The Brian Jonestown Masscre - Fire Doesn't Grow On Trees

Αν ψάχνεις να βρεις τη τομή ανάμεσα στο ψυχεδελικό rock και το shoegaze, ένα όνομα θα σου έρθει στο μυαλό, οι The Brian Jonestown Massacre. Μία μπάντα που έχει ταυτιστεί απόλυτα με τον frontman της, τον ταλαντούχο αλλά και ιδιόρρυθμο Anton Newcombe. Ο Newcombe τα τελευταία χρόνια έχει εγκατασταθεί στο Βερολίνο, με αποτέλεσμα ο ήχος της μπάντας του να έχει γίνει πιο ''ευρωπαϊκός''. Τα '60ς και το ψυχεδελικό rock εξακολουθούν να είναι οι μεγάλες του αγάπες, εξάλλου αυτοί είναι από τους βασικούς υπεύθυνους για την εμφάνιση της νεοψυχεδέλειας μερικά χρόνια πριν. Το φετινό ''Fire Doesn't Grow On Trees'' αποτελεί ακόμα έναν κρίκο σε μία μεγάλη δισκογραφία, τόσο σε όγκο όσο και σε αξία. Στον δίσκο συνυπάρχει το βρωμικο rock 'n' roll με τις shoegaze κιθαριστικές παραμορφώσεις και ο ήχος του βρίσκεται κάπου μεταξύ Jesus and Mary Chain και Black Rebel Motorcycle Club. Ένας στρωτός, σχεδόν pop δίσκος, που αποφεύγει τους μακροσκελείς αυτοσχεδιασμούς και εστιάζει στην πιο βατή πλευρά της τραγουδοποιίας του Newcombe.

Ο δίσκος ξεκινά δυναμικά με τις σπινταρισμένες κιθάρες των ''The Real'' και ''Ineffable Mindfuck''.για να ακολουθήσει το up tempo rock του ''It's About Being Free Really''. Οι αργόσυρτες κιθάρες του ''What's In A Name'' προσδίδουν μία χαλαρή νωχελικότητα και στο ''Silenced'' ανακατεύονται με τη βρώμικη πλευρά του rock 'n' roll. Την περίοδο του ''Stoned And Dethroned'' των Jesus and Mary Chain αναπολούν στο ''Before And Afterland'' και το ''You Think I 'm Joking?'' συμπυκνώνει τους λόγους που έχουμε αγαπήσει τους Brian Jonestown Massacre. Η radio friendly μελωδία του ''#1 Lucky Kitty'' είναι απολύτως εθιστική και τα ''What A Minute (2.30 To Be Exact)'' και ''Don't Let Me Get In Your Way'' μας ταξιδεύουν στη ψυχεδελική pop της Δυτικής ακτής των Η.Π.Α. Το ''Fire Does'n t Grow On Trees'' είναι από τις πιο στρωτές άρα και πιο pop δουλειές των Brian Jonestown Massacre. Ένα συγκρότημα που κινείται με συνέπεια περίπου τριάντα χρόνια στη δισκογραφία και πάντα ακολουθούσε το δικό του δρόμο, αδιαφορώντας για τα εκάστοτε hype.