The Coral - Distance Inbetween

Ένα από τα συνεπέστερα συγκροτήματα της βρετανικής σκηνής τη τελευταία δεκαπενταετία είναι οι The Coral. Από το 2002 που μας συστήθηκαν με το ομώνυμο ντεμπούτο τους, μέχρι σήμερα είναι μία μπάντα που κάθε της κυκλοφορία είναι σημείο αναφοράς για την ανεξάρτητη pop. Χωρίς ποτέ να απασχολούν τα μέσα με τα προσωπικά τους καμώματα και τις υπερβολικές τους δηλώσεις, ποτέ δεν ζήτησαν προσοχή για άσχετους με τη μουσική τους λόγους. Ποτέ δεν είχαν το hype των Arctic Monkeys ή των Kasabian για παράδειγμα. Ο μόνος λόγος που γίνονταν αναφορά στο όνομά τους είναι οι κυκλοφορίες τους. Πιστοί στη ψυχεδελικών ηχοχρωμάτων pop τους, μας παρέδιδαν συνεχώς δίσκους που ακούγονταν ευχάριστα από την αρχή μέχρι το τέλος. Ενίοτε είχαν και κάποια singles να ξεχωρίζουν. Κομμάτια που μπορούσαν να ενταχτούν άνετα στη set list ραδιοφωνικών σταθμών αλλά και σε dj sets. Σαν φυσική συνέχεια όλων αυτών έρχεται και το φετινό ''Distance Inbetween''.

Στο ''Distance Inbetween'' θα βρει κάποιους όλους τους λόγους που έχει ασχοληθεί με την έως τώρα δισκογραφία των Coral. To '60ς λογικής όργανο, δίνει το απαραίτητο ψυχεδελικό υπόβαθρο σε κομμάτια σαν το ''Connector'' και το ''Million Eyes''. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι οι Coral δεν είναι ακόμα μία μπάντα νεοψυχεδελικής αναβίωσης, αλλά δίνουν την εντύπωση ότι είναι μία ψυχεδελική μπάντα των '60ς που απλά κατά τύχη βρέθηκε να λειτουργεί στο σήμερα. Οι πρώιμοι Pink Floyd με τον Syd Barrett εξακολουθούν να είναι σταθερό σημείο αναφοράς και αυτό φαίνεται σε κομμάτια σαν το ''White Bird'' και το ''Holy Revelation''. Το ''Chasing The Tail Of A Dream'' είναι αρκούντως ταξιδιάρικο ενώ στο ομώνυμο κομμάτι και στο 'She Runs The River'' βγαίνει η πιο μελαγχολική τους πλευρά. Το ''Miss Fortune'' είναι ένα ξεκάθαρο pop single, απ' αυτά που οι Άγγλοι είναι μάστορες και στο ''Fear Machine'' περιστρέφονται σε καλειδοσκοπικές  δείνες. Ο δίσκος ακούγεται φρέσκος και θα ικανοποιήσει τους fans της μπάντας. Αν και πάντα είχα την εντύπωση ότι οι Coral δεν απέκτησαν τη δημοφιλία που άξιζαν στην Ελλάδα, με εξαίρεση 2-3 singles. Μάλλον το ελληνικό κοινό προτιμά σταθερά είτε πιο ''μαύρες'' μπάντες, είτε αυτές που έχουν ξεκάθαρο rock χαρακτήρα. Στο δικό μου player πάντως το ''Distance Inbetween'' έχει κολλήσει για τα καλά το τελευταίο διάστημα.