Nick Cave & The Bad Seeds - Wild God

Ας ξεκινήσουμε κάπως προβοκατόρικα. Ο Nick Cave είναι ο σπουδαιότερος καλλιτέχνης που παρουσιάστηκε στην σκηνή των '80ς. Και αυτό το λέει κάποιος δηλώνει ως αγαπημένη του μπάντα του Smiths. Αλλά όσο και να με έχουν σημαδέψει οι Smiths και ο Morrissey, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι ο Cave είναι σημαντικός σε όλες τις φάσεις της πορείας του. Από τις άγριες ημέρες των Birthday Party, στις πρώτες και οριακές ηχογραφήσεις του με τους Bad Seeds και στην συνέχεια τη σταθερή δημιουργία σπουδαίας μουσικής που φέρει τη στάμπα του κλασσικού σε σχεδόν κάθε του κυκλοφορία. Εκεί που οι συγχρονοί του κλάταραν ή επαναπαύονταν στις δάφνες ενός ένδοξου παρελθόντος, ο Nick Cave συνέχιζαι ακάθεκτος προς την κατάκτηση και νέων κορυφών. Σε όλα αυτά κομβικό ρόλο έχουν παίξει οι Bad Seeds. Μία μπάντα που τον συνοδεύει και στο πέρασμα των χρόνων έχει στελεχωθεί από ορισμένους από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς της γενιάς τους. Είναι σίγουρο , πως αν ο Cave δεν είχε τους Bad Seeds, δεν θα είχε καταφέρει να έχει το σημερινό του status. Πέντε χρόνια μετά το ''Ghosteen'', οι Nick Cave & The Bad Seeds επιστρέφουν με το ''Wild God''. Ένας δίσκος που σηματοδοτεί την επιστροφή του Cave σε μία πιο λυρική τραγουδοποιία, αφήνοντας στην άκρη την πιο εσωστρεφή πλευρά του, που κυριάρχησε στις δύο τελευταίες δουλειές του. Δύο δουλειές που σημαδεύτηκαν από την απώλεια του γιου του Arthur, που έγινε κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του ''Sleleton Tree''.Στο ''Wild God'' οι ενορχηστρώσεις είναι πλούσιες, οι Bad Seeds αναλαμβάνουν πλήρη ρόλο και ο Cave ερμηνεύει με την συνήθη αυτοπεπεοίθηση που τον χαρακτηρίζει. Είναι μεγάλο ατού το Cave, ότι κατά καιρούς αλλάζει ηχητικές προσεγγίσεις και καταφέρνει να διατηρεί εννιαίο ύφος στη δισκογραφία του, μεγαλουργώντας σταθερά.

Ο δίσκος ξεκινά με το ''Song Of The Lake'', ένα μεγαλεπήβολο single με έντονο το λυρικό στοιχείο και με σίγουρο πρωταγωνιστικό ρόλο στις επερχόμενες συναυλίες του. Στο ομώνυμο κομμάτι ο Cave περισσότερο απαγγένει συνοδευόμενος από μία μπάντα που κεντάει πίσω του, ενώ στο ''Frogs'' ο λυρισμός μπλέκεται με ένα κλίμα απόγνωσης. Ευφάνταστα πιάνα συνοδεύουν την στομφώδη ερμηνεία του Cave στο ''Joy'' και το ''Final Rescue Attempt'' είναι κλασσικό δείγμα σπουδαίας Cave-ικής τραγουδοποιίας. Στο  πρώτο μισό του''Conversetion'' επανέρχεται στο πιο λιτό ύφος των τελευταίων του δίσκων, για να καταλήξει σε ένα διονυσιακό δεύτερο μέρος με τη συμβολή χοροδιακών γυναικείων φωνητικών,και το ''Cinnamon Horses'' διαπνέεται από την αύρα ενός σύγχρονου blues. Στο ''Long Dark Night'' ο Cave φοράει τον μανδύα του μοναχικού μαυροντυμένου τροβαδούρου και στο ''O Wow O Wow How Wonderful She Is)'' κυριαρχεί μία αυθεντική ερωτική ατμόσφαιρα. Ο δίσκος κλείνει με το ''As The Waters Cover The Sea'', ;όπου μίσ gospel χορωδία συνοδεύει την σχεδόν θρησκευτική απαγγελία του Nick Cave. Το ''Wild God'' είναι το καινούργιο σπουδαίο album του Cave μέχρι το επόμενο. Η εμπνευσή του παραμένει σταθερά σε υψηλά επίπεδα και ο ίδιος μπορεί να είναι περήφανος που κυκλοφορεί σημαντικά albums για περίπου σαράντα χρόνια. Ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν καταφέρει να κινούνται σε τέτοια standards για τόσα πολλά χρόνια. Ο Cave είναι ένας από αυτούς.