Dummy - Mandatory Enjoyment

Το ''Mandatory Enjoyment'' είναι το ντεμπούτο album των Dummy. Μιας μπάντας που μας έρχεται από το Λος Άντζελες, αλλά ελάχιστη σχέση έχει ο ήχος της με τις μουσικές που μας έχει συνηθίσει να μας δίνει η πόλη των Αγγέλων. Ακούγοντας τον δίσκο, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι οι Dummy είναι κάτι περισσότερο από τεράστιοι fan των Stereolab. Η επίδραση του σπουδαίου συγκροτήματος των '90ς είναι αποτυπωμένη σε κάθε αυλάκι του δίσκου και ακόμα και τα φωνητικά της Emma Maatman θυμίζουν αυτά της Laetitia Sadier. Όπως είναι αναμενόμενο οι κιθάρες έχουν indie αισθητική και τα πλήκτρα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο αλλάζοντας σπάνια νότα, δημιουργώντας υπέροχα noise pop ηχοτοπία. Τα πρώτα δείγματα γραφής τα είχαν δείξει τα δύο E.P. που έχουν κυκλοφορήσει και το ''Mandatory Enjoyment'' βρίσκει το συγκρότημα να έχει κατασταλλάξει στον ήχο του. Έναν ήχο που δοξάζει τις επιρροές τους και αποτελεί μία διαφορετική πρόταση για την pop του σήμερα.

Το εναρκτήριο ''Protostar'' με τα υπνωτικά πλήκτρα λειτουργεί ως εισαγωγή στον κόσμο τον Dummy, ενώ με το πορωτικό ''Fissured Ceramics'' μας γυρνούν στις πρώτες μέρες των Stereolab και σε δίσκους σαν το ''Peng!'' ή το κλασσικό single ''French Disko''. Το ''Final Weapon'' αρχικά αναδικνύει την αγάπη τους στο kraut για να εξελιχθεί σε ένα διαμαντάκι πειραγμένης pop. Οι κιθάρες αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο ''Punk Product #4'' και στο ''Cloud Pleaser'' η pop τους φέρει έναν tropicalia αέρα. Στο ''H.V.A.C.'' εναλλάσσονται με χαρακτηριστική άνεση μεταξύ ατμοσφαιρικών μελωδιών και κιθαριστικών ξεσπασπάτων και στο ''Tapestry Distortion'' αποτίουν το δικό τους φόρο τιμής στην υπνωτική πλευρά των Velvet Underground. Μία κιθάρα βασικά παιγμένη, πλήκτρα που δίνουν τον ρυθμό και η εναλλαγή γυναικείων και αντρικών φωνητικών είναι αρκετά για να μας δώσουν ακόμα ένα υπέροχο κομμάτι σαν το ''Daffodils''. Το kraut επανέρχεται στο ''X - Static Blanket'' και στο ''Aluminium In Retrograde'' μία απλή μελωδία αρκεί για να συνοδεύσει τα φωνητικά. Για το τέλος έχουν κρατήσει το ''Atonal Poem'', όπου στα σχεδόν έξι λεπτά του οι Dummy ξετυλίγουν το κουβάρι μίας ιδιόρυθμης pop που τους εκφράζει. Οι Dummy, με το ντεμπούτο τους, μας συστήνονται ως ένα ξεκάθαρα pop συγκρότημα, απλά η δικιά τους εκδοχή για τη pop είναι ιδιαίτερη και απέχει από αυτό που έχει συνηθίσει ο μέσος ακροατής.