Gaz Coombes - Matador

Ο Gaz Coombes ανήκει στην κατηγορία μουσικών που το πρόσωπό τους είναι σαφέστατα πιο αναγνωρίσιμο από το όνομά τους. Για αυτό και φρόντισε στον πρώτο του προσωπικό του δίσκο, να βάλει τη φάτσα του φόρα παρτίδα για να τον αναγνωρίσουν όλοι οι fans της παλιάς του μπάντας, των Supergrass. Ο Gaz Coombes στις ημέρες δόξας των Supergrass και της brit pop γενικότερα, δεν απασχολούσε τα Μ.Μ.Ε. με τις δηλώσεις και τα καμώματά του, όπως έκαναν άλλοι συνάδελφοί του, όπως ο Jarvis Cocker, οι αφοι Gallagher και ο Damon Albarn για παράδειγμα. Οι Supergrass απασχολούσαν μόνο με τη μουσική τους και σπάνια κάποιος ασχολήθηκε μαζί τους για άλλο λόγο. Σαν μπάντα ήταν η πιο punk της brit pop γενιάς, τουλάχιστον στην αρχή τους. Στη συνέχεια καταπιάστηκαν και αυτοί με διάφορες παραλλαγές των βασικών μελωδιών των Beatles και των Kinks και κάπως έτσι κυκλοφόρησαν μία σειρά από δίσκους, που μπορεί να μην είχαν τη φρεσκάδα των πρώτων τους, αλλά πάντα κινούνταν σε τουλάχιστον αξιοπρεπές επίπεδο. Ύστερα από μία σχεδόν εικοσάχρονη πορεία απόφάσισαν να βάλουν ένα τέλος, προφανώς αντιλαμβανόμενοι ότι δεν έχουν κάτι άλλο να παρουσιάσουν και ο καθένας να τραβήξει το δόμο του. Ο Gaz Coombes επέλεξε να δοκιμάσει μόνος του τις δυνάμεις στον ανταγωνιστικό κόσμο της pop μουσικής, που συνήθως είναι ιδιαίτερα σκληρός σε παλαίμαχους stars. Η πρώτη συνηθισμένη επιφύλαξη είναι του τι μπορεί να προσφέρει ένας frontman κάποιου πάλαι ποτέ επιτυχημένου συγκροτήματος σήμερα. Αυτόν το σκόπελο ο Coombes τον ξεπερνά με άνεση αφού για το ''Matador'' κρατά αρκετές από τις αρετές των Supergrass αλλά και ταυτόχρονα προσθέτει με θάρρος καινούργια στοιχεία. Διατηρεί τη νεανικότητα που χαρακτήριζε τις καλές ημέρες των Supergrass και πλέον φλερτάρει και με πιο ηλεκτρονικές και αφαιρετικές φόρμες.

Το εναρκτήριο ''Buffalo''  θυμίζει τη περσινή και επίσης πρώτη προσωπική δουλειά του Damon Albarn των Blur. Μία κατά βάση pop σύνθεση, που με τα πλήκτρα που διαθέτει καταφέρνει να καταπιαστεί με άγνωστα μέχρι προσφάτως ήχους για τον Gaz Coombes. Στο ''The English Ruse'' μάλιστα το πάει ένα βήμα παραπέρα, αφού ακούγεται σαν το αποτέλεσμα της συνεργασίας των Supergrass με τον Caribou που δεν κυκλοφόρησε ποτέ. Κομμάτια σαν το ''20.20'' και το ''Needles Eye'' ακολουθούν τις γνώριμες φόρμες της βρετανικής pop, που δυστυχώς σπάνια ακούμε τα τελευταία χρόνια. Ίσως για αυτό να ευθύνεται ότι δεν υπάρχουν και πολλά πλέον αξιόλογα βρετανικά συγκροτήματα. Στο '' The Girl Who Gell To Earth'' ακολουθεί πιο ακουστικές φόρμες, ενώ το οχτάλεπτο ''Detroit'' μοιάζει αρκετά με τη τελευταία περίοδο των Supergrass. Το ''Matador'' είναι πολύ καλύτερος δίσκος από ότι θα περίμενε κάποιος να κυκλοφορήσει ο Gaz Coombes εν έτει 2015. Ίσως και ο ίδιος να μην το περίμενε και για αυτό να φαίνεται έκπληκτος στη πόζα του εξώφυλλου του δίσκου.