Sufjan Stevens - The Ascension

Μήνυμα σφάλματος

  • Notice: Undefined index: taxonomy_term στην similarterms_taxonomy_node_get_terms() (γραμμή 518 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).
  • Notice: Undefined offset: 0 στην similarterms_list() (γραμμή 221 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).
  • Notice: Undefined offset: 1 στην similarterms_list() (γραμμή 222 του /home/vasileio/www/ganymede/sites/presspop.gr/modules/similarterms/similarterms.module).

Οι κατηγοριοποιήσεις στη μουσική είναι κάτι που σίγουρα δεν ενδιαφέρει τον Sufjan Stevens. Με εικοσαετή, πλέον, παρουσία στο χώρο, η δσκογραφία του το αποδεικνύει. Με χαρακτηριστική άνεση κινείται ανάμεσα από διαφορετικά είδη όλα αυτά τα χρόνια, προσφέροντας μας συνήθως αξιόλογα αποτελέσματα. Πολυοργανίστας ο ίδιος αλλά και με μεγάλη ικανότητα στο να συνθέτει και να ενορχηστρώνει κομμάτια τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Ο Sufjan Stevens είναι αυτός που έχει ηχογραφήσει τόσο το pop ''Come On Feel The Illinoise'', όσο και την λιτή folk του ''Carrie & Lowell'', απλά για να αναφέρουμε πόσο διαφορετικοί είναι μεταξύ τους οι δύο κορυφαίοι δίσκοι της πορείας του. Στο φετινό ''The Ascension'' επιλέγει να καταπιαστεί με την ηλεκτρονική μουσική, με την ευρύτερη έννοια, και να δώσει στα synths τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Την αγάπη του για την ηλεκτρονική μουσική μας την έχει δείξει και στο παρελθόν, οπότε σε καμία περίπτωση δεν μας έπιασε εξ' απήνης. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με έναν εξαιρετικό δίσκο, που έρχεται να πλαισιώσει τους δύο προαναφερθέντες, ως οι κορυφαίες του δισκογραφικές στιγμές.

Το ''The Ascencion'' σε γενικές γραμμές είναι ένας δίσκος που ανήκει στην indietronica. Άλλοτε πλησιάζει την pop πλευρά της και μας χαρίζει υπέροχα singles, όπως το κολλητικό ''Video Game'' και το παιχνιδιάρικο τριπάρισμα του ''Lamentations'', άλλοτε φλερτάρει με radiohead-ικές ατμόσφαιρες σαν αυτές του ''Make Me An Offer I Cannot Refuse'' και του ''Ativan'' και άλλοτε χάνεται στα ambient ηχοτοπία του ''Gilgamesh'' και του ''America''. Όλα αυτά αρμονικά δεμένα δημιουργούν ένα συμπαγές αποτέλεσμα, που φέρουν τη σφραγίδα του Sufjan Stevens. Το ομώνυμο κομμάτι είναι ένα από τα κορυφαία του songbook του, τόσο συνθετικά όσο και ερμηνευτικά, ενώ τα λιτά synths δίνουν μία γλυκύτητα στο ''Tell Me You Love Me''. Το ''I Die Happy'' κινείται σε πιο σκοτεινές διαδρομές και στο ''Ursa Major'' και ''Death Star'' πειραματίζεται με τη σύγχρονη electronica. Η ambient pop του ''Sugar'' είναι καθηλωτική και το ''Landslide'' είναι ακόμα μία απόδειξη της ικανότητας του Stevens να γράφει πιασάρικες μελωδίες. Με το ''The Ascension'' ο Sufjan Stevens μας δείχνει αναλυτικά ακόμα μία πτυχή της πολυσχιδούς δημιουργικότητάς του. Η υπέροχη και ονειρική του φωνή ταιριάζει απόλυτα με τα synths, χαρίζοντάς μας έναν από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους της χρονιάς που διανύουμε.

Twitter icon
Facebook icon
Google icon
StumbleUpon icon