The Last Shadow Puppets - Everything You've Come to Expect

Μήνυμα σφάλματος

  • Notice: Undefined index: taxonomy_term στην similarterms_taxonomy_node_get_terms() (γραμμή 518 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).
  • Notice: Undefined offset: 0 στην similarterms_list() (γραμμή 221 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).
  • Notice: Undefined offset: 1 στην similarterms_list() (γραμμή 222 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).

Το ''Everything You 've Come To Expect'' έρχεται οχτώ χρόνια μετά το ντεμπούτο των The Last Shadow Puppets και αναμφίβολα είναι ένα από τα 3-4 πιο αναμενόμενα album της χρονιάς. Δεν είναι μόνο οι καταπληκτικές εντυπώσεις που είχε αφήσει ο πρώτος δίσκος που κάνει το follow up του τόσο αναμενόμενο, αλλά κυρίως τα άτομα που αποτελούν τους Last Shadow Puppets. Miles Kane και Alex Turner αποτελούν δύο από τα πιο hot ονόματα της βρετανικής σκηνής των τελευταίων χρόνων. Κυρίως ο δεύτερος που με τους Arctic Monkeys κατάφερε με χαρακτηριστική ευκολία να διανύσει την απόσταση από μία μπάντα δεκαοχτάρηδων και γεμάτων ενέργεια όταν ξεκίνησαν σε μία από τις καλύτερες μπάντες της εποχής μας. Αλήθεια ποιος θα το πόνταρε αυτό το 2005 όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος των Monkeys; Μάλλον για νέους Ash τους είχαμε τότε. Ο Turner είχε άλλα σχέδια όμως και κατάφερε να τα υλοποιήσει απόλυτα. Στους Last Shadow Puppets και παρέα με τον Kane κατάφεραν να παρουσιάσουν μία διαφορετική εκδοχή της συνθετικής τους φλέβας. Όχι ριζοσπαστικά διαφορετική όμως αλλά κυριώς μία διαφορετική ενορχηστρωτική προσέγγιση των συνθέσεων τους. Στους Puppets έντονες είναι οι επιρροές από Scott Walker, Serge Gainsbourg και το Wall of Sound του τεράστιου Phil Spector. Η χρήση εγχόρδων είναι καθοριστική και δίνουν άλλον αέρα στις συνθέσεις. Μην ξεχνάμε ότι η συμμετοχή του Turner στους Puppets φαίνεται και στους τελευταίους δίσκους των Arctic Monkeys, μιας και τραγούδια σαν το ''Reckless Serenade'' και το ''Piledriver Waltz'' έχουν πολλά κοινά με τους Last Shadow Puppets.

Οχτώ χρόνια είναι πολλά για το δεύτερο δισκογραφικό βήμα αλλά τα μέλη των Last Shadow Puppets κάθε άλλο παό μη ενεργοί ήταν αυτό το διάστημα. Βέβαια όλο ακούγαμε για νέο δίσκο και νέο δίσκο δεν βλέπαμε. Με την αίσθηση του μία κρύο μία ζέστη έπαιξαν και με τα πρώτα πράγματα που διοχέτευσαν από τον επερχόμενο δίσκο. Αρχικά το εξώφυλλο ήταν στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορο και στη χειρότερη κακό. Το πρώτο single ''Bad Habits'' άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις. Χωρίς να είναι άσχημο, δεν εντυπωσίαζε και δεν ήξερες πως θα είναι τα υπόλοιπα κομμάτια αν αυτό είναι ο αρχικός ''κράχτης'' του δίσκου. Έπρεπε να φτάσουμε στο τρίτο κομμάτι που ακούσαμε από το δίσκο για να πούμε ότι κάτι σπουδαίο γίνεται. ''Aviation'' λέγεται και είναι αυτό που ξεκινά το ''Everything You 've Come To Expect''. Περιέχει όλες τις αρετές των Puppets και είναι από τα κομμάτια που θα ακούμε παντού το επόμενο διάστημα. Ακολουθεί το ''Miracle Aligner'' που είναι και το προσωπικά αγαπημένο από τον δίσκο. Σε ατμόσφαιρα μοιάζει με το ''Aviation'', μόνο που έχει μία δόση Scott Walker παραπάνω, η οποία είναι ικανή για να το κάνει να ξεχωρήσει. Η πρώτη τριάδα συμπληρώνεται με το ''Dracula Teeth'' ολοκληρώνοντας ένα ιδανικό ξεκίνημα για το album. Για το ''Bad Habits'' τα είπαμε και παραπάνω. Συμπαθητικό και πιασάρικο, με πιο έντονα τα rock στοιχεία του, θα ακουστεί στην αρχή αλλά δεν θα είναι από αυτά που θα μείνουν. Για να το κάνουμε πιο λιανά είναι σαν τα singles που κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια οι Strokes και οι Franz Ferdinand. Τα ακούς στην αρχή, σου αρέσουν αρκετά, αλλά δύσκολα επιστρέφεις σε αυτά μετα από κάποιο διάστημα. Πανταχού παρόντα τα έγχορδα στο ομώνυμο κομμάτι και στο ''The Element Of Surprise'', ενώ το ''Used To Be My Girl'' άνετα θα μπορούσε να είναι σε κάποιο δίσκο είτε των Arctic Monkeys είτε του Miles Kane. Μία ρετρό αίσθηση αφήνει το ''Sweet Dreams, TN'' και το ''She Does The Woods'' συγκαταλλέγεται στις πιο groovy στιγμές τους. Προς το τέλος συναντάμε το ''Pattern'' κομμάτι που σε κερδίζει μετά από αρκετές ακροάσεις και ο δίσκος κλείνει με το γλυκά μελαγχολικό ''The Dream Synopsis''. Ο δίσκος είναι καλός, δεν θα μπορούσε να είναι και κάτι άλλο εξαιτίας αυτών που τον δημιούργησαν, απλά είναι ένα σκαλί κάτω από το ντεμπούτο τους. Σε αυτό ίσως να παίζει ρόλο το στοιχείο της έκπληξης, γιατί πλέον ξέραμε τι πρόκειται να ακούσουμε, ενώ τότε μας είχαν αιφνιδιάσει με τον πιο υπέροχο τρόπο. Όμως ξέρω ότι σίγουρα θα είναι στους δίσκους που θα ακούσω περισσότερο για το 2016 και είμαι βάβαιος ότι το ίδιο θα συμβεί με πολλούς.

Twitter icon
Facebook icon
Google icon
StumbleUpon icon