Sleater-Kinney - The Center Won't Hold

Τέσσερα χρόνια μετά την επανασύνδεσή τους και την κυκλοφορία του πολύ καλού ''No Cities To Love'', οι Sleater-Kinney επιστρέφουν με το καινούργιο τους πόνημα που φέρει τον τίτλο ''The Center Won't Hold''. Αν στο προ τετραετίας album οι Sleater-Kinney μας είχαν δείξει ότι το χρονικό διάστημα που απείχαν, δεν τους είχε επηρεάσει καθόλου, στο φετινό τους album δείχνουν ότι θέλουν να παρουσιάσουν κάτι αρκετά διαφορετικό από ότι έχουμε συνηθίσει από αυτές. Η μπάντα είχε ταυτιστεί με τον ανεξάρτητο αμερικάνικο κιθαριστικό ήχο των '90ς και με τον καινούργιο δίσκο θέλουν να φρεσκάρουν και γιτί όχι να ''εκσυγχρονήσουν'' τον ήχο τους. Για αυτό τον σκοπό στην θέση του παραγωγού του ''The Center Won't Hold'' κάθεται αναπαυτικά η St. Vincent. Η St. Vincent προσθέτει τις απαραίτητες πινελιές στις ούτως ή άλλως καλές συνθέσεις της μπάντας, οπότε μπορούμε να πούμε ότι το πείραμα στέφθηκε με επιτυχία. Το οργισμένο γυναικείο rock των Sleater-Kinney φιλτράρεται από μία πιο pop προσέγγιση στην παραγωγή και το τελικό αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον γοητευτικό, δικαιόνοντας τους εμπνευστές του.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της ηχητικής στροφής των Sleater-Kinney είναι το ''Can I Go On''. Η μπάντα στρέφει το βλέμμα της στην ποπ των '60ς αλλά και σε σύγχρονες μπάντες που είναι επηρεασμένες από αυτήν όπως οι Dum Dum Girls και οι The Like. Στην ίδια κατεύθυνση αλλά στην πιο μελαγχολική πλευρά της, βρίσκεται το υπέροχο ''Restless'', ενώ το ''Hurry On Home'' παντρεύει τον κλασσικό ήχο των Sleater-Kinney με μία πιο μοντέρνα οπτική. Στο ομώνυμο κομμάτι ξεκινούν αποδομώντας το τρίπτυχο κιθάρο-μπάσο-τύμπανα, για να καταλήξουν σε ένα κλασσικό ξέσπασμα βγαλμένο μέσα από '90ς ονειρώξεις για να μας δώσουν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα singles τους. Για την εισαγωγή του ''Reach Out'' χρησιμοποιούν ένα beat που θα μπορούσε να ανήκει στους Tame Impala, για να καταλήξει σε ένα τυπικό Sleater-Kinney κομμάτι. Στα ''Love'' και ''Bad Dance'' φλερτάρουν με το βρώμικο rock 'n' roll των Kills, ενώ το ''Ruins'' είναι η πιο επικοδομητική στιγμή της συνεργασίας τους με την St. Vincent. Στο ''The Future Is Here'' κινούνται σε κλασσικούς alternative rock δρόμους, ενώ ο δίσκος κλείνει με την λευκή soul του ''Broken''.

Οι Sleater-Kinney ρίσκαραν με τον ''The Center Won't Hold'' να κινηθούν έξω από τα νερά τους. Δεν δίστασαν να πειραματιστούν και αυτό δείχνει μια μπάντα που εξακολουθεί να έχει ανησυχίες ύστερα από εικοσιπέντε περίπου χρόνια στον χώρο. Ο κατάλληλος καταλύτης για αυτό ήταν η St. Vincent και η ανταμοιβή της μπάντας ότι κατάφεραν να ακούγονται εξίσου σύγχρονοι με πολλούς νεότερους ομοϊδεάτες τους. Το βασικό βέβαια είναι ότι υπάρχουν καλά τραγούδια και οι Sleater-Kinney ήταν πάντοτε καλές στο να τα φτιάχνουν.