Suede - Autofiction

Οι Suede υπήρξαν από τους βασικότερους εκπροσώπους της brit pop πίσω στα '90ς. Διέφεραν αρκετά από τους υπόλοιπους, μιας και ο δικός τους ήχος ήταν πιο σκοτεινός και βρίσκονταν κάπου μεταξύ της κιθαριστικής pop των Smiths και του glam rock. Οι Suede είχαν τη τύχη να διαθέτουν δύο από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς της γενιάς τους. Τον τραγουδιστή Brett Anderson με τη χαρακτηριστιή και πλήρως αναγνωρίσιμα από τη πρώτη νότα φωνή και τον Bernard Butlerm έναν κιθαρίστα που άνετα μπορεί να θεωρηθεί ως ο Johnny Marr των '90ς. Η συνεργασία τους άντεξε για δύο albums ορόσημα της δεκαετίας, τα ''Suede'' και ''Dog Man Star''. Στη συνέχεια ο Butler πήρε τα ταλέντα του και το τεράστιο εγώ του, για να ακολουθήσει προσωπική διαδρομή, με κυρίως μέτρια αποτελέσματα. Ο Anderson συνέχισε με τους Suede, κυκλοφορώντας άλλους τρεις, πιο pop, δίσκους. Κάπου εκεί η μπάντα αδρανοποιήθηκε. Όπως οι περισσότεροι, έτσι και οι Suede μετά από αρκετά χρόνια επέστρεψαν, αρχικά για συναυλίες και στη συνέχεια με την κυκλοφορία καινούργιου υλικού. Το φετινό ''Autofiction'' είναι το τέταρτο album από την επαναδραστηριοποίηση της μπάντας και μετά. Ένας δίσκος που επιστρέφει ξεκάθαρα στον ήχο των πρώτων ημερών, εκεί δηλαδή που οι Suede έχτισαν τον μύθο που τους ακολουθεί μέχρι σήμερα. Οι δυναμικές κιθάρες συνδυάζονται με έντονο λυρισμό και ο Brett Anderson ερμηνεύει με την ένταση των πρώτων ημερών της μπάντας.

Ο δίσκος ξεκινά με το single ''She Still Leads On Me'' να καθιστά εξαρχής σαφές ότι οι Suede εξακολουθούν να γράφουν πιαράρικα κιθαριστικά pop κομμάτια. Στα ''Personality Disorder'' και ''15 Again'' οι κιθάρες δυναμώνουν, φλερτάροντας με το glam, και ο Anderson ερμηνεύει με το πάθος εικοσάρη, ενώ στο ''The Only Way I Can Love You'' επισκέπτονται τη πιο σκοτεινή πλευρά της pop. Οι κιθάρες γίνονται κοφτερές στο ''The Boy In The Stage'' και με το ''Black Ice'' έχουν ακόμα ένα δυναμικό single. Οι Suede πάντοτε είχαν συναισθηματικά φορτισμένα κομμάτια με έντονο το λυρικό στοιχείο. Αυτή πλευρά τους εκπροσωπείται στο ''Autofiction'' με τα ''Drive Myself Home'' και ''What Am I Without You''. ''Shadow Self'' και ''It's Always The Queit Ones'' θυμίζουν τους λόγους που οι Suede θεωρούνται από τα πιο αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα της brit pop και το ''Turn Off Your Brain And Yell'' βρίσκει στ χρυσή τομή μεταξύ του glam και της επικής pop. Οι Suede επιστρέφουν με έναν δυναμικό δίσκο, που περιέχει πολλά συναυλιακά κομμάτια και θυμίζει τις έντονα κιθαριστικές πρώτες ημέρες της μπάντας. Η θεματολογία τους είναι κυρίως σκοτεινή και αναπολεί τη περασμένη νεότητα και τις δύσκολες διαπροσωπικές σχέσεις. Μία ευχάριστη επιστροφή από ένα συγκρότημα που σημάδεψε τη νεότητα πολλών συνομίληκών μου.