Foxygen - Seeing Other People

Είναι πλέον γεγονός. Οι Foxygen ποτέ δεν πρόκειται να ηχογραφήσουν κάτι τόσο πραγματικά σπουδαίο όπως το ''We Are The 21st Century Ambassadors Of Peace & Magic'' του 2013. Ακολούθησε το χαοτικό, κυρίως λόγω μεγάλης διάρκειας, ''...And Star Power'', που πάντως είχε ορισμένες φοβερές στιγμές και το απλά συμπαθητικό ''Hung''. Με την κάμψη να είναι εμφανής στο συγκρότημα, φτάσαμε στο φετινό ''Seeing Other People'', που απλά επιβεβαιώνει ότι οι Foxygen κινούνται σε ασφαλή νερά και δεν έχουν πλέον κάτι σοκαριστικό να μας προσφέρουν. Εξακολουθούν να έχουν (αρκετά) όμορφα τραγούδια, όμως το σύνολο δείχνει ένα συγκρότημα που κατά κάποιο τρόπο έχει συντηριτικοποιηθεί, χάνοντας μεγάλο μέρος του πάθους που το διέκρινε. Όπως γράφει και ο Sam France στο δελτίο τύπου ανακοίνωσης του ''Seeing Other People'', “Goodbye to the drugs, to the partying. Goodbye to my twenties now, Goodbye to my Saint Laurent-model-body”. Δηλαδή αποχωρίζεται το φιλήδονο και ναρκισσιστικό πλαίσιο του rock 'n' roll, προς χάρη μίας healthy ενηλικίωσης.

Ο δίσκος ξεκινά με το ''Work'', ένα κομμάτι πιασάρικο, που παντρεύει το classic rock με χορευτικούς ήχους. Όπως έκανε ο Bowie και οι Rolling Stones στα τέλη '70ς με αρχές '80ς. Τότε που διένυαν τη δική τους φάση ενηλικίωσης. Πάντως το κομμάτι είναι αρκετά καλό και έχει όλα τα φόντα για να ακουστεί παντού. Τα προσωπικά μου αγαπημένα είναι το ''The Thing Is'' και ''Livin' A Lie''. Το πρώτο θυμίζει έντονα τις rock στιγμές του Bruce Springsteen και το δεύτερο είναι ένα πιανιστικό κομμάτι που χτυπάει κατευθείαν στη καρδιά. Το ομώνυμο κομμάτι μπαίνει στα χωράφια της λευκής soul και το ''Mona'' είναι αρκετά χαριτωμένο με τις disco πινελιές του. Η μόδα της αναβίωσης του yacht rock βρίσκει διέξοδο στο ''News'' και στο ''Flag At Hlf-Mast'' περιπλανιώνται στα '70ς, λίγο πριν σκάσει η βόμβα του punk.

Ο καινούργιος δίσκος των Foxygen αφήνει μία γλυκόπικρη γεύση μετά την ακρόαση του. Γλυκιά γιατί περιέχει ορισμένες φοβερές στιγμές, αλλά και πικρή γιατί υπάρχουν και αρκετές μέτριες. Οι Foxygen του σήμερα διαφέρουν αρκετά από την μπάντα που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε. Βασικά του λείπει το πάθος και η περιπέτεια. Στοιχεία που αφέθησαν στην άκρη για μία απροσδιορίστη αναζήτηση της επιτυχίας και τη δημιουργία ενός clean cut προσώπου.