Foxygen - Hang

Στροφή 180 μοιρών εκτελούν οι Foxygen στον καινούργιο τους δίσκο με τίτλο ''Hang'', σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά τους, το ''...And Star Power''. Εκεί που το τελευταίο ήταν ένα ξεχειλωμένο album τεράστιας διάρκειας, με ορισμένα διαμαντάκια να ξεχωρίζουν ανάμεσα σε χαοτικούς ψυχεδελικούς πειραματισμούς, το ''Hang'' περιέχει μόνο οχτώ κομμάτια απλής και εύπεπτης pop, με αρκετές αναφορές στην funk των '70ς. Η ψυχεδέλεια έχει εξωραϊστεί στις γωνίες και οι Foxygen μας παρουσιάζουν τον πιο λαμπερό και προσιτό εαυτό τους. Αλλά σε έναν δίσκο που έχει μόνο οχτώ κομμάτια, απαιτείς να είναι όλα ένα και ένα. Σε αυτόν τον τομέα μάλλον απέτυχαν, αφού δεν κατάφεραν να έχουν ένα σφιχτοδεμένο album από γερές συνθέσεις. Εκεί που στο ''...And Star Power'' υπήρχαν μεγαλειώδη κομμάτια σαν το ''How Can You Really'' και το ''Coulda Been My Love'', στο καινούργιο album δεν θα βρεις κάτι αντίστοιχο.  Γενικά οι Foxygen δίνουν την εντύπωση συγκροτήματος που η μουσική που γράφει σχετίζεται άμεσα με τις ουσίες που καταναλώνει. Αν στο κορυφαίο τους ''We Are The 21st Century Ambassadors Of Peace & Magic'' έδειχναν ότι είχαν βρει την ισορρόπία στην χρήση ψυχοτροπικών ουσιών, στο ''...And Star Power'' έδειχναν ότι έχουν χάσει τη μπάλα και είναι χαμένοι σε έναν ωκεανό LSD, τότε στο ''Hang'' μοιάζουν να έχουν ξεμπερδέψει με όλα αυτά και να ακούγονται αντίστοιχα clean cut και χαρούμενοι. Σε αυτές τις συνθήκες στήνουν ένα ψυχεδελικό funky party στο οποίο είμαστε όλοι καλεσμένοι.

Το ''Follow The Leader'' μας προϊδεάζει για τη '70ς φάση των Foxygen. Πιάνα, πνευστά μπλέκονται αρμονικά με τα φωνητικά και δημιουργούν ένα up tempo single κατάλληλο να παίζει από στις playlists των ραδιοφώνων μέχρι στο μπαράκι της γειτονιάς σου, για όταν αράζεις για ένα χαλαρό ποτό. Το ''Avalon'' θυμίζει μία παιχνιδιάρικη και εμπορικών προδιαγραφών pop, αλλά οι Foxygen την έχουν πειράξει όσο χρειάζεται για να μην πέσουν στην παγίδα του τετριμένου. Θα μπορούσε να είναι ένα κομμάτι που θα περιέχονταν σε μία καινούργια κινηματογραφική μεταφορά της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων. Το ''Mrs. Adams'' επιστρέφει στο rock όπως αυτό ήταν πριν την έλευση του punk. Φιλόδοξο, μεγαλεπίβολο και να καταβάλει προσπάθεια να ενσωματώσει στοιχεία από άλλες μουσικές, όπως η soul και η funk. Στο ''America'' ρίχνουν τους τόνους και προσθέτουν τη δική τους εκδοχή για το πιο πολυτραγουδισμένο μέρος του πλανήτη. Στα ''Upon A Hill'' και ''Trauma'' ακούγονται σαν τον Scott Walker, κάτι που σίγουρα δεν το περιμέναμε από τους Foxygen. Σκοτεινές ατμόσφαιρες που δημιουργούν τα πνευστά και τα πλήκτρα, ενώ τα φωνητικά είναι αρκούντως θεατρικά ώστε να καταφέρνουν να θυμίζουν μία από τις μεγαλύτερες φωνές του 20ου αιώνα. Ο δίσκος κλείνει με το πολύ καλό ''Rise Up''. Κάπως έτσι θα ακούγονταν οι Divine Comedy αν αντί να ασχολούνται με pop crooners, βουτούσαν στα θολά νερά της ψυχεδέλειας. Από τα καλύτερα κομμάτια του καταλόγου των Foxygen. Το ''Hang'' δεν είναι ο δίσκος που λογικά κάποιος θα περίμενε από τους Foxygen έχοντας ακούσει τις προηγούμενες δουλειές τους. Αρκετά σύνθετος και φορτωμένος, δείχνει ένα συγκρότημα που ακόμα ψάχνεται με τον ήχο και είναι διατεθειμένο να πειραματιστεί με αυτόν. Το ''Hang'' βγάζει την φιλοδοξία τους να ακουστούν σύνθετοι και να γράψουν ''μεγάλη'' μουσική. Σε άλλα σημεία τα καταφέρνουν καλύτερα και σε άλλα όχι και τόσο. Ίσως σε αυτή τη δουλειά τους να μην υπάρχει τόσο ψυχή όσο στις προηγούμενες. Πάντως είναι ένας καλός δίσκος από ένα ούτως ή άλλως πολύ ενδιαφέρον συγκρότημα. Και σίγουρα μας αφήνουν με την περιέργεια για το πως θα είναι το επόμενο βήμα τους.