Jef Maarawi: ''Νιώθω εντάξει με αυτό που κάνω''

Ένας μήνας έχει περάσει από την κυκλοφορία του καινούργιου δίσκου του Jef Maarawi με τίτλο ''Terra Papagalli'', ο οποίος είναι και ότι καλύτερο έχουμε ακούσει από αυτόν. Ένας δίσκος με σαφέστατα folk ύφος, αλλά να μην στέκεται μόνο εκεί. Ο Maarawi έχει εμπλουτίσει τον ήχο του και στιχουργικά είναι έντονα συναισθηματικός. Η κυκλοφορία του album αποτέλεσε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του, τόσο για τη μουσική όσο και για γενικότερα θέματα που απασχολούν τους νέους καλλιτέχνες.

Μόλις κυκλοφόρησες τον καινούργιο σου δίσκο με τίτλο ‘’Terra Papagalli’’, οπότε πες μας λίγα λόγια για το τι σε οδήγησε στην κυκλοφορία του album και για τη διαδικασία ηχογράφησης;

Τα κομμάτια άρχισαν να γίνονται όσο ήμουν Βραζιλία το '17. Είχα πέρασε μια φάση όπου έγραφα συχνά και  στην πορεία παρατήρησα πως τα κομμάτια είχαν ως κοινό θέμα την Βραζιλία. Όσο περνούσε ο καιρός ένιωθα μια ανάγκη να συλλέξω τα κομμάτια και να εμπλουτίσω την σύνδεση μεταξύ τους.
 

Πιστεύω ότι αν η συγκεκριμένη κυκλοφορία ήταν αμερικάνικη θα τραβούσε πολλά βλέμματα πάνω της. Στην Ελλάδα δεν ξέρω πόσο είναι το κοινό που μπορεί να ασχοληθεί με την αστική folk του ‘’Terra Papagalli’’. Ποια είναι η δική σου άποψη;

Μικρότερος με απασχολούσε περισσότερο αυτό, νιώθω πλέον εντάξει με αυτό που κάνω και αυτό νομίζω έχει μεγαλύτερη σημασία. Εξάλλου αν ένα από αυτά τα βλέμματα συνδεθεί με τα κομμάτια, αυτό μου αρκεί.
 

Πως θα μπορέσεις να προωθήσεις το album στην εποχή του κορωνοϊού και των περιορισμών του;

Είναι μια καλή ερώτηση, δυστυχώς δεν το χα ποτέ με την προώθηση. Ωστόσο αυτή την περίοδο ανακαλύπτω διάφορες πτυχές αυτού του κόσμου και τις προσεγγίζω με περισσότερη όρεξη. Δεν νιώθω άνετα με τα σοσιαλ ειναι η αλήθεια, οπότε ασχολούμαι με τις πιο creative πτυχές. Στις 25/06, την Παρασκευή, έχουμε συναυλία για την παρουσίαση του δίσκου στο Ρομάντζο πάντως!

Πέρα από το επαγγελματικό κομμάτι, εσύ πως βίωσες τους μακροχόνιους περιορισμούς σε κοινωνικό, δημιουργικό αλλά και ψυχολογικό επίπεδο;

Υπήρξε πολλή έρευνα και ανακάλυψη, διάβασα παλιά γράμματα, αντιμετώπισα παλιούς μπαμπούλες, έφτιαξα καινούργια θεμέλια. Ήταν περίοδος σιωπής και ζωώδης ανακατάταξης των πάντων. Με τύχη, για τους ανθρώπους μου, με φόβο λόγω της κατάστασης στην Βραζιλία και τον ψυχοπαθή πρόεδρο της, με υπομονή.

Ο Jef Maarawi περνάει πιο ωραία στο studio γράφοντας δίσκους ή στη σκηνή παίζοντας το υλικό του;

Στην σκηνή πάντα βιώνεις τα τραγούδια όπως πρέπει να είναι. Δεν νομίζω πως υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στα δύο, είναι πολύ ωραία αυτή η συνθήκη, να μπαίνεις στο στούντιο, να είσαι με τους μουσικούς, να εξερευνάς, αλλά στην σκηνή ολοκληρώνεται αλλιώς η διαδικασία.

Σε μια εποχή που υπάρχει τεράστια προσφορά μουσικής, θεωρείς ότι το κοινό προλαβαίνει να αγαπήσει τη μουσική και τους καλλιτέχνες που ακούει ή απλά βρίσκεται σε μία διαρκή αναζήτηση του καινούργιου;

Πιστεύω πως όλοι μας βιώνουμε κάτι πρωτόγνωρο μιας και τα πάντα παλεύουν για να μας τραβήξουν την προσοχή. Ο γνωσιακος καπιταλισμός των social media είναι νομίζω και ο μεταμφιεσμενος θάνατος της τέχνης, αλλά και ένα σπουδαίο, γκροτεσκο τερατουργημα όπου όλα φαίνονται άφθονα εκτός από την ησυχία.

Πόσο εύκολο είναι για εσένα να πραγματοποιήσεις μία περιοδεία εκτός Ελλάδας, όταν αυτό θα είναι εφικτό;

Έχω παίξει στο εξωτερικό αν και λίγες φορές. Η τελευταία περιοδεία που έκανα ήταν στην Πολωνία το 18. Θα το ήθελα πολύ, όσο τίποτα. Είναι ίσως ο λόγος που το κάνω.

Κοιτάζεις τα views του Jef Maarawi σε youtube, spotify κτλ;

Ναι αμέ, που και που. Με ζαλίζουν βέβαια τα τεράστια νούμερα οπότε το αποφεύγω.

Πες μας κάτι αξιοσημείωτο που έχει συμβεί σε κάποιο live σου.

Νομίζω πως το πιο ιδιαίτερο πράγμα που μου έχει συμβεί ήταν όταν ένας τύπος έκανε breakdance την ώρα που έπαιζα βραζιλιάνικη μουσική στο six dogs.