O Prince, ένα στριπτιζ, ένα ζεϊμπέκικο, ο Batman, ο Παύλος και ένα mixtape από τον Ανδρέα Μητρέλη

Μήνυμα σφάλματος

  • Notice: Undefined index: taxonomy_term στην similarterms_taxonomy_node_get_terms() (γραμμή 518 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).
  • Notice: Undefined offset: 0 στην similarterms_list() (γραμμή 221 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).
  • Notice: Undefined offset: 1 στην similarterms_list() (γραμμή 222 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).

O Ανδρέας Μητρελής φτιάχνει ένα αποκλειστικό mixtape για το Presspop και αφηγείται προσωπικές του ιστορίες για τα τραγούδια του Prince.

"Το βράδυ πριν ο Prince μας αφήσει για τον άλλο κόσμο, σε μια παμπομπαρ στο Angel του Λονδίνου, αδιάφορα ακούγοντας mainstream τραγουδάκια απο playlists, πίνοντας τις μπίρες μας και μιλώντας για μουσική, ξαφνικά παίζει το Kiss.

Ο Παύλος γυρίζει και μου λέει ότι αυτός ο άνθρωπος τους ακυρώνει όλους, ήταν τόσο μπροστά από την εποχή του και τόσο ιδιαίτερος που καταλαβαίνει από τον πρώτο ήχο είτε είναι τύμπανο, πιάνο, κιθάρα ή φωνή, ότι είναι τραγούδι του Prince. Του έλεγα ότι είναι η πρώτη μου προτεραιότητα για να δω καλλιτέχνη σε συναυλία και ήρθα πάλι κοντά στο τέλος του 2015, αλλά προέκυψε η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι με αποτέλεσμα να ακυρώσει όλη του την ευρωπαϊκή περιοδεία. Έτσι λοιπόν στην λίστα με τις συναυλίες που θα ήθελα να δω ή θα έχω δει, δεν θα υπάρχει το όνομα του Prince. 

Πριν ένα μήνα βρισκόμουν σε ένα μαγαζί με το όνομα Passing Clouds. O dj έπαιζε disco όλο το βράδυ. Την ώρα που φόρεσα το μπουφάν μου για να φύγω ακούω τς πρώτες νότες του Controversy. Αμέσως βγάζω το μπουφάν μου και αρχίζω να χορεύω. Ο φίλος μου με περίμενε και μου λέει "τι έπαθες? δεν θα φεύγαμε?" Του λέω είναι Πρινς και όταν παίζει Prince πρέπει πάντα να χορεύεις. Με μια εξαίρεση το Kiss. Το Kiss θα το χορέψει και θα το χορεύει εις τον αιώνα τον άπαντα οποιαδήποτε επαγγελματίας στριπτιζέζ.

Όταν ήμουν φαντάρος στο Άκτιο, βγήκα με κάτι φαντάρους και πήγαμε σε ένα στριπτιτζάδικο στην Βόνιτσα. Το κατάστημα διέθετε δυο αρτίστες, οι οποίες ανέβαιναν κάθε λίγο να λικνίσουν τα βουλγάρικα κορμιά τους. Οι άνδρες του μόχθου που έπιναν τζόνι κόκα, που στην ουσία ήταν Dewars γιατί όλα Dewars ήταν, όπως μου είχε πει ο καστηματάρχης, κατέθεταν τα λεφτά τους στις κοπέλες κάθε βράδυ. Ξαφνικά ακούω το Kiss και μια από τις δυο πετάγεται να χορέψει και να βγάλει τα ρούχα της. Ένας θαμώνας άρχισε να τις βάζει χιλιάρικα και πεντοχίλιαρα στα εσώρουχα της, ενώ ταυτόχρονα χόρευε ζεμπέκικο το Kiss δίπλα στην κοπέλα και ο φίλος του, τους βάραγε παλαμάκια. Όχι πες μου αν έχεις πιο σουρεαλιστική στιγμή στην ζωή σου με τραγούδι του Πρινς.

Ο Prince μου άρεσε από την ταινία του Purple Rain, όπου νοίκιαζα συχνά απο το video club "In" στην Αγίου Νικολάου. Άλλωστε μαζί με το Thriller και το Born in the Usa ήταν οι αγαπημένοι μου δίσκοι. Τον αγάπησα με το σάουντρακ του Batman, που κάθε πιτσιρικάς το '88 είχε Batmania και έβλεπε τα βίντεοκλιπ στο mtv με το Batdance και partyman. Τον λάτρεψα όμως με το Diamonds & Pearls, όπου νομίζω πρέπει να ήταν και ο πιο πετυχημένος καλλιτέχνης εκείνη την εποχή και δεν ήταν καν 35 χρονών.  Η αλήθεια είναι ότι την τελευταία δεκαετία δεν έδινα και τόσο σημασία στις δουλείες του. Τα άκουγα αλλά είχα σταματήσει να αγοράζω, αφού δεν σταματούσε να βγάζει δίσκους. Πάντα εξαιρετικοί σε μουσική και παραγωγή, αλλά σίγουρα αν αντί να έβγαζε δυο δίσκους τον χρόνο, ή κάτι τριπλούς και τετραπλούς, τους έβγαζε κάθε δυο η τρία χρόνια, έστω 10-12 τραγούδια, θα συνέχιζε να βγάζει αριστουργήματα. 

Ήθελε να γράφει και να κυκλοφορεί τις δουλειές του ασταμάτητα, για αυτό ήρθε και η ρίξη τότε με την Warner και το σύμβολαιο. Οι καλλιτέχνες έχουν τα κολλήματα τους και όσο μεγαλύτερος ο καλλιτέχνης τόσο μεγαλύτερα και τα κολλήματα. Ο Prince όμως ήταν ένας τεράστιος καλλιτέχνης όπως διαβάσατε και τεράστιος κιθαρίστας, πολυοργανίστας και εξαιρετικός παραγωγός αφού αυτός όρισε τον ήχο της δεκαετίας του '80 και στην ποπ και στην φανκ. Σίγουρα θα πνιγούμε από τις μεταθανάτιες κυκλοφορίες και επανακυκλοφορίες, αφού ίσως ο θάνατος του θα είναι μια αφορμή να τον ακούσει και άλλος κόσμος που ήξερε μόνο το Kiss. To ξαφνικό και οι συνθήκες του θανάτου του είναι τεράστιο πλήγμα στην μουσική, γιατί ο ίδιος δεν θα σταματούσε να γράφει μουσική και θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον με τι μουσική θα πιανόταν στα γεράματα του.

Δυστυχώς να ευχηθούμε να ήταν ο τελευταίος που πήρε το 2016 αν και η χρόνια θα μείνει στην ιστορία ως The year the music died

Twitter icon
Facebook icon
Google icon
StumbleUpon icon