Purple Mountains - Purple Mountains

Στις 7 Αυγούστου 2019 ο David Berman αποφάσισε να θέσει τέλος στη ζωή του. Λίγες ημέρες νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει το ομώνυμο ντεμπούτο album των Purple Mountains. Ο Berman βέβαια δεν ήταν πρωτάρης του αμερικάνικου underground. Ήταν ο μπροστάρης των σπουδαίων Silver Jews, αλλά την τελευταία δεκαετία παρέμενε ανενεργός εξαιτίας προσωπικών προβλημάτων αλλά και της μη ολοκλήρωσης κάποιων project που είχε δοκιμάσει. Δεν έμελλε να γίνει το ίδιο και με το project των Purple Mountains, το οποίο βρήκε κανονικά τον δρόμο του για τα ράφια των δισκοπωλείων. Ο όρος americana είναι αυτός που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για να περιγράψουμε τον ήχο του, αν και μάλλον είναι περιοριστικός. Θα μπορούσαμε να πούμε, για να δώσουμε μία ιδέα σε κάποιον ανυποψίαστο ακροατή, ότι βρίσκεται κάπου μεταξύ Bright Eyes και Kevin Morby. Αυτό που έχει όμως σημασία είναι ότι είναι ένας δίσκος απίστευτου συναισθηματικού βάθος, με πραγματικά σπουδαία τραγούδια. Μία κατάθεση ψυχής από έναν άνθρωπο λίγο πριν μας εγκαταλείψει. Όμως προσοχή, ο δίσκος δεν είναι καθόλου μίζερος. Ο Berman μας καταθέτει κατασταλαγμένα και ψύχραιμα τον ευατό του. Δεν είναι χαρούμενος και αυτό αποτυπώνεται στα τραγούδια του, αλλά είναι ειλικρινής και δεν διστάζει να κοιτάξει κατάματα την πραγματικότητα. Στην υλοποίηση του δίσκου, μέλη των Woods είναι αυτοί που βοήθησαν τον Berman να φέρει σε πέρας το καλλιτεχνικό του όραμα.

Ο δίσκος περιέχει ένα από τα καλύτερα κομμάτια που ακούσαμε φέτος. Ονομάζεται ''All My Happiness Is Gone'' και προφανώς είναι βαθιά εξομολογητικό για τον Berman. Αξίζει να βρίσκεται δίπλα στις κορυφαίες στιγμές του Dylan και του Young. Στο εναρκτήριο ''That's Just The Way That I Feel'' μας ξανασυστήνεται μετά από χρόνια απουσίας και στο ''Darkness And Cold'' σκαρώνει ακόμα ένα catcy κομμάτι alternative country. Η μελαγχολική διάθεση βρίσκει διέξοδο στο αφηγηματικό ''Snow Is Falling In Manhattan'', ενώ το ''Margaritas At The Mall'' είναι η πιο φωτεινή στιγμή του δίσκου. Στο ''She's Making Friends, I 'm Turning Stranger'' δεν φοβάται να παραδεχθεί τις δυσκολίες κοινωνικοποίησης που αντιμετωπίζει, ενώ στο ''I Loved Being My Mother's Son'' ανατρέχει σε μία ανέμελη παιδικία ηλικία που προφανώς έχει παρέλθει προ πολλού. Βαθύτατα λυρικό είναι το ''Nights That Won't Happen'' και στο ''Storyline Fever'' φαίνεται για ακόμα μία φορά η συνθετική δεινότητα του Berman. Διαλέγει να μας αποχαιρετήσει με το αυτοαναφορικό ''Maybe I'm The Only One For Me'', όπου ο Berman κατά κάποιο τρόπο προαναγγέλνει τις πιο σκοτεινές του σκέψεις.

Το ντεμπούτο των Purple Mountains θα αποτελέσει ένα έργο αναφοράς για το αμερικάνικο rock. Σπουδαίες μελωδίες ντύνουν τους αυτοβιογραφικούς στίχους του Berman, συνθέτοντας ένα album που πάνω από όλα έχει ψυχή. Αυτή είναι και η λέξη κλειδί που συνοδεύει το κύκνειο album ενός ανθρώπου που στιγμάτισε με τον τρόπο του το underground των τελευταίων χρόνων. Σίγουρα θα συμεριεληφθεί στις κορυφαίες στιγμές της χρονιάς που διανύουμε.