Bright Eyes - Five Dice, All Threes
Οι Bright Eyes, δηλαδή ο Conor Oberst και η παρέα του επιστρέφουν με καινούργιο δίσκο, τέσσερα χρόνια μετά το πολύ καλό ''Down In The Weeds, Where The World Once Was''. Ο Conor Oberst είναι ένας δημιουργός που μας συστήθηκε σε πολύ μικρή ηλικία και εξαρχής τράβηξε πάνω του τη προσοχή. Οι συγκρίσεις με τον Bob Dylan, δεν ακούγονταν ιερόσυλες αλλά πέρα για πέρα φυσιολογικές. Μουσικά δεν αντιπετώπιζε τη folk με σεβασμό, αλλά εξαρχής ήθελε να την αναθεωρήσει, δίνοντάς της φρέσκο αέρα. Η προσεγγισή του στη folk ήταν ότι πιο νεωτερικό υπήρξε από την εποχή που ο Dylan της πρόσθεσε ηλεκτρισμό. Κάπως έτσι ξεκίνησαν οι συγκρίσεις του Oberst με τον νομπελίστα μουσικό. Ένας δεύτερος λόγος που δικαιολογούσαν αυτή τη σύγκριση, ήταν η εκπληκτική του στιχουργική γραφή. Στίχοι που απλώνονταν σαν μικρά μυθιστορήματα, με τον Oberst να απαγγέλνει ακατάπαυστα έχοντας τρομερό πάθος και ψυχή. Βαθιά ειλικρινής εξέθεσε μέσω των στίχων του, τους προβληματισμούς του, τα παιδικά του τραύματα, αλλά και την κριτική του για την αμερικάνικη κοινωνία. Και όλα αυτά τα έκανε με έναν σοκαριστικό τρόπο που καθήλωνε. Κάπως έτσι οι Bright Eyes κυκλοφόρησαν μία σειρά από καταπληκτικούς δίσκους έως τα μέσα των '00ς. Ακολούθησαν δύο πιο μέτρια album και ο Oberst έβαλε στο ψυγείο τη ταμπέλα Bright Eyes, κυκλοφορώντας solo δίσκους τα επόμενα χρόνια. Δίσκοι ως επί τω πλείστον σημπαθητικοί, αλλά που απείχαν παρασάγγας από τη μαγεία των σπουδαίων κυκλοφοριών των Bright Eyes. Ο Oberst έμοιαζε εγκλωβισμένος και δεν θύμιζε σε τίποτα το παιδί θαύμα της folk αλλά και της εναλλακτικής σκηνής συνολικότερα. Κάπως έτσι έγραψε το ''Down In The Weeds, Where The World Once Was'' και το κυκλοφόρησε με το όνομα των Bright Eyes, μιας και θεώρησε ότι είχε μέρος της σπίθας του παρελθόντος. Είχε δίκιο σε αυτό, αφού το album ήταν ότι καλύτερο είχε ηχογραφήσει από τα μέσα των '00ς και μετά. Πλέον στα ράφια των δισκοπωλείων βρίσκεται το νέο τους πόνημα με τίτλο ''Five Dice, All Threes''.
Στο ''Five Dice, All Threes'' συναντάμε τους Bright Eyes ανέλπιστα ανεβαστικούς και αισιόδοξους. Οι καυστικοί σ΄τιχοι του Oberst φυσικά και υπάρχουν, αλλά αφήνουν ταυτόχρονα μία ανάσα αισιοδοξίας η οποία υποστηρίζεται εύστοχα από την μουσική των Bright Eyes. Ο δίσκος, ξεκινά με το εισαγωγικό ''Five Dice'' να μας συστήνει το νέο κόσμο των Bright Eyes, για να ακολουθήσει η catcy folk pop του ''Bells And Whistles'' η οποία δικαιούται ατελείωτο ραδιοφωνικό airplay στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Στο ''El Capitan'' η alt country συναντά το rock των '70ς και στο ''Bas Jan Ader'' με βασικό συνοδό το πιάνο, ο Oberst αποδεικνύει ότι παραμένει ένας βαθύτα εκφραστικός storyteller. Στο σκοτεινό ''Tiny Suicides'' ακολουθούν πιο ακουστικές φόρμες και στο ''All Threes'' συνεργάζεται με την Cat Power, δύο από τους σημαντικότερους στιχουργούς της γενιάς τους, με το αποτέλεσμα να είναι καθηλωτικό. Ο αδόκιμος όρος folk punk ταιριάζει γάντι στο ''Rainbow Overpass'' και στο ''Hate'' καταγράφει μία λίστα με τις ετερόκλητες αντιπαθειές του, που περιλαμβάνει καπιταλιστικά ιδεώδη, θρησκείες και κοινωνική συντήρηση μεταξύ άλλων. Η παλιομοδίτικη folk του ''Real Feel 105o) είναι αρκούντως γοητευτική και στο ''Spun Out'' το πιάνο δίνει μία ρετρό αισθητική. Στο ''Trains Still Run On Time'' φορούν τα rock κουστούμια τους και στο ''The Time I Have Left'' συνεργάζονται με τον Matt Berninger των National, εκπληρώνοντας ένα όνειρο για όσους αγάπησαν τα εναλλακτικά '00ς. Ο δίσκος κλείνει με το ''Tin Soldier Boy'', που ξεκινά σαν χαλαρή rock μπαλάντα για να εξελιχθεί σε γιγαντιαίο rock έπος. Τα '20ς έχουν υποδεχθεί θριαμβευτικά το άλλοτε παιδί θαύμα των ;early '00ς. Δεύτερος σερί πολύ καλός δίσκος για τους Bright Eyes και με το ''Five Dice, All Threes'' δείχνει ότι ο Conor Oberst επιστρέφει με περίσσεια αυτοπεποίθηση, up tempo διάθεση και όρεξη να κατακτήσει νέες κορυγές.
- Συνδεθείτε για να υποβάλετε σχόλια