Sufjan Stevens - Carrie & Lowell [Asthmatic Kitty, 2015]

Ο γεννημένος στο Ντιτρόιτ Sufjan Stevens είναι ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς για την νεο-φολκ αμερικάνικη σκηνή. Πολυοργανίστας και ιδιαίτερα ταλαντούχος συνθετικά, ο Stevens όταν αποχώρησε από την πρώτη του μπάντα (Marzuki) και κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του άλμπουμ με την αυγή της νέας χιλιετίας (A Sun Came, 2000), ανέδειξε την υπεροχή του και ως μουσικός και ως συνθέτης σε σχέση με παρόμοια σχήματα. Η αποφασή του να επενδύσει σε μια σόλο καριέρα δικαιώθηκε τα επόμενα χρόνια με άλμπουμ που αξιολογήθηκαν από καλά έως εξαιρετικά.

Ανήσυχος και πολύπλευρος ως προσωπικότητα ο Stevens δεν έμεινε εκεί. Αρχικά έβαλε σε εφαρμογή ένα από τα πιο φιλόδοξα πρότζεκτ που έχει τολμήσει μουσικός ή συγκρότημα. Ξεκίνησε να γράφει από ένα δίσκο για κάθε πολιτεία των ΗΠΑ, ένα εγχείρημα που τελικά μετράει μόνο δύο εφαρμογές με την δεύτερη όμως, το άλμπουμ Illinoise του 2005, να συγκαταλέγεται στα καλύτερα της προηγούμενης δεκαετίας. Μέσα από αυτόν τον δίσκο έγινε και ευρύτερα γνωστός καθώς το κομμάτι Chicago συμπεριλήφθηκε στην ταινία Little Miss Sunshine, αν και στην συνέχεια η συχνότητα των κυκλοφορίων του άρχισε να αραιώνει. Τελευταίο του άλμπουμ ήταν το προ πενταετίας The Age of Adz ενώ πέρυσι η συμμετοχή του στο πειραματικό σχήμα Sisyphus περισσότερο απογοήτευσε πάρα μας παρουσίασε μια άλλη του πτυχή.

Το έβδομο φετινό στουντιακό του πόνημα είναι μια επιστροφή στις ρίζες του και σε αυτό που ξέρει να κάνει αποδεδειγμένα πολύ καλά. Ο ίδιος όταν ανακοίνωσε την επερχόμενη νέα του δουλεία δήλωσε ότι είναι μια «επιστροφή στις folk ρίζες μου» γεγονός το οποίο γίνεται άμεσα αντιληπτό με μια πρώτη ακρόαση του Carrie & Lowell. Πατώντας σε αγαπημένες του επιρρόες, όπως ο Bob Dylan, ο Elliott Smith και οι Beat Happening, ο Stevens παρουσιάζει ένα όμορφο σύνολο έντεκα κομματιών που λιτά και ξεκάθαρα στοχεύουν στην γαλήνη και το συναίσθημα του ακροατή. Από τις πρώτες νότες Death with Dignity το φολκ ταξίδι αρχίζει και δεν θα αλλάξει tempo σε καμία περίπτωση. Ρομαντικές πινελιές στο All of me wants all of you, ουράνιο ατένισμα στο Fourth of July, και τρυφεροί ψίθυροι στο Carrie & Lowell είναι μερικές μόνο από τις στιγμές που συνθέτουν το ενιαίας αισθητικής αποτέλεσμα. Παρόλη την λιτότητα και την αφαιρετικότητα ως παραγωγή το Carrie & Lowell είναι ένα άλμπουμ με όμορφες συνθέσεις, καλοδουλεμένες ενορχηστρώσεις και με έντονη την προσωπική πινελιά του δημιουργού.

Ο Sufjan Stevens μετά από την απώλεια ενός μέλους της οικογένειας του (κάτι που αποτυπώνεται και στο εξώφυλλο), ωρίμασε ακόμα περισσότερο και έκατσε και έγραψε ένα άλμπουμ όχι δραματικό, αλλά με αποφασιστικότητα να τονίσει τον καλύτερο του εαυτό, με το Carrie & Lowell να είναι μια δουλειά που πιθανόν μελλοντικά να ξεχωρίζει στις καλύτερες του.

www.music.sufjan.com
Μίμης Πλέσσας - Στήλη "Ακούω" Τέταρτο #145