Ο Lawrence McCluskey μιλάει στο Presspop για τους Bubblegum Lemonade και τους Strawberry Whiplash

Bubblegum Lemonade και Strawberry Whiplash! Δύο εξαιρετικές μπάντες με κύριο χαρακτηριστικό τους τις ευχάριστες ποπ μελωδίες! Μιλήσαμε με τον Lawrence McCluskey ή Laz για τα μουσικά του project και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα!

Laz, πες μας μερικά πράγματα για την καθημερινότητα σου στη Γλασκώβη και για το πώς επηρεάζεται από την μουσική.

Δουλεύω ως ταχυδρόμος μία ημέρα την εβδομάδα και στον υπόλοιπο χρόνο φροντίζω την μικρή μου οικογένεια ή συναντιέμαι με φίλους για καφέ και κουβέντα. Έχω στήσει ένα στούντιο ηχογράφησης στην πρώην κουζίνα του σπιτιού μου όπου περνάω τον χρόνο μου δημιουργώντας νέα τραγούδια.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η Γλασκώβη έχει μια πλούσια μουσική σκηνή, ανεξάρτητη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με έδρα το Λονδίνο. Υπάρχουν πολλοί χώροι για πρόβες αλλά και για lives. Τον Φεβρουάριο έγινε ένα indie pop Weekender στο Glad Café, που είναι το τωρινό στέκι και βρίσκεται στην περιοχή Southside.

Είσαι μέλος των Bubblegum Lemonade και των Strawberry Whiplash! Ποιες είναι οι κύριες πηγές έμπνευσης και ποιες από τις μουσικές σου ανάγκες ικανοποιεί η κάθε μπάντα;

Στην αρχή οι Strawberry Whiplash ήταν πιο επηρεασμένοι από τους Shop Assistants και από τους Primitives ενώ οι  Bubblegum Lemonade από τους Mary Chain και τους The Byrds. Οι στίχοι και οι τίτλοι των τραγουδιών των Bubblegum Lemonade περιέχουν λογοπαίγνια και πιο πολλή φαντασία σε σχέση με αυτών των Strawberry Whiplash .

Και οι δύο μπάντες έχουν εξελιχθεί μουσικά με την πάροδο του χρόνου. Τα άλμπουμ των Strawberry Whiplash έχουν πάντα ένα κεντρικό εξελισσόμενο θέμα που αναπτύσσεται μέσω των κομματιών. Το άλμπουμ Hits In The Car διηγείται την σχέση ενός ζευγαριού, που συναντήθηκε όταν είχε εμπλακεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αποτυπώνοντας την πρώτη τους συνάντηση μέχρι το τέλος της σχέσης τους. Το άλμπουμ ξεκινά ανάλαφρα αλλά σταδιακά γίνεται πιο σκοτεινό. Το επόμενο άλμπουμ των Strawberry Whiplash, Stuck In The Never Ending Now, το οποίο θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2015, αναφέρεται στην αδυσώπητη πορεία του χρόνου. Έχω την αίσθηση ότι πρόσφατα κάποιος έχει πατήσει το γκάζι και οι μήνες περνούν σαν εβδομάδες και οι δεκαετίες σαν χρόνια.

Τα άλμπουμ των Bubblegum Lemonade περιέχουν δώδεκα αρκετά καλά τραγούδια, μερικά εκ των οποίων έχουν διασκεδαστικούς τίτλους. Η σειρά των κομματιών κάνει το κάθε άλμπουμ να ακούγεται καλύτερα από το να ακούει κανείς τα τραγούδια μεμονωμένα, εν τούτοις τα άλμπουμ αποτελούν αξιόλογα ακούσματα!

Θεωρώ  ότι ο λόγος για τον οποίο τα άλμπουμ των Strawberry Whiplash έχουν ένα κεντρικό θέμα ενώ των Bubblegum Lemonade δεν έχουν, είναι επειδή με τους SW πάντα ξεκινάμε από το απόλυτο μηδέν. Γράφω δεκαοκτώ τραγούδια σε μια σειρά και στη συνέχεια επιλέγω τα δώδεκα πιο κατάλληλα για το άλμπουμ. Στους Bubblegum Lemonade συνήθως έχω κάποια τραγούδια που έχουν μείνει από το προηγούμενο άλμπουμ, στα οποία προσθέτω και άλλα καινούργια.

Συνήθως ξεκινώ τη δημιουργία ενός τραγουδιού από τον τίτλο του. Όμως στο καινούργιο άλμπουμ των Strawberry Whiplash που θα κυκλοφορήσει σύντομα, άρχισα να δημιουργώ τα τραγούδια παίζοντας τους κύριους ρυθμούς στα drums, στη συνέχεια ηχογράφησα τις ακολουθίες των ακόρντων της κιθάρας που ταίριαζαν με τον ρυθμό στα drums και μετά πρόσθεσα μια φωνητική μελωδία χωρίς στίχους που θεώρησα ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει συμπληρωματικά.  Στο τέλος έγραψα τους στίχους που ταίριαζαν με την διάθεση της μουσικής και με την υπάρχουσα μελωδία . Έτσι, αυτή τη φορά, ο τίτλος του τραγουδιού ήταν το τελευταίο μέρος της διαδικασίας ενώ κάποια από τα τραγούδια εξακολουθούν να μην έχουν τίτλους!  Δεν θα χρησιμοποιήσω όμως ξανά αυτή τη διαδικασία γιατί είναι χρονοβόρα, έντεκα μήνες μέχρι στιγμής και έπεται συνέχεια! Αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι επιτυχές, δεδομένου ότι αυτό το άλμπουμ ακούγεται σαφώς διαφορετικό από το προηγούμενο.

