Car Seat Headrest - Making A Door Less Open

Το ''Making A Door Less Open'' είναι ο πρώτος δίσκος των Car Seat Headrest από το 2016 και το ''Teens Of Denial'' που να περιέχει καινούργια κομμάτια. Είχε μεσολαβήσει το 2018 η επαναηχογράφηση του ''Twin Fantasy'', ενός από τους δίσκους που είχαν ανεβάσει στο Bamdcamp πριν τη κυκλοφορία του ντεμπούτου τους. Το ''Teens Of Denial'' ήταν ο δίσκος που σύστησε τον Will Toledo, αδιαφιλονίκητο ηγέτη του συγκροτήματος, στο ευρύ κοινό, του χάρισε διθυραμβικές κριτικές και από πολλές μεριές αντιμετωπίστηκε ως ο νέος Μεσσίας του ταλαιπωρημένου σύγχρονου rock. Ένας χαρισματικός συνθέτης, με κοφτερή στιχουργική πένα, που εμφανίστηκε από το πουθενά και θα αναζωογονήσει τη κιθαριστική μουσική. Ο Toledo δείχνει ότι δεν θέλει να ενταχθεί κάτω από ταμπέλες και στεγανά, ούτε τον ενδιαφέρει να πραγματοποιήσει προσδοκίες που δεν είναι δικές του. Αυτός αποφασίζει να προχωρήσει προς τα μπρος και να αλλάξει πολλά στον ήχο των Car Seat Headrest. Το ''Making A Door Less Open'' είναι ένας δίσκος πολύ διαφορετικός από τον προκάτοχό του. Οι στριφνές indie κιθάρες έχουν υποχωρήσει προς χάρην των ηλεκρονικών στοιχείων και η διάθεση που αφήνει είναι πιο αισιόδοξη, ακόμα και όταν οι στίχοι εξακολουθούν να μην κινούνται προς αυτή τη κατεύθυνση. Επίσης για πρώτη φορά τα τραγούδια είναι αυτόνομα και δεν υπηρετούν ένα γενικότερο concept στο δίσκο.

Ο Toledo δείχνει να έχει γοητευτεί από ηλεκτρονικούς ήχους και αυτό είναι τελείως εμφανές στο ''Making A Door Less Open''. Ίσως όχι όσο οι Radiohead από το ''Kid A'' και μετά, αλλά πιο κοντά στους Bright Eyes του ''Digital Ash In A Digital Urn''. Κάτι που γίνεται εμφανές από το εναρκτήριο ''Weightlifters'', το οποίο ξεκινά με ένα ambient beat για να εξελιχθεί σε αυτό που αρκετά χρόνια πριν ορίστηκε ως indietronica. Στο ''Can't Cool Me Down'' ακούγεται σαν Beck της εποχής του ''Odeley'', όπου ντύνει pop μελωδίες με πειραγμένα ρυθμικά κουτιά και τα synths να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Το ''Holywood'' είναι ένα single που θα λάτρευε να παίζει το πάλαι ποτέ κραταιό αμερικάνικο κολλεγιακό ραδιόφωνο μέχρι τελικής πτώσης και το ''There Must Be More Than Blood'' είναι αυτό που θυμίζει περισσότερο το ντεμπούτο τους. Στο ''Deadlines'' μας περιγράφει το ασφυκτικό πλαίσιο που δημιουργείται γύρω του μετά την (ανέλπιστη) επιτυχία, έχοντας ως συνοδεία beats που παραπέμπουν σε Postal Service και στο ''Martin'' τραγουδά με περισσότερη αυτοπεποίθηση από ποτέ. Στο ''Hymn'' βουτάει στην εσωτερική απόγνωση και με το ''What's With You Lately'' στέλνει αδιάβαστη τη μισή νεόκοπη folk σκηνή. Ένα μονότονο χτύπημα στα drums και λίγα πλήκτρα αρκούν για να φτιάξουν ακόμα ένα highlight, το ''Life Worth Missing'' και ο δίσκος κλείνει με το παιχνιδιάρικο ''Famous''.

Ο Toledo λειτουργεί ως ένας πραγματικά σπουδαίος δημιουργός. Δεν διστάζει να ξεφύγει από την πεπατημένη και να δοκιμάσει καινούργια πράγματα. Και φυσικά να τα καταφέρει το ίδιο περίφημα με πριν. Στο ''Making A Door Less Open'' στρέφει το βλέμμα προς ηλεκτρονικούς ήχους, δεν φοβάται να γίνει groovy και όλα αυτά τα κάνει χωρίς να απωλέσει τη ψυχή των Car Seat Headrest. Παίζει μπάλα σε ξένα χωράφια και με χαρακτηριστική άνεση τα οικιοποιείται. Καταφέρνει να αποστασιοποιηθεί από τους ακροατές του, από την έως τώρα πορεία του, ακόμα και από τον ίδιο του τον εαυτό. Επαναπροσδιορίζεται και με την ικανότητα του πραγματικού σπουδαίου μας κερδίζει ακόμα μία φορά.