Το Nostalgia ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασα από τους Raining Pleasure

Δεκαοχτώ χρόνια μετά τη πρώτη του κυκλοφορία, επανακυκλοφορεί το ''Nostalgia'' των Raining Pleasure από την Inner Ear. Με αφορμή αυτή την επανακυκλοφορία θα ήθελα να γράψω για την πρώτη μου επαφή με ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής. Στην ''τρυφερή'' ηλικία των είκοσι ήμουν κάθετος ότι η αγαπημένη μου μουσική ήταν η κιθαριστική indie pop, ειδικά αυτή που είχε βρετανικό άρωμα. Smiths, Pulp, James, Stone Roses κτλ. ήταν στην ημερήσια διάταξη και τότε είχα αρχίσει να ανακαλύπτω και πιο άγνωστα πράγματα όπως τη Sarah Records και μπάντες σαν τους Gene και τους Mansun. Σε αυτή τη φάση είχα διαβάσει στο Ποπ και Ροκ ότι υπάρχει μία ελληνική μπάντα που ο ήχος της παραπέμπει σε αυτά τα ακούσματα και μάλιστα ότι ήταν από την Πάτρα. Το όνομά της Raining Pleasure. Είχαν ήδη κυκλοφορήσει το ''Memory Comes Back'' (1996), αποσπάσματα του οποίου είχα ακούσει σε διάφορα μπαρς της εποχής όπως το Drum, το Mad και το Beat Box. Ήταν η εποχή που όχι απλώς δεν υπήρχε internet για να ακούμε ότι μας αρέσει, αλλά δεν υπήρχε ούτε αντιγραφικό cd απλά για να αντιγράψουμε ότι μας αρέσει από τα cd των φίλων μας. Τον πρώτο δίσκο δεν τον είχα αγοράσει. Κάτι που δεν έγινε και με το ''Nostalgia''. Μόλις άκουσα για πρώτη φορά το δεύτερο κομμάτι, το εκπληκτικό ''Julie's Birthday'' έτρεξα να αποκτήσω τον δίσκο. Τότε και με περιορισμένο το χαρτζηλίκι για μουσικές αγορές επιλέγαμε κάτι πολύ προσεκτικά και όταν το αποκτούσαμε έλιωνε στο cd player. Έτσι έγινε και με το ''Nostalgia'' που πλέον έπαιζε σερί, μαζί με άλλες μπάντες της εποχής. Μάλιστα ήμουν και διπλά περήφανος, μιας και η Πάτρα είχε τους δικούς της Smiths. To ''Nostalgia'' είναι ένας βαθύτατα εσωτερικός δίσκος με άψογες συνθέσεις και με την ικανότητα να δημιουργεί έντονα συναισθήματα στον ακροατή. Από την πρώτη νότα του ''The Last Waltz'' έως τη τελευταία του ''Six Days and Six Nights''. Στα συν του ότι περιέχει το καλύτερο indie single από ελληνική μπάντα, που δεν είναι άλλο από το ''Is That You?''. Κομμάτι highlight για τις συναυλίες των Raining Pleasure έως το τέλος και απαραίτητη επιλογή στο prime time κάθε indie party που σέβεται τον εαυτό του. Προσωπικά το ''Nostalgia'' το θεωρούσα τον πιο αγαπημένο μου δίσκο των Raining Pleasure. Ίσως γιατί αυτόν άκουσα πρώτο. Τους Raining Pleasure τους γνώρισα τα επόμενα χρόνια, με έναν από αυτούς γίναμε κολλητοί, με όλους έχουμε πιει μπύρες παρέα και έχουμε βρεθεί στους ίδιους χώρους πολλάκις. Λίγες εβδομάδες μετά την ακρόαση του ''Nostalgia'' διόρθωσα ένα λάθος διετίας με την απόκτηση του ''Memory Comes Back''. Τους Raining Pleasure τους ακούω ακόμα συχνά, γιατί τα κομμάτια εξακολουθούν να μου αρέσουν αλλά και γιατί μου θυμίζουν την καλύτερη περίοδο της ζωής μου, τη φοιτητική.