Επίσης, βρίσκω πιο δημιουργική την πρόκληση στο να γράψω ένα τραγούδι που θα το τραγουδήσει κάποιος άλλος από το γράψω ένα για τον εαυτό μου. Στα κομμάτια των Bubblegum Lemonade αυτό είναι ιδιαίτερα εύκολο αφού χωρίς καν να το σκεφτώ μπορώ να πετύχω σωστά την πρώτη φόρα τα ακόρντα του τραγουδιού. Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης αυτού του άλμπουμ έχω διαπιστώσει ότι για τη Sandra είναι ιδανικά να τραγουδάω προς την ανώτατη κλίμακα χωρίς να μεγιστοποιώ την έντασή της φωνής μου.

Έζησες σε μια πολύ δημιουργική περίοδο στη Γλασκώβη όπου πολλές μεγάλες μπάντες όπως οι Primal Scream, οι The Jesus and Mary Chain και οι The Pastels έκαναν τα πρώτα τους βήματα, καθώς και η μεγάλη Creation Records. Περιέγραψε μας την αίσθηση αυτής της περιόδου;

Πριν το ‘A Splash One Happening’ night club στη Γλασκώβη αναθερμάνει την μουσική σκηνή το '85 / '86, οι περισσότερες μπάντες ήταν Heavy Rock, λούμπεν και μισογυνιστικές . Μετά από το ‘A Splash One Happening’ υπήρξε μια νέα ευαισθησία στη μουσική και το ‘Pop’ δεν ήταν πια ένας αρνητικός όρος. Πάντα αγαπούσα τους The Monkees και τους The Byrds, γι 'αυτό δεν δίστασα ποτέ να χρησιμοποιήσω μελωδία στην μουσική μου. Οι Ride ήταν ίσως η πρώτη μπάντα της Creation Records που άρχισε να πουλάει δίσκους σε ανθρώπους που δεν γνώριζαν τους Velvet Underground. Ήταν αυτόνομοι και έτσι δεν χρειαζόταν να είναι κανείς εξοικειωμένος με το Enigma Code των Velvet για να τους αποκωδικοποιήσει. Προσωπικά, θεωρώ ότι η βρετανική Indie ενηλικιώθηκε πλήρως περίπου το 1989, όταν οι μπάντες του Madchester  αποφάσισαν να προσθέσουν ένα Chicago House dance beat στα Byrds-styled τραγούδια τους.

Πώς ένιωσα; Ήταν παράξενο να βλέπω την εναλλακτική μουσική κίνηση να γίνεται πολιτιστικό mainstream. Εξαιτίας αυτού βέβαια, μπορούσα να αγοράζω cool '60s πουκάμισα με Paisley μοτίβα και Chelsea μπότες από συνηθισμένα καταστήματα στον τοπικό εμπορικό δρόμο. Μακάρι να είχα τα χρήματα να αγοράσω εκατό πουκάμισα,  θα τα φορούσα ακόμα μέχρι και σήμερα!

Σε ποιο επίπεδο βρίσκεται η παρούσα Σκωτσέζικη  indie σκηνή,  προβλέπεις κάποιο νέο hype που μπορεί να κάνει παγκόσμια εντύπωση;

Δεν υπάρχει έλλειψη δημιουργικών ταλέντων που δουλεύουν σκληρά στη Σκωτία, όπως ακριβώς και στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Δεν μπορώ να προβλέψω ποιες μπάντες θα προχωρήσουν, αλλά οι The Spook School είναι από τις αγαπημένες μου.

Μια αναφορά στην δισκογραφική εταιρία που ανήκεις, την Matinee Recordings, που  από το 1997 μέχρι σήμερα αντιπροσωπεύει πολλά εξαιρετικά Indie συγκροτήματα. Ποια είναι η φιλοσοφία της εταιρείας και ποιες είναι οι προϋποθέσεις που πρέπει να τηρούν τα συγκροτήματα της Matinee;

Έχουν ένα εξαιρετικό ρόστερ συγκροτημάτων από όλο τον κόσμο, από τους folk ήχους των The Math And Physics Club μέχρι την χορευτική pop των Azure Blue. Αλλά στη πλειοψηφία τους, όλες οι μπάντες κάνουν εγκεφαλική Pop μουσικη.

Ονόμασε μας πέντε συγκροτήματα που θα ήθελες να συνεργαστείς.

Δεν ξέρω αν κάτι διαφορετικό θα προέκυπτε από αυτα που είπα νωρίτερα, αλλά σίγουρα θα μου άρεσε να είχα συνεργαστεί με τους πρώιμους Pink Floyd, The Byrds, The Primitives, The West Coast Pop Art Band και τους Teenage Fanclub.

Να περιμένουμε κάποια νέο άλμπουμ από σας στο άμεσο μέλλον; Θα ήταν μεγάλη χαρά για μας να σας δούμε live στην Ελλάδα κάποια στιγμή! Θα μπορούσε αυτό να είναι δυνατό;

Η Sandra και εγώ τελειώνουμε το Stuck In The Never Ending Now, το δεύτερο άλμπουμ των Strawberry Whiplash. Ελπίζαμε να το είχαμε κυκλοφορήσει πριν από το τέλος του 2014 αλλά μας παίρνει περισσότερο χρόνο από ότι αναμενόταν. Θα βγει στα μέσα του 2015.

Έχουν ολοκληρωθεί, επίσης, τα τρία τέταρτα της ηχογράφησης του επόμενου άλμπουμ των Bubblegum Lemonade που θα λέγεται Saturation Point.

Σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση στην Ελλάδα αλλά έχουμε οικογενειακές υποχρεώσεις που περιορίζουν τα ταξίδια μας.

Πολλά ευχαριστώ στην Βίκυ Σταυροπούλου για τη βοήθεια!