M. Ward - More Rain

Τον M. Ward τον γνωρίσαμε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, με την τότε εμπορική έκρηξη της americana. Ήταν η εποχή που περιοδικά σαν το Uncut πρότειναν την επιστροφή στην αμερικάνικη παράδοση ως κάτι φρέσκο και ανανεωτικό για το ήδη κουρασμένο κοινό της rock. Ο M. Ward μπορεί να μην είχε την εγκεφαλικότητα του Conor Oberst των Bright Eyes ή τη θλίψη των Bonnie ''Prince'' Billy και Will Oldham, είχε όμως μία pop φινέτσα στις συνθέσεις του που του προσέδιδε ένα διαφορετικό χαρακτήρα από τον μέσο γελαδάρη που είδε τη καριέρα του να απογειώνεται απότομα λόγω του hype που συνόδευε την americana. Αυτή η pop φινέτσα είναι που βοήθησε τον M. Ward να διατηρείται στην επικαιρότητα αρκετά χρόνια μετά τη μόδα των καταθλιπτικών rednecks αλλά και να φτιάξει και το επιτυχημένο project των She & Him παρέα με την υπερχαριτωμένη Zooey Deschanel.

To ''More Rain'' είναι ο καινούργιος δίσκος του και έρχεται τέσσερα χρόνια μετά το αρκετά καλό ''A Wasteland Companion''. Μουσικά δεν έχει να προσθέσει κάτι καινούργιο στη δισκογραφία του M. Ward αλλά συνοψίζει ιδέες από ολόκληρη τη πορεία του. Η folk pop του είναι πανταχού παρούσα, διανθισμένη με gospel, country, '50ς rock 'n' roll στοιχεία, που δίνουν έναν πλουραλισμό στον δίσκο και αποφεύγει τη μεγαλύτερη παγίδα του είδους, που δεν είναι άλλη από τη μονοτονία που οδηγεί στη βαρεμάρα. Η διάθεση αλλάζει από κομμάτι σε κομμάτι ενώ οι ενορχηστρώσεις είναι νοσταλγικές με πολλές παραπομπές σε προηγούμενες δεκαετίες. Μελαγχολικές folk μπαλάντες σαν το ''Pirate Dial'' και το ''Little Baby'' συνυπάρχουν με το pop ''Confession'' και το '50ς ''You 're So Good To Me''. Λίγο μετά το κατανυκτικό ''I 'm Listening (Child's Theme)'' βρίσκουμε το ανεβαστικό ροκάκι ''Temptation''. Ακούγοντας συνολικά το ''More Rain'' έχουμε να κάνουμε με ένα ευχάριστο άκουσμα ποικίλων συναισθημάτων, που μπορεί να μην έχει να προσθέσει κάτι καινούργιο στη folk μουσική αλλά την τιμά με το να εξερευνά όλες τις πτυχές της. Οπότε έχουμε να κάνουμε με ακόμα μία προσεγμένη δουλειά του M. Ward που στέκεται αξιοπρεπέστατα. Εξάλλου ο M. Ward εξακολουθεί να είναι ένας ανήσυχος μουσικός και το 2016, όταν οι περισσότεροι συνοδοιπόροι του, από την έκρηξη της americana που λέγαμε στην αρχή, έχουν αναλωθεί σε χιλιοειπωμένες επαναλήψεις.