"Vio•lets": Ο βιασμός ενός ειδυλλίου

Του Κώστα Νταλιάνη

Ένα ζευγάρι γνωρίζεται, ερωτεύεται και σμίγει υπό την υπέροχη μουσική του Ντεμπισύ «Claire de Lune». Τα ευαίσθητα αγγίγματα και τα τρυφερά φιλιά, όμως, γρήγορα δίνουν την θέση τους στις φθοροποιούς δυνάμεις μιας ερωτικής σχέσης.

Δύο άγνωστοι, ένας άνδρας και μια γυναίκα, εισβάλλουν αναπάντεχα και δυναμικά κακοποιώντας (violate) τους δύο εραστές. Ποιοι είναι; Γιατί κάνουν ό, τι κάνουν; Γιατί οι δύο ήρωες υπομένουν στωικά το βασανιστήριό τους;

Η νεαρή σκηνοθέτρια Ειρήνη Καλλιανίδου, στην πρώτη της σκηνοθετική δουλειά «Vio•lets», θέτει ερωτήματα κι αφήνει ελεύθερο το θεατή να συλλογιστεί και να ερμηνεύσει όσα βλέπει επί σκηνής. Στην παράσταση δεν υπάρχει το στοιχείο του λόγου, παρά μόνο η έκφραση μέσω της κίνησης, κάτι που λειτουργεί άψογα και δένει με το ύφος του έργου.

Καθ’ όλη τη διάρκεια, υπάρχει προβολή βίντεο, στο οποίο – μέσω της δύναμης της εικόνας – περνάνε, με συμβολικό τρόπο, αφηγηματικά μέρη της ιστορίας. Ο παραλληλισμός των κλειστών μαγαζιών και των γκρεμισμένων κτιρίων με την σήψη και την κατάρρευση μιας ερωτικής σχέσης ήταν ευφυέστατος. Επιπλέον, οι συγκεκριμένες εικόνες συνδέονται με την τρέχουσα οικονομική - κοινωνική κατάσταση, υποδηλώνοντας ότι οι ερωτικές σχέσεις είναι πολύ δύσκολο να εξελιχθούν ανεπηρέαστες από το γενικότερο πλαίσιο, στο οποίο γεννιούνται.

Όσον αφορά τους δύο εισβολείς και το τι αντιπροσωπεύουν, προσωπικά σχημάτισα σαφή γνώμη. Πρόκειται για τα άλτερ ήγκο (alter ego) των δύο εραστών, που παράλληλα, αποτελούν σύμβολα των καταστροφικών στοιχείων μιας σχέσης. Η άτεγκτη, βλοσυρή, γυμνασμένη γυναίκα – εισβολέας, που εξετάζει εξονυχιστικά το σώμα της ηρωίδας, ελέγχει την περιφέρειά της, κριτικάρει το παρουσιαστικό της, συμβολίζει την θηλυκή φιλαρέσκεια, που όταν απειληθεί, οδηγεί σε ανασφάλεια και καυγάδες. Ο σκληροτράχηλος, σαδιστής άνδρας – εισβολέας, που βασανίζει σωματικά τον ήρωα, τον πονάει και τον «σπάει», συμβολίζει την βίαιη φύση του ανδρικού φύλου, που επιζητεί την εξωτερίκευση της με κάθε τρόπο. Πόσες σχέσεις δεν έχουν διαλυθεί από την ανασφάλεια και την βιαιότητα;

Η Ειρ.Καλλιανίδου έδειξε ότι έχει το χάρισμα να δημιουργεί εικόνες από το μηδέν. Μου έμειναν στη μνήμη το «παγίδευμα» του ήρωα μέσα στην μπλούζα του εισβολέα κι ο «εγκλωβισμός» της ηρωίδας από τις καρέκλες, εικόνες άρτιες αισθητικά και πολυσήμαντες ψυχαναλυτικά.

Οι τέσσερις ερμηνευτές κατάφεραν να εκφράσουν δεξιοτεχνικά με τα σώματά τους όσα δε λέγονται. Η Δάφνη Μανούσου ερμηνεύει με όλο της το είναι κι εντυπωσιάζει με την εκφραστικότητα, την ευαισθησία και την τρυφερότητά της, χωρίς να φοβάται να «τσαλακώσει» την ομορφιά της. Η Μιράντα Παύλου, κινούμενη εξαιρετικά, είναι πειστικότατη ως δυνάστης της κοπέλας. Ο Ευθύμης Γεωργόπουλος, πλήρως αφοσιωμένος στο ρόλο του, πλάθει έναν απόλυτα συμπαθή κι ευάλωτο χαρακτήρα. Ο Βαγγέλης Πιτσιλός ερμηνεύει με ιδιαίτερη ένταση και νεύρο, δημιουργώντας μια αίσθηση φόβου.

Πρόκειται για μια ξεχωριστή παράσταση σωματικού θεάτρου, που σε ταξιδεύει σε ένα σιωπηλό, αλλά εκφραστικότατο κόσμο, μέσα στα 45 απολαυστικά λεπτά της.

Vio•lets
Σύλληψη - σκηνοθεσία: Ειρήνη Καλλιανίδου
Παίζουν: Ευθύμης Γεωργόπουλος, Δάφνη Μανούσου, Μιράντα Παύλου, Βαγγέλης Πιτσιλός
Βίντεο-προβολή: Αγγελική Γιαννοπούλου

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων
Διάρκεια: 45 λεπτά
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά

Θέατρο 104|Black Box
Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα
Μετρό Κεραμεικός
Τηλ. κρατήσεων: 210 3455020 - 6940290312

Διαβάστε και την συνέντευξη της Δάφνης Μανούσου στο Presspop με αφορμή την παράσταση.