A Victim Of Society - Distractions

Θυμάμαι πριν δύο περίπου χρόνια και κατά την επιστροφή από την Αθήνα προς Πάτρα, μία φίλη πρότεινε να ακούσουμε την κασέτα που μόλις είχε βγάλει ένα συγκρότημα φίλων της. Έχοντας κασετόφωνο ακόμα στο αυτοκίνητο (από τους ελάχιστους πλέον) παίρνω την κασέτα και την βάζω να παίζει. Ξαφνικά όλους μας απορροφά το περιεχόμενο της με συνέπεια να την ακούσουμε και άλλες φορές έως να φτάσουμε στον προορισμό μας. Όπως προφανώς καταλάβατε αυτή ήταν και η πρώτη μου επαφή με το συγκρότημα των A Victim Of Society. Από τότε περιστασιακά ρωτούσα τη φίλη μου για τα νέα του συγκροτήματος και μάθαινα για τα live, τις ηχογραφήσεις και τη συμφωνία τους λίγο αργότερα με την Inner Ear για τη κυκλοφορία του δίσκου τους. Σε αυτό το διάστημα οι A Victim Of Society είχαν καταφέρει να κεντρίσουν το ενδιαφέρον του κοινού και των μέσων κάνοντας χαοτικά και ταυτόχρονα στιβαρά live, δημιουργώντας έναν σχετικό μύθο γύρω από το όνομά τους και μία προσμονή για τον δίσκο που ετοιμάζονταν. Κάπως έτσι φτάσαμε στη κυκλοφορία του ''Distractions'' και αυτό που μένει είναι αν οι A Victim Of Society κατορθώνουν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες. Η απάντηση είναι θετική και μάλιστα συνοδεύεται από μεγάλο ενθουσιασμό.

Οι Α Victim Of Society ηχητικά κινούνται κάπου μεταξύ των Spacemen 3 και των  Suicide. Ή αλλιώς όταν το πνεύμα του punk συναντά τη ψυχεδελική σκηνή, με συνέπεια το μείγμα που προκύπτει να είναι τουλάχιστον εκρηκτικό και σίγουρα να χτυπάει κατευθείαν στο κεφάλι. Ολόκληρος ο δίσκος ακροβατεί μεταξύ του οργανωμένου χάους και μίας straight to your face επιθετικότητας, σαν αυτή που μας έδειξαν οι Black Rebel Motorcycle Club τα τελευταία χρόνια, αλλά είχαν κατασκευάσει και πατεντάρει οι Stooges πολλά χρόνια πριν. Έχοντας ως σταθερή επιρροή τους Suicide, αναγκαστικά ο δίσκος βασίζεται σε μονότονους και επαναλαμβανόμενους ρυθμούς, οι οποίοι δημιουργούν ένα αίσθημα κλειστοφοβίας, σαν αυτό που καθιέρωσε το post punk. Οπότε κάνοντας μία πρώτη σύνοψη διαπιστώνουμε ότι οι A Victim Of Society εκτός από εκλεκτό γούστο, έχουν και τη δυνατότητα να αφομιώνουν δημιουργικά τις επιρροές τους, εντάσσοντας αυτές κάτω από το δίκο τους προσωπικό όραμα. Έχουν δηλαδή το χαρακτηριστικό που οφείλει να διαθέτει οποιοδήποτε συγκρότημα επιδιώκει να αφήσει το στίγμα του στο τσίρκο που ονομάζεται rock 'n' roll. Στη συνέχεια διαπιστώνουμε ότι έχουν τη δυνατότητα να γράψουν τραγούδια με αρχή, μέση και τέλος κάτι που δεν είναι πάντοτε αυτονόητο, ειδικά για το μουσικό είδος που αυτοί καταπιάνονται. Δεν είναι λίγες οι φορές εξάλλου, που μπάντες με παρεμφερή κατεύθυνση με τους A Victim Of Society αναλώνονται σε ατελείωτους πειραματισμούς και άσκοπο στυλιζάρισμα. Αλλά οι A Victim Of Society δεν πέφτουν σε τέτοιες παγίδες. Αυτοί έχουν εντοπίσει τον στόχο τους και τον πετυχαίνουν διάνα. O δίσκος ξεκινά με το βόμβο του ''Unfair'', ο οποίος σύντομα βρίσκει τη μελωδία του και σε βάζει μία και καλή στον κόσμο των A Victim Of Society. Ακολουθεί το εντυπωσιακό ''Enough Said'', ένα κομμάτι ενδεικτικό των ικανοτήτων του συγκροτήματος, με εύστοχες και μετρημένες κιθάρες, να παίζουν μόνο τα απαραίτητα, και με φωνητικά που αποτυπώνουν δυναμικά τη σύγχρονη αστική απόγνωση. Αν δηλαδή οι Stooges έστρεφαν τα βέλη τους στην ουτοπική οπτική των hippies, οι A Victim Of Society στρέφουν τα δικά τους στην εικονική ευδαιμονία των hipsters. Το ''Once Again'' ακούγεται σαν οι Black Rebel Motorcycle Club να διασκευάζουν Can, έχοντας όμως πρώτα οικιοποιηθεί πλήρως το κομμάτι που έχουν επιλέξει. Άγριο και δυναμικό, σίγουρα το δικό τους ''Whatever Happened To My Rock 'n' Roll''. Στη συνέχεια ρίχνουν τους τόνους με το ''Jane's Insane'' να ακούγεται σαν να ξεπήδησε μέσα από το ''Playing With Fire'' των Spacemen 3. Τριπαρισμένο και μυσταγωγικό σε κάνει να χαθείς στην καλειδοσκοπική του δίνη. Στο ίδιο μοτίβο ακολουθεί το ''Certain Sense'', μόνο που είναι πιο γκρουβάτο και τα φωνητικά πιο μπροστά. Οι post punk και garage επιρροές γίνονται έκδηλες στο ''Torley Heath'', ενώ στο ''Sweet Girl'' τα παραμορφωμένα φωνητικά ωρύονται πάνω σε μία θορυβώδη αλλά και κολλητική μελωδία. Ο δίσκος κλείνει με το αρχικά πιο ατμοσφαιρικό ''Choises'' να μας αποφορτίζει από την ένταση, το οποίο όμως καταλήγει σε ένα ανελέητο κιθαριστικό μπαράζ που ανάβει κόκκινα σε κάθε ηχοσύστημα και σηματοδοτεί το τέλος του ''Distractions''.

Οι A Victim Of Society μόλις κυκλοφόρησαν έναν δίσκο ορόσημο για την ελληνική ανεξάρτητη σκηνή, ένας δίσκος που θα συζητηθεί πολύ και θα αποτελεσει ορόσημο για το μέλλον. Κάλλιστα μπορεί να σταθεί με αξιώσεις στο εξωτερικό και οι A Victim Of Society να διαγράψουν μία σημαντική πορεία και εκτός των συνόρων. Είναι νέοι, ωραίοι και κατέχουν τα βασικά του rock 'n' roll. Έχουν δηλαδή όλα τα φόντα για να κάνουν το μεγάλο βήμα και το Distractions είναι το διαβατήριο για αυτό.