' roll που τόσο αγαπά ο Ty Segall επιστρέφει για το ''The Only One'' και το ''Thank You Mr. K''. Σε έναν δίσκο ανασκόπηση της πορείας του δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι αναφορές στους Beatles. Εξάλλου τα σκαθάρια είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα που έχει κατέβει στον θίασο του rock 'n' roll, επηρεάζοντας τους πάντες και πάρα πολλοί δημιουργοί να έχουν αναφορές σε αυτούς, ακόμα και τόσα χρόνια από τη διάλυση του. Το κομμάτι που παραπέμπει στους fab four ονομάζεται ''Orange Colour Queen'' και θα κάνει τον Noel Gallagher να πρασινίζει από ζήλια που δεν το έχει γράψει αυτός. Σχεδόν ακουστικό είναι το ''Peppers'' ώστε ο Ty Segall να μπορέσει να βγάλει τον πιο ευαίσθητο εαυτό του, ενώ το ''Take Care (To Comb Your Hair)'' φλερτάρει έντονα με την αμερικάνικη παράδοση. Το ''Ty Segall'' είναι ένα μεστό album που φανερώνει τις διαφορετικές πτυχές του δημιουργού του. Εξάλλου ο νεαρός καλιφορνέζος μας έχει συνηθίσει σε αξιόλογους δίσκους και το πιο πιθανό είναι, μιας και είναι αρχή της χρονιάς ακόμα, να έχουμε και άλλα νέα του τους επόμενους μήνες.