Παλιές ιστορίες: David Bowie - Heroes

Άλμπουμ και τραγούδια από το παρελθόν που μας θυμίζουν παλιές ιστορίες και στιγμές.

Tης Εύης Αγγελακοπούλου

Κάποιον Ιανουάριο έχασα ένα από σημαντικότερα πρόσωπα της ζωής μου. Δεν θυμάμαι ημερομηνία και χρονολογία γιατί δεν θέλω να τη θυμάμαι. Δεν έχουν σημασία τα νούμερα όταν χάνεις κάποιον. Αυτόν τον Ιανουάριο χάσαμε ένα άλλο σημαντικό πρόσωπο της μουσικής που χάριζε στα αυτιά μας ηρεμία, χαρά, σκέψη, δύναμη. Ο  David Bowie όρισε μια ολόκληρη εποχή. Ήταν από τους ανθρώπους που νόμιζες ότι θα υπάρχουν για πάντα. Άφθαρτος κι αιώνιος. Να μας κρατάει συντροφιά με τις μουσικές του. Και σίγουρα τα τραγούδια του θα μας συντροφεύουν πάντα μόνο που τώρα πια θα τα συντροφεύουμε κι εμείς μιας κι έχασαν τον δημιουργό τους.

Όταν ένας άνθρωπος, που έχω συνδέσει με στιγμές και με ανθρώπους,  φεύγει καταλαβαίνω ότι μαζί του φεύγουν και πολλά άλλα πράγματα. Φεύγει ο καιρός, οι εποχές, οι αναμνήσεις αλλά κι οι άνθρωποι. Και χωρίς λόγο, πολλές φορές, ή με κάποιον λόγο που εγώ δεν καταλαβαίνω. Όπως ο θάνατος.

Το Heroes είναι ένα τραγούδι που πάντα μου δίνει δύναμη σε περιπτώσεις που κάποιος φεύγει ή κάτι τελειώνει. Σε άσχημες και δύσκολες στιγμές που έρχονται. Κομμάτια σαν κι αυτό μου δίνουν το χέρι για να με βοηθήσουν να σηκωθώ. Σηκώνομαι και το αγκαλιάζω και το αφήνω κάπου μέσα μου, το σιγοτραγουδώ όταν χρειάζεται και κάπως έτσι το ξαναφέρνω στην επιφάνεια.

Το 77’- 79 ο Bowie βρέθηκε στο Βερολίνο για την ηχογράφηση του “Low”, του  “Heroes” και του “Lodger”. Λίγο καιρό μετά η Γερμανία ενώθηκε και πάλι. Πολλοί είχαν το κομμάτι Heroes σαν σύμβολο της ένωσης αυτής λόγω των στίχων, Standing by the wall,  And the guns, shot above our heads και κάποιοι αισθάνθηκαν ήρωες forever and ever και εμείς μικροί ή μεγάλοι ήρωες της καθημερινότητάς μας.

Μοναχικές στιγμές μ’ ένα τραγούδι να μου κρατάει συντροφιά. Όχι δεν είναι το μοναδικό αλλά είναι ένα από αυτά. Είναι ταλέντο να κρατάς το χέρι κάποιου όταν δεν τον ξέρεις καν. Γι’ αυτό η μουσική είναι μαγική. Πέφτουν οι νότες πάνω σου και σε χαϊδεύουν, σε γιατρεύουν. Και όλοι εμείς που ακούμε τις μουσικές του έχουμε νοιώσει ίδια συναισθήματα και έχουμε συνδεθεί κατά κάποιο τρόπο όπως και μαζί του κι ας μην τον έχουμε γνωρίσει ποτέ. Κατανοούμε όμως την ευγένειά του αλλά και τα συναισθήματά του. Χιλιάδες κόσμος κλαίει για έναν άνθρωπο που τον έβαλε σπίτι του και μέσα του χωρίς οι περισσότεροι να τον έχουμε καν συναντήσει από κοντά. Και δεν θα κλαίει μόνο για μία ημέρα. Λυπάμαι που δεν τον έχω δει έστω και σε μία συναυλία αλλά χαίρομαι και θα χαίρομαι που τα τραγούδια του θα συνεχίσουν να είναι δίπλα μου και να μου κρατούν το χέρι.

Just for one day

We can be heroes

Just for one day

Δεν λέω αντίο γιατί θα τον συναντώ στις στιγμές και στους ανθρώπους που θα έρθουν.