Παύλος Παυλίδης & Β-Movies - Ιστορίες Που Ίσως Έχουν Συμβεί

Κάθε φορά που ο Παυλίδης κυκλοφορεί ένα καινούριο δίσκο, ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι θα υπάρχουν πάντα εκεί όλοι οι λόγοι που μας έκαναν να τον αγαπήσουμε. Ο Παυλίδης βλέπετε έγραφε μουσική και στίχους πρώτα για τον ευατό του και ύστερα για να τα μοιραστεί με τους άλλους. Πότε δεν ακολουθούσε τις μόδες, αυτός τις καθόρισε την  εποχή των Ξύλινων Σπαθιών, και όταν αυτές του γύρισαν την πλάτη, αυτός συνέχισε να δημιουργεί στα ίδια standards που είχε θέσει  ανεξάρτητα με το πόσοι τον παρακολουθούν . Η εσωτερική ανάγκη ήταν αυτή που τον καθοδηγούσε και όχι η επιτυχία, η οποία έρχεται και παρέρχεται, κάτι που ο Παυλίδης το έζησε σε μεγάλο βαθμό. Και τώρα που ξαναγεμίζει μεγάλους συναυλιακούς χώρους , ο Παυλίδης είναι σταθερά εδώ με έναν καινούριο κύκλο τραγουδιών, ικανά να μας κρατήσουν συντροφιά για μεγάλο διάστημα. Τραγούδια ταξιδιάρικα και ονειρικά ταυτόχρονα , με τους στιχούς να μαρτυρούν τον εμπνευστή τους με μία απλή ανάγνωση και χωρίς να είναι αναγκαία η ακρόαση της φωνής. Αυτό είναι από μόνο του μεγάλο credit για έναν στιχουργό , αφού έχει καταφέρει να κάνει τελείως αναγνωρίσιμη την δουλειά του. Τα καινούρια στοιχεία στις ''Ιστορίες Που Ίσως Έχουν Συμβεί'' είναι η αλλαγή label, μιας και κυκλοφορεί από την ανεξάρτητη Inner Ear και η αναγραφή των B-Movies , των μουσικών που τον συνοδεύουν τα τελευταία χρόνια στις ζωντανές του εμφανίσεις, στο εξώφυλλο του δίσκου. Οι μουσικοί των B-Movies μάλιστα συνυπογράφουν και πολλές από τις συνθέσεις του δίσκου.

Οι ''Ιστορίες Που Ίσως Έχουν Συμβεί'' ακολουθούν την φυσική πορεία της δισκογραφίας του Παύλου Παυλίδη. Μουσικά οι mid tempo ατμόσφαιρες και η λυρικότητα κυριαρχούν , χωρίς να απουσιάζουν οι πιο groovy στιγμές όπως το ''Θα ‘ρθει Μια Μέρα'' και το ''Τόσο Κοντά'' που φέρνει αρκετά στις τελευταίες δουλειές των Σπαθιών. Πρωταγωνιστές στις ιστορίες του Παυλίδη είναι οι άνθρωποι και τα συναισθήματα τους . Άνθρωποι που πολλές φορές , απορροφημένοι από την ανόητη καθημερινότητά μας , δεν τους προσέχουμε παρόλο που έχουν τόσα να μας πουν. Ποιος δεν ταυτίζεται με τον αγνό ρομαντισμό της ''Μαίρης'' ή με την νοσταλγία του ''Λαθρεπιβάτη''; Οι ιστορίες του Παυλίδη μας μεταφέρουν συνεχώς στο χώρο και στον χρόνο, μπλέκοντας την  πραγματικότητα με την φαντασία και δημιουργούν εκτεταμένα φωτογραφικά στιγμιότυπα πλούσια σε χρώματα και συναισθήματα. Ειδική αναφορά χρειάζεται να γίνει στην ''Ελλάδα'', ένα κομμάτι που ξεφεύγει από την συνηθισμένη θεματολογία του, περιγράφοντας  τον τόπο που ζει και πως νιώθει για αυτόν. Και εκεί που οι περισσότεροι θα επέλεγαν μελανά χρώματα, συμπλέοντας με τις καταστάσεις που ζούμε, ο Παυλίδης αφήνει τελικά έναν τόνο αισιοδοξίας να διαφανεί για την συνέχεια , παρακάμπτοντας το γκρι χρώμα του σήμερα. Αν αυτό λέγεται πολιτικό άποψη , τότε ο Παυλίδης κατάφερε με ένα και μόνο τραγούδι να υπερκεράσει καριέρες και δισκογραφίες που στήθηκαν αποκλειστικά σε αυτό.    

Οι ''Ιστορίες Που Ίσως Έχουν Συμβεί'' ακούγονται με την  ευκολία ενός single παρόλη την ωριαία διάρκειά τους. Αυτό δείχνει ότι όλα τα κομμάτια έχουν λόγο ύπαρξης στο δίσκο και τίποτα δεν λειτουργεί ως συμπλήρωμα των δυνατότερων στιγμών. Ο Παυλίδης πρόσθεσε άλλον έναν σημαντικό κρίκο στην ήδη σπουδαία δισκογραφία του και απλά επιβεβαίωσε ότι η φλόγα που υπάρχει μέσα του από την αρχή της πορείας του παραμένει άσβεστη. Κάπως έτσι ο Παυλίδης έχει καταφέρει να δημιουργίσει την πεποίθηση αρκετών , μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων, ότι είναι ο σημαντικότερος Έλληνας δημιουργός των τελευταίων χρόνων.