Clap Your Hands Say Yeah - New Fragility

Οι Clap Your Hands Say Yeah μας είχαν παραδόσει, δεκαπέντε χρόνια πριν, ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα που έχουμε ακούσει στον αιώνα που διανύουμε. Εκπληκτικές συνθέσεις και άποψη να τις περιβάλει, αποτέλεσαν μία από τις μεγάλες ελπίδες του ανεξάρτητου rock. Η χαρακτηριστική φωνή του Alec Ounsworth ήταν αυτό που χρειάζονταν, έχοντας ήδη δημιουργήσει έναν τελείως αναγνωρίσιμο ήχο. Ο δεύτερος δίσκος τους, το ''Some Loud Thunder'', ήταν πολύ καλός, αλλά κάπου εκεί άρχισε η πτώση φλερτάροντας για αρκετά χρόνια και δύο δίσκους με τη μετριότητα. Ακολούθησαν αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή τους και μία ελπιδοφόρα επιστροφή το 2017 με το ''The Tourist''. Φέτος κυκλοφορούν το έκτο τους album με τίτλο ''New Fragility'', να είναι ακόμα καλύτερο από τον προκάτοχό του, δείχνοντας ότι οι indie βετεράνοι βρίσκονται σε εξαιρετική φόρμα. Εδώ εστιάζουν σε πιο λυρικές μελωδίες, παραδίδοντάς μας έναν δίσκο λιγότερο νευρώδη αλλά έντονα συναισθηματικά φορτισμένο. Εξάλλου οι Clap Your Hands Say Yeah δεν είναι οι πιτσιρικάδες του ντεμπούτου τους, αλλά μεσήλικες που ασχολούνται με το rock.

Το εναρκτήριο ''Hesitating Nation'' λειτουργεί σαν γέφυρα μεταξύ του παρελθόντος τους και του παρόντος τους, με τους Talking Heads να είναι ένα σταθερό σημείο αναφοράς για αυτούς. Το ''Thousand Oaks'' είναι η απόδειξη ότι εξακολουθούν εύκολα να στήνουν rock κομμάτια με χαρακτήρα και έξω από τις μόδες της εκάστοτε εποχής, ενώ στο ''Dee, Forgiven'' ο Ounsworth επιστρατεύει το πιο σπαρακτικό κομμάτι του φωνητικού του οπλοστασίου. Στο ομώνυμο κομμάτι μας δείχνουν ότι το έχουν και όταν καταπιάνονται με πιο pop μελωδίες, ενώ στο ''Innocent Weight'' γίνονται πιο εσωστρεφείς και ενδοσκοπικοί. Από τα πιο όμορφα κομμάτια του δίσκου είναι το ''Mirror Song'', όπου οι πρώιμοι Belle & Sebastian συναντούν τον David Bowie. Στο ''CYHSY, 2005'' αναφέρονται στην εποχή που μας συστήθηκαν με το ντεμπούτο τους και στα ''Where They Perform Miracles'' και ''Went Looking For Trouble'' ο ηλεκτρισμός υποχωρεί για χάρη της λυρικότητας. Ο δίσκος κλείνει με το πιάνο του ''If I Were More Like Jesus'', σε μία πιο lo-fi ηχογράφηση. Οι Clap Your Hands Say Yeah κυκλοφόρησαν τον καλύτερό τους δίσκο εδώ και χρόνια. Πλέον δεν έχουν να ανταπεξέλθουν σε αυξημένες προσδοκίες που τους δημιούργησε το hype που τους περιέβαλε και ηχογράφησαν έναν δίσκο που πρώτα απ΄όλους ικανοποιεί τους ίδιους.