Ηχοτοπία - Χωρίς Ταχύτητα

Τα ΗΧΟΤΟΠίΑ είναι μια περίπτωση δύο εγκεφάλων που συναρπάζονται (και εμπνέονται) από μια “back to the future” λογική στην εκάστοτε δημιουργία. Πιο συγκεκριμένα, παντρεύουν το ξεκάθαρα ρετρό (το οπτικό υλικό που αποτελεί τον έναν εκ των δύο βασικών πυλώνων της performance τους), δηλαδή εικόνες και αποσπάσματα από άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο κρυμμένα ασπρόμαυρα διαμάντια του ελληνικού κινηματογράφου με retrowave ηχοχρώματα - ή αλλιώς πώς φαντάζονταν το μέλλον οι συνθέτες δραστήριας ηλεκτρονικής μουσικής στα 80s κατά κύριο λόγο -, προερχόμενα από αυστηρώς επιλεγμένα αναλογικο-ψηφιακά synths και drum machines.

Το «Χωρίς Ταχύτητα» αποτελεί τη δεύτερη μεγάλου μήκους δισκογραφική δουλειά (και πρώτη υπό τη στέγη και ασφάλεια κάποιου αναγνωρισμένου label). Η συνταγή δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα, η παραγωγή φαίνεται πιο προσεγμένη και γυαλισμένη στα πλαίσια μιας πιο ενορχηστρωμένης προσπάθειας, μόνο ενισχύοντας το τι θέλει να μας περάσει το εν λόγω ντουέτο. Η οριακά ψυχαναγκαστική επιλεκτικότητα –τόσο στο οπτικό όσο και στο στιχουργικό κομμάτι- δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει, προσφέροντάς μας ακόμα ένα κολάζ ποικίλων ερεθισμάτων.

Η «Εισαγωγή» αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα του δίσκου, με τα 6 λεπτά διάρκειας που κουβαλάει στην πλάτη της αντιπροσωπεύει την πλέον ογκώδη προσθήκη στο tracklist – και μία από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου να προσθέσω, με μια σκοτεινή, κάπως απειλητική ατμόσφαιρα να πατάει σε έναν σταθερό ρυθμό, νομίζεις ότι περιπλανιέσαι σε χώρους που δεν θα έπρεπε. Η κατανομή των instrumentals σε σχέση με τα κομμάτια που φέρουν στιχουργική παρέμβαση είναι απόλυτα ισορροπημένη και σωστά στοιχειοθετημένη, δίνει σε κάθε δουλειά το χώρο να λάμψει και να αναδειχθεί. Στιγμές που θα έλεγε κανείς ότι αποτελούν τα αριστουργήματα του δίσκου είναι τα «Αύριο Θα Φύγω» (μάλλον το κομμάτι που θα αποτελέσει το «χιτ» της παρούσας συλλογής), «Πριν Ανάψει Το Φανάρι» (ένα ευφάνταστο twist πάνω στο «Ένα Παράξενο Τραγούδι» από τα Ξύλινα Σπαθιά), μια αρκετά «ενήλικη» διασκευή πάνω στην 80s δημιουργία “Direct Lines” των Electronic Circus καθώς και το ορχηστρικό «Ατμός», το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι νυχτερινής οδήγησης (και περισυλλογής) που έχει να προσφέρει ο δίσκος. Κλείντοντας, συναντάμε ένα γλυκύτατο outro που φέρει τον τίτλο «Σύμπαν», δανειζόμενο κάποιες φράσεις από βιβλίο του Γ. Γραμματικάκη.

Εν αντιθέσει με τους Γάλλους ομολόγους τους, τα ΗΧΟΤΟΠίΑ επ’ ουδενί επιθύμησαν να προσδώσουν στο retrowave τους προσέγγιση moshpit και αστείρευτης έντασης. Αντιθέτως, αποδεικνύονται δύο βαθύτατα ρομαντικές ψυχές που διασκεδάζουν πολύ με όμορφες συρραφές, βρίσκοντας κοινούς θεματικούς άξονες σε οπτικοακουστικά στοιχεία που ίσως να φαίνονταν κάπως αταίριαστα εάν παρατηρούντο σαν ξεχωριστές οντότητες. Το «Χωρίς Ταχύτητα», σε μια κάπως ειρωνική αντιστοίχιση τίτλου-περιεχομένου, διαθέτει συγκρατημένα και υπεύθυνα γκάζια, με όμορφες mid-tempo στιγμές να μας προσγειώνουν στο ενδιάμεσο. Και φυσικά, για την πλήρη εμπειρία, θα αποφανθούμε πλήρως για το δίσκο όταν δούμε ζωντανά τους δύο κυρίους με τα synths τους να στέκονται ενώπιον κάποιου video wall.