Richard Ross: Νιάτα στην απομόνωση

Το σωφρονιστικό σύστημα στις περισσότερες χώρες του κόσμου πάσχει. Αναλώνεται στην  εφαρμογή μεμονωμένα του ποινικού μέρους της όλης διαδικασίας , του εγκλεισμού δηλαδή των κρατουμένων και αφήνει απέξω το σημαντικό μέρος του να δημιουργήσει τις βάσεις για να επανενταχθεί ο εκάστοτε τρόφιμος στην κοινωνία ως ένας διαφορετικός άνθρωπος. Φυσικά το ζήτημα δεν έχει να κάνει μόνο με το κάθε αρμόδιο υπουργείο που είναι υπεύθυνο για τις φυλακές και τέτοιου είδους ιδρύματα. Είναι αστείο να ζητάμε σωφρονισμό, εκπαίδευση ή τουλάχιστον σωστές συνθήκες διαβίωσης όταν συναντάς παντελή αδιαφορία του κράτους για την πρόληψη των αιτιών της εγκληματικότητας. Η ανεργία, η φτώχεια, η ανισότητα, ο ρατσισμός και η γκετοποίηση μεγάλων κομματιών των μεγαλυτέρων – και όχι  “τριτοκοσμικών”- πόλεων των ανεπτυγμένων και υποτίθεται  πολιτισμένων κοινωνιών, έχει εκτινάξει την εγκληματικότητα στα ύψη. Φυσικά η κατάσταση της κοινωνίας δεν αποτελεί συγχωροχάρτι για ένα άτομο που διαπράττει ένα έγκλημα και φέρει την ευθύνη των προσωπικών του επιλογών (εφόσον έχει σώας τα φρένας και δεν χρειάζεται ψυχιατρική μέριμνα σε άλλου τύπου ίδρυμα ).  Όταν όμως μεγαλώνεις μέσα σε ένα περιβάλλον παρακμής, όπως περιγράψαμε πιο πάνω, με παντελή έλλειψη παιδείας, με τις συμμορίες να προσφέρουν οικονομικές διεξόδους και την ψευδαίσθηση του σεβασμού, πόσες ρεαλιστικές επιλογές έχεις στην προ-εφηβεία σου;

Το φωτογραφικό υλικό του Richard Ross με την επωνυμία “Juvenile in justice” μας φέρνει σε αμηχανία βλέποντας παιδιά ηλικίας 11 και 12 ετών πολλές φορές - τα οποία κατηγορούνται ή έχει   αποδειχθεί ότι έχουν διαπράξει βίαια εγκλήματα – να στοιβάζονται σε μικρά δωμάτια χωρίς παράθυρα, ελλείψει ουσιαστικής ψυχανάλυσης, εκπαίδευσης και προσπάθειας να διδαχθεί το παιδί για το λάθος του. Η αμηχανία έγκειται επίσης στο ότι βλέποντας μόνο την διάθεση για τιμωρία και όχι σωφρονισμό, γνωρίζεις ότι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά που θα αποφυλακιστούν με μαθηματική ακρίβεια θα  καταλήξουν πάλι εκεί, με τις κυβερνήσεις να δείχνουν αμήχανες, για να μην πω αδιάφορες, να σπάσουν αυτόν τον φαύλο κύκλο.

Ο D.P. 16 ετών, προφυλακισμένος για 21 μήνες περιμένει την δίκη του. Bridges Juvenile Center (Spofford), Bronx, New York.

Ο ετών 12 πιτσιρικάς, σε ένα κελί χωρις παράθυρα στο κέντρο κράτησης εφήβων του Biloxi, Mississipi.

Η A.W. 16 ετών περνάει τον καιρό της κυρίως γράφοντας στους τοίχους. Harrison County Juvenile Detention Center, Biloxi, Mississippi.

Ένα νεαρό κορίτσι σε ίδρυμα του Rosemead της California.

Ο R.T. 10 ετών, περιμένοντας την μητέρα του η οποία και θα αργούσε να εμφανιστεί καθώς φοβόταν μήπως χάσει την δουλειά της. Νωρίτερα μέσα στην ημέρα είχε μαχαιρώσει έναν συμμαθητή του με ένα μολυβί ή ίσως πιρούνι... Ο διευθυντής του κέντρου στο Reno της Nevada συμφωνεί πως δεν είναι το κατάλληλο μέρος για ένα παιδί.

Ο N.R. 12 ετών, θα μείνει στο κελί του κέντρου κράτησης του Kansas για μερικές εβδομάδες λόγω βανδαλισμού.

Southwest Idaho Juvenile Detention Center, Caldwell, Idaho.

Ο δεκαοχτάχρονος B.P.  Βρίσκεται υπό παρακολούθηση, φορώντας μόνο τα εσώρουχά του, καθώς αρνούμενος να πάρει τα φάρμακά του υπάρχει κίνδυνος να κάνει κακό στον εαυτό του.

Ο C.L. μπαινοβγαίνει στα κελιά των ιδρυμάτων από τα 12 μέχρι τα 17.

Ένα δεκαπεντάχρονο επιθετικό κορίτσι βρίσκεται υπο συνεχή παρακολούθηση λόγω φόβων για αυτοχειρία. Στην συγκεκριμένη μονάδα της Georgia το 75 % των τροφίμων έχει διαγνωσθεί με ψυχιατρικά προβλήματα αλλά μόνο στο 67 % παρέχεται αγωγή.

Ο J. Ετών 16, βρίσκεται σε σωφρονιστικό ίδρυμα της Indiana και λαμβάνει το φαγητό του μέσα από αυτό το άνοιγμα.

Ο δεκαεξάχρονος K.T. απαρηγόρητος καθώς είναι η πρώτη φορά που συλλαμβάνεται. TGK Correctional Center in Miami, Florida.

Ο J.B. 17 ετών, κρατούμενος στην Hawaii υποστηρίζει ότι δεν τον έχει επισκεφθεί κανένας. Υποχρεωμένος να ακουμπάει τον τοίχο συνεχώς προσπαθεί να κοιμηθεί.