The Thing

Του Σταμάτη Τζιώλα

Ο σκηνοθέτης που ακούει στο όνομα John Carpenter μας έχει προσφέρει ορισμένες εκπληκτικές ταινίες, κινούμενος κυρίως στον χώρο του τρόμου και της επιστημονικής φαντασίας. Το συγκεκριμένο φιλμ από το μακρινό 1982, αποτελεί το ένα εκ των δύο αδιαμφισβήτητων αριστουργημάτων του (το άλλο προφανώς είναι το πρώτο «Halloween»). «The Thing», λοιπόν, ή καλύτερα John Carpenter’s «The Thing», αν υιοθετήσουμε τον τρόπο που τιτλοφορούνται όλες οι δημιουργίες του. «Η Απειλή», όπως ονομάστηκε από την ελληνική διανομή.     

Μια ομάδα αμερικάνων επιστημόνων και τεχνικών στελεχώνει έναν ερευνητικό σταθμό στην Ανταρκτική, κατά τη διάρκεια του άγριου και παγωμένου χειμώνα. Ένα ελικόπτερο από τον γειτνιάζοντα νορβηγικό ερευνητικό σταθμό φθάνει στο χώρο τους, καταδιώκοντας ένα λυκόσκυλο με σκοπό την εξόντωσή του. Το ελικόπτερο συντρίβεται και οι επιβαίνοντες σκοτώνονται, γεγονός που οδηγεί ορισμένα μέλη της ομάδας στον νορβηγικό σταθμό, εκεί όπου θα έρθουν αντιμέτωποι με φρικιαστικές ανακαλύψεις και τρομακτικά ευρήματα. Επιστρέφοντας συγκλονισμένοι και γεμάτοι ερωτηματικά, δεν γνωρίζουν ότι η «απειλή» έχει χτυπήσει και τη δική τους πόρτα, έχοντας ήδη εισχωρήσει στη βάση τους, αόρατη και καμουφλαρισμένη. Η άνιση μάχη απέναντι στον άγνωστο επισκέπτη, θα εξελιχθεί και ως μία μάχη με τον χρόνο, αλλά και ενάντια στους ίδιους τους εαυτούς τους.

Το αφηγηματικό νήμα ξετυλίγεται βραδυφλεγώς, με αλάνθαστη μαεστρία, από τον Carpenter και η ανάδειξη των επιμέρους χαρακτήρων της κλειστής κοινότητας είναι εξόχως εύστοχη και εμβριθής. Η σταδιακή δόμηση μιας αγχωτικής ατμόσφαιρας αγωνίας καθηλώνει, ενώ η κλιμακούμενη μετάπτωση των ηρώων στην κατάσταση «συνδρόμου εγκλεισμού» (cabin fever) συμβάλλει κομβικά στην εξέλιξη της δραματουργίας και υποβάλλει τον θεατή.

Τα ειδικά εφέ, ξεπερνούν την εποχή τους, χαρίζοντας ορισμένες αλησμόνητες στιγμές. Η μουσική του Ennio Morricone εναρμονίζεται άψογα με το συνολικό κλίμα του φιλμ, το δε «Superstition» του Stevie Wonder που ακούγεται σε μία χαρακτηριστική σκηνή, αποτελεί ιαματικό για την ψυχή. Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές στο σύνολό τους, με τον Kurt Russell να μας χαρίζει έναν ρόλο-σήμα κατατεθέν της υποκριτικής του διαδρομής.    

Άρτιο σκηνοθετικά, με υπόγεια απειλητική διάθεση και ένα φινάλε «χαστούκι» σε όλα τα εξωραϊστικά happy ends, το απολαυστικό «The Thing» αποτελεί εν τέλει ένα φουτουριστικό εφιαλτικό παραμύθι που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως αλληγορία για το μέλλον της ανθρωπότητας.