Bright Eyes - Down In The Weeds, Where The World Once Was

Οι Bright Eyes ουσιαστικά είναι το προσωπικό project του χαρισματικού Conor Oberst. Ανενεργοί από το 2011 και το ''The People's Key'', οι Bright Eyes επανέρχονται φέτος με το ''Down In The Weeds, Where The World Once Was''. Ο Oberst από πολύ νεαρός θεωρήθηκε ως το παιδί θαύμα της folk. Πολυγραφότατος, με έντονο στιχουργικό στίγμα και χαρακτηριστική συνθετική δεινότητα, δεν δυσκολεύτηκε να στρέψει τα βλέμματα πάνω του και να θεωρηθεί ως κάποιος αντάξιος του Dylan. Και μάλιστα αυτή η σύγκριση να δείχνει απόλυτα φυσιολογική και καθόλου υπερβολική. Μία σειρά εξαιρετικών δίσκων έως τα μισά των '00ς ήταν ικανοί για να επιβεβαιώσουν όλα τα παραπάνω. Ένας στιχουργός που οι στίχοι του έμοιαζαν περισσότερο με νουβέλες παρά με στίχους τραγουδιών και που δεν δίσταζε στο περιεχόμενό τους να εκθέσει τα εσώψυχά του. Αφόρητα ειλικρινής, μίλησε για τα παιδικά του τραύματα, το πως νιώθει σε έναν κόσμο που δεν του αρέσει, στηλίτευσε την αμερικάνικη κοινωνία και πήρε ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις. Λίγο πριν κλείσει τα τριάντα, ανακάλυψε την πνευματικότητα και οι δίσκοι του αναπόφευκτα έγιναν πιο βαρετοί. Ο Dylan, κάτι παρεμφερές, το έπαθε γύρω στα σαράντα. Οι Bright Eyes έγιναν πιο συντηρητικοί συνθετικά και οι ιστορίες τους γενικού περιεχομένου, άρα και πιο αδιάφορες. Ο Oberst έριξε τους τίτλους τέλους των Bright Eyes και ακολούθησε προσωπική πορεία, η οποία είχε μεν συμπαθητικές στιγμές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν άγγιξε τα standards του ως Bright Eyes.

Ύστερα από εννέα χρόνια, ο Oberst επαναφέρει τους Bright Eyes και αυτό έχει μία ιδιαίτερη αξία. Προφανώς πιστεύει πολύ στο καινούργιο του υλικό και αυτό θέλει να τοποθετήσει κάτω από την πιο αναγνωρίσιμη ταμπέλα της δισκογραφίας του. Από την πρώτη ακρόαση γίνεται κατανοητό ότι έχει συγκεντρωθεί υλικό που αξίζει την προσοχή του κοινού και είναι ότι καλύτερο έχει ηχογραφήσει ο Oberst από τα μέσα των '00ς. Το ''Down In The Weeds, Where The World Once Was'' είναι καλύτερο από τους δύο τελευταίους δίσκους των Bright Eyes, χωρίς βέβαια να φτάνει τις κορυφές που αυτοί άγγιξαν με δίσκους όπως το ''Lifted, Or, The Story Is in the Soil, Keep Your Ear to the Ground'' ή το ''I 'm Wide Awake, it's Morning'' για παράδειγμα. Το θετικό είναι ότι ο Oberst κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Γράφει ευφάνταστα alt country κομμάτια και απαγγέλει τις μακροσκελείς ιστορίες του. Ιστορίες γεμάτες απόγνωση, που με δυσκολία αφήνουν αχτίδες φωτός να τις διαπεράσει. Μουσικά οι κιθάρες είναι οι πρωταγωνίστριες και πλαισιώνονται από πλήκτρα και έγχορδα, που δίνουν έναν επικό χαρακτήρα στο τελικό αποτέλεσμα. Εξάλλου οι Bright Eyes ποτέ δεν αντιμετώπισαν την αμερικάνικη παράδοση με σεβασμό. Αντίθετα ο Oberst πολλές φορές καταργούσε τις συμβάσεις και τιςε φόρμες, για να τις επαναπροσδιορίσει και να κερδίσει τη δόξα του πραγματικά σπουδαίου. Οι ερμηνείες του είναι συγκλονιστικές και σε σημεία θυμίζουν τη φλόγα του παρελθόντος. Ο δίσκος λειτουργεί καλύτερα στο σύνολό του παρά σε αποσπασματικές ακροάσεις. Το σπαρακτικό ''Dance And Sing'' μας θυμίζει τον νεαρό Conor Oberst, που η πρώτη επαφή μαζί του ήταν τουλάχιστον σοκαριστική, ενώ το ''Just Once In The World'' ξεκινά σαν ένα τυπικό folk κομμάτι για να κλιμακωθεί σε μία alternative ελεγεία. Το ''One And Done'' μπαίνει στις κορυφαίες θέσεις του songbook τους και το ''Mariana Trench'' είναι ακόμα ένα τυπικό αναμορφωμένο αλά Bright Eyes americana κομμάτι. Στο ''Pan And Broom'' αναδεικνύεται η αγάπη του για την folktronica όπως μας έχει δείξει πολλάκις στο παρελθόν, ενά τα ''Persona Non Grata'' και ''Stairwell Song'' είναι οι πιο ακουστικές στιγμές του album. Το ''Tit-A-Whirl'' μας επιβεβαιώνει πόσο ικανός storyteller είναι ο Oberst, ενώ στα ''Forced Convalescene'' και ''Colais To Dover'' μας δείχνει πως είναι η americana όταν δεν προκαλεί χασμουρητά. Το μελαγχολικό ''To Heart's Death (In Three Parts)'' συγκινεί από την πρώτη ακρόαση και o δίσκος ολοκληρώνεται με την epic folk του ''Comet Song''.

Οι Bright Eyes επέστρεψαν με τον καλύτερο δίσκο του Oberst την τελευταία δεκαπενταετία. Κατασταλλαγμένος και με λιγότερους εφιάλτες από τα νεανικά του χρόνια, μπορεί πλέον να μην σοκάρει με την αφοπλιστική του ειλικρίνεια και τις ομολογίες του in your face, αλλά δεν παύει να είναι ένας από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς του αιώνα μας. Και το ''Down In The Weeds, Where The World Once Was'' είναι η απόδειξη ότι ο Oberst ξαναβρήκε τη φόρμα του μετά από μερικά μέτρια βήματα για τα δικά του standards.