Cults - To The Ghosts

Ο πέμπτος δίσκος των Νεοϋορκέζων Cults βρίσκεται ήδη στα δισκοπωλεία. Ονομάζεται ''To The Ghosts'' και βρίσκει την μπάντα να ασχολείται σταθερά με την twee pop, στην οποία προσπαθεί, κυρίως με επιτυχία, να της προσδώσει μία σύγχρονη οπτική. Τα girls groups των '60ς, οι παραγωγές του Phil Spector και η αθώα indie pop, αποτελούν τις σταθερές επιρροές των Cults από το ξεκίνημα της πορείας τους. Στιχουργικά εστιάζουν σε μία θεματολογία για ανεκπλήρωτους έρωτες, ραγισμένες καρδιές και νεανικά σκιρτήματα. Η άλλοτε ανεβαστική και άλλοτε γλυκιά μελαγχολική μουσική τους, δένει γάντι με τη στιχουργική τους και εννίοτε στήνουν μικρά διαμαντάκια αυθεντικής indie pop. Αυτό κάνουν και στο ''To The Ghosts''. Το μειονέκτημά τους είναι ότι αρκετά συχνά τα κομμάτια τους μοιάζουν με κάτι που είχαν ηχογραφήσει οι ίδιοι στο παρελθόν.

Ο δίσκος ξεκινά με την ανεβαστική indie pop, για να ακολουθήσει το ''Left My Keys'' που προσαρμόζει στο σήμερα τον ήχο των '60ς girls groups. Μοντέρνα synths χρωματίζουν το ''Onions''  και στα ''Crystal''  και ''Leave Home'' κυριαρχεί μία γλυκιά και νοσταλγική ατμόσφαιρα. Το ''Eat It Gold'' είναι από τις πιο dreamy στιγμές τους και στο ''Honey'' μας ταξιδεύουν στην αθωότητα των '60ς. Στα ''Knots'' και ''Open Water''είναι σαν να ακούμε Ronettes με σύγχρονη παραγωγή και στο ''Behave'' η pop τους ντύνεται με ηλεκτρονικές πινελιές. Στα ''Cells'' και ''You 're In Love With Yourself'' αναδεικνύεται η πιο μελαγχολική πλευρά τους και ο δίσκος κλείνει με την εξαιρετική pop του ''Hung The Moon''. Οι Cults δεν διαφοροποιήθηκαν σε κάτι στο ''To The Ghosts''. Το μίγμα indie pop και girls grous, δίνει σταθερά καύσιμο στη δημιουργικότητά τους. Οι αθώες τους συνθέσεις έχουν έντονο συγκινησιακό στοιχείο, έστω και αν τις περισσότερες μελωδίες τους τις έχουμε ξανακούσει κάπου.