Stephen Malkmus & The Jicks - Wig Out At Jagbags

O Stephen Malkmus έχει εκπληρώσει έδω και χρόνια το χρέος του απέναντι στο ανεξάρτητο rock. Ως ιθύνων νους στη πρώτη του μπάντα, τους Pavement, συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του ανεξάρτητου ήχου στα 90ς. Το ντεμπούτο τους album ''Slanted & Enchanted'' ήταν από τους επιδραστικότερους δίσκους της συγκεκριμένης δεκαετίας και στέκεται επάξια δίπλα στο ''Loveless'' των My Bloody Valentine και το ''Nevermind'' των Nirvana ως προς το εκτόπισμα του. Μετά τη διάλυση των Pavement κυκλοφόρησε έναν δίσκο με το όνομά του και από εκεί και πέρα χρησιμοποιεί σταθερά τους Jicks ως συνοδευτική μπάντα. Η προσέγγιση του ήχου του δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα με το πέρασμα του χρόνου. Lo-fi λογική, περίεργα κουρδισμένες κιθάρες και πάντα αυτή η cool, στα όρια της βαρεμάρας, φωνή του να χαρακτηρίζει όλα τα τραγούδια του. Έτσι και το ''Wig Out At Jagbags'' δεν φέρνει κάτι καινούργιο στη δισκογραφία του Malkmus. Είναι ένας δίσκος πιστός στο πνεύμα του δημιουργού του και θα ικανοποιήσει όλους αυτούς που τον παρακολουθούν από την εποχή των Pavement.

Πλησιάζοντας τα πενήντα ο Stephen Malmus συνεχίζει να προσεγγίζει το rock 'n' roll με το πάθος εικοσάρη, αρνούμενος να γίνει ο Bryan Ferry της γενιάς του για παράδειγμα. Είναι γεγονός ότι slacker γεννήθηκε και έτσι θα πεθάνει. Οπότε το πιο εύκολο για να τον κατηγορήσει κάποιος είναι η συνολική απαξίωση του lo-fi ως προσέγγιση στο εναλλακτικό rock. Αλλά τον Malmus διόλου τον ενδιαφέρει αυτό. Αυτός συνεχίζει να σκαρώνει μικρά διαμαντάκια που έχουν όλα τα φόντα να γίνουν ύμνοι στους πάλαι ποτέ κραταιούς αμερικάνικους κολλεγιακούς ραδιοσταθμούς. Από το εναρκτήριο ''Planetary Motion'' μέχρι το κλείσιμο του ''Surreal Teenagers'' έχουμε να κάνουμε με ξεκάθαρο και κλασσικό Stephen Malkmus. Άλλες φορές στρέφεται στο θορυβώδες εναλλακτικό rock όπως στο ''Shibboleth'', άλλες φορές κοιτάζει προς Neil Young μεριά όπως στο ''The Janotor Revealed'' αλλά πάντα κάνει κάτι που κατέχει καλά ως Stephen Malkmus. Ύστερα από μία εικοσαετία και βάλε στο κουρμπέτι δεν έχει την ανάγκη να αποδείξει κάτι, ούτε νιώθει την ανάγκη να ακολουθήσει τις τάσεις του ανεξάρτητου ήχου. Τάσεις που κάποτε τις καθόριζε ο ίδιος. Τώρα απλά διασκεδάζει με αυτό που κάνει και μαθαίνει στους νεότερους πως φτιάχνεται με απλά βήματα ένας καλός rock δίσκος. Μέχρι και χρήση πνευστών κάνει στο ''Chartjunk'', χωρίς βέβαια να ξεφεύγει από τις lo-fi τακτικές. Το ''Wig Out At Jagbags'' δεν πρόκειται να μεγαλώσει το μύθο του Stephen Malkmus, ούτε πρόκειται να τον αναγάγει σε ήρωα της hipster γενιάς. Αυτό που προσφέρει είναι, ότι είναι ένας αξιόλογος δίσκος πιστός στο πνεύμα του δημιουργού του. Όσοι αγάπησαν τους Pavement και σε αυτή τη δουλειά θα βρούν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.