Mattiel - Satis Factory

Ομολογώ ότι την Mattiel ως πριν λίγο καιρό την αγνοούσα παντελώς. Κατόπιν προτροπής ενός φίλου, που μου είπε να την τσεκάρω γιατί είναι σίγουρος ότι θα μου αρέσει, ασχολήθηκα μαζί της. Και όντως μου άρεσε. Τόσο το ομώνυμο ντεμπούτο της το 2017, όσο και το φετινό ''Satis Factory''. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για τη νεαρή τραγουδοποιό από την Ατλάντα. Η Mattiel έχει μία τελείως χαρακτηριστική φωνή και τα κομμάτια είναι μία μοντέρνα εκδοχή του rock 'n' roll. Οι επιρροές της μπορούν να ανιχνευτούν στην Courtney Barnett, στους Strokes, στους White Stripes και στην P.J. Harvey. Τα κομμάτια της είναι ως επί το πλείστον up tempo και η διάθεση που δημιουργείται στον ακροατή ευχάριστη. Η ίδια ερμηνεύει τα τραγούδια της με αυτοπεποίθηση και μας δείχνει ότι πρόκειται για μία δημιουργό που ήρθε για να μείνει.

Η Mattiel στο ''Satis Factory'' έχει αφομοιώσει πλήρως τις επιρροές και τις έχει εντάξει δημιουργικά στον δικό της ήχο. Έχει ξεκάθαρο δικό της στίγμα, δείγμα ότι κινείται πολύ πάνω από τον μέσο όρο των τραγουδοποιών που ακούμε τα τελευταία χρόνια. Κάθε τραγούδι του δίσκου έχει τον δικό του λόγο ύπαρξης και όλα μαζί συνθέτουν ένα πολύ σφιχτοδεμένο album. Το blues rock του ''Moment Of Death'' μας θυμίζει τις πρώτες και ακατέργαστες ημέρες των White Stripes, στο ορμητικό ''Rescue You'' παντρεύει τον rock δυναμισμό με την pop αμεσότητα, ενώ στο ''Je Ne Me Connais Pas'' μας θυμίζει το ψυχεδελίζον rock 'n' roll των Liminanas. Η Courtney Barnett είναι το τιμόμενο πρόσωπο του ''Food For Thought'', ενώ το ''Blisters'' μας γυρνάει στις πρώτες και αθώεες μέρες του rock 'n' roll. Η Mattiel ξέρει να σκαρώνει πιασάρικα sigles που αξίζουν να παίζονται σε κάθε bar που θέλει να προτείνει κάτι φρέσκο και απτό παράδειγμα είναι το ''Keep The Change''. Οι Velvet Underground έχουν επηρεάσει πολούς και η Mattiel δεν αποτελεί εξαίρεση. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο ''Millionaire'', ενώ στο ''Populonia'' δείχνει ότι τα καταφέρνει εξίσου καλά και όταν κατεβάζει τον ρυθμό. Το ''Berlin Weekend'' θα μπορούσε να βρίσκεται στον πρώτο δίσκο των Strokes και το ''Athlete'' θα κάνει την P.J. Harvey να ζηλέψει που δεν είναι δικό της. Η μπασογραμμή του ''Hack Fire'' θα σε κάνει να χορεύεις μέχρι τελικής πτώσεως, ενώ ο δίσκος κλείνει με το καταπληκτικό ''Long Division'' να πιστοποιεί τις τεράστιες συνθετικές δυνατότητες της νεαρής δημιουργού.

Το ''Satis Factory'' είναι ένας δίσκος που άνετα μπορεί να συγκριθεί με δίσκους σαν το ''Is This It'' και το ''Stories From The City, Stories From The Sea'', αλλά μάλλον δεν θα τύχει ανάλογης προβολής και hype. Το timing μετράει, όπως και η τύχη, οπότε η Mattiel δεν θα δει το πρόσωπό της της να φιγουράρει σε διάφορα εξώφυλλα και μελάνι να χύνεται για να γραφεί ότι αυτή είναι ο νέος σωτήρας του rock 'n' roll. Το αξίζει όμως και το ''Satis Factory'' απλώς θα μπει στις υψηλότερες θέσεις της ανασκόπησης της χρονιάς από όσους το ακούσουν. Αλλά μάλλον δεν θα είναι πολλοί.