Rammstein - Rammstein

Είσαι μια εξαμελής δημιουργική κοιτίδα. Συμπαγής και απαράλλαχτη από το 1994, όσον αφορά τα μέλη σου. Έχεις καταφέρει να εκδώσεις το μοναδικό δίσκο εξ’ ολοκλήρου στη γερμανική γλώσσα που έγινε πλατινένιος στις ΗΠΑ. Ο David Lynch σε έχει κάποτε ανακυρήξει –με τρολ διάθεση ή όχι- ως την αγαπημένη του μπάντα ενώ έχεις τρυπώσει και σε ταινία του Lars Von Trier. Έχεις καταφέρει να πλαισιώσεις τον ήχο με το image δημιουργώντας μια άμεσα αναγνωρίσιμη –όσο και ολόδική σου- αισθητική που ευθύνεται για μια καλλιτεχνική ταυτότητα με απήχηση σε εκατομμύρια. Και που, μην αλλάζοντας ιδιαίτερα το ποιόν της ανά τα χρόνια, δύσκολα καταντάει βαρετή ή αδιάφορη. Οργώνεις την υφήλιο εδραιώνοντας περαιτέρω τη φήμη σου ως (για πολλούς) η σπουδαιότερη –σίγουρα η εντυπωσιακότερη- live μπάντα στον πλανήτη. Και κλείνεις κοντά δεκαετία από τη στιγμή που κυκλοφόρησες τον τελευταίο σου δίσκο.

Θα αγχωθείς ελέω hype; Όχι βέβαια, η ψύχραιμη γερμανική κράση σου δεν σου το επιτρέπει άλλωστε. Είναι μάλλον μονόδρομος να κάνεις ό,τι ακριβώς ξέρεις να κάνεις καλύτερα. Οι πενηντάρηδες πλέον Ανατολικογερμανοί Rammstein κυκλοφόρησαν τον ομότιτλο έβδομο δίσκο τους και καταφέρνουν να τραβήξουν την προσοχή. Ως είθισται, ο ομότιλος δίσκος κατά παράδοση κυκλοφορεί στο μέσο –ή και προς το τέλος- της καριέρας μιας μπάντας, δίνοντας ένα χλιαρό έως και πολύ καλό αποτέλεσμα. Σε ποια βαθμίδα βρίσκεται ο συγκεκριμένος δίσκος θα δούμε παρακάτω.

Κυκλοφορώντας σε μικρή σχετικά μεταξύ τους χρονική διάρκεια τα singles “Deutschland” και “Radio” – με ένα αρτιότατο εικαστικά βίντεο να συνοδεύει το καθένα, συνεχίζοντας το εκπληκτικό τους σερί και σε αυτό τον τομέα-, οι Γερμανοί μπαίνουν στο 2019 δυναμικά και πυροδοτούν εκρήξεις ενθουσιασμού στους κύκλους των φανατικών τους – αλλά και του μουσικού κόσμου γενικότερα. Σοφή επιλογή να μας υπενθυμίσουν γιατί έχουν αυτή τη φήμη με τα παραπάνω κομμάτια – αποτελούν ίσως τις δύο πιο κολλητικές στιγμές του δίσκου, η καθεμία με το δικό της τρόπο: για το ογκώδες, larger than life “Deutschland” υπάρχει παραδίπλα ένα λιτό και απέριττο, μα άκρως ραδιοφωνικό “Radio” (τιτλοφορημένο με μια ενοχλητικά εύστοχη αμφισημία). Το πρώτο «μισό» του δίσκου εμπεριέχει επίσης το υπέρ-γκρουβάτο (και ικανό να προκαλέσει ταραχή σε συναυλιακούς χώρους) “Sex”, με ένα μυώδες κιθαριστικό riff που ίσως φέρει στο μυαλό λίγο από “Personal Jesus”, καθώς και το μεταλλοποιημένης EDM γεύσης, γεμάτο γλωσσολογικά easter eggs “Ausländer” (ακούγονται φράσεις σε αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά και ρωσικά θυμίζοντάς μας κάποιες προηγούμενες στιγμές της μπάντας που επιστράτευσαν μεταξύ αστείου και σοβαρού άλλη γλώσσα εκτός της μητρικής τους).

Ακριβώς στη μέση του δίσκου βρίσκεται μια από τις ενδεχομένως πιο σοκαριστικές στιγμές της μπάντας με τίτλο “Puppe”, ένα θεοσκότεινο, αργόσυρτο κομμάτι που μας χαρίζει μια από τις πιο σπαρακτικές ερμηνείες του τραγουδιστή Till Lindemann μαζί με κάποιους από τους πιο σοκαριστικούς στίχους του. Και κάπου εδώ τελειώνουν τα καλά (;) Η αλήθεια είναι ότι τα εναπομείναντα κομμάτια δεν έιναι σε καμία περίπτωση «κακά» (λέξη που αγνοούν άλλωστε οι Γερμανοί), φλερτάρουν επικίνδυνα με το αδιάφορο και με το να στιγματιστεί ο δίσκος με 5 (περίπου) κομμάτια που φαντάζουν ως fillers. Τα “Was Ich Liebe” και “Diamant” αποτελούν τις σημερινές προσπάθειες των Rammstein να χτίσουν μπαλαντοειδή κομμάτια, τα οποία αν και δεν αποτυγχάνουν, δύσκολα θα μείνουν στη μνήμη ως κάτι ιδιαίτερο.

Συνεχίζοντας ακριβώς εκεί όπου σταμάτησαν με το “Liebe ist für alle da” (όχι τυχαία ο πιο συγγενικός στον εν λόγω δίσκος), οι Rammstein μας τροφοδοτούν με το πιο σοβαρό και επικών διαστάσεων προσωπείο τους χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια. Δεν μιλάμε σε καμία περίπτωση για τον καλύτερό τους δίσκο, ίσως να μην καταφέρει να τρυπώσει ούτε σε κάποιο top 3 καριέρας. Μιλάμε όμως για ένα συγκρότημα το οποίο (γνωρίζει ότι) παράγει κάτι μουσικά όσο και στιχουργικά απλό –σχεδόν ποτέ όμως απλοϊκό-, πλαισιωμένο από μια απαράμιλλη αισθητική που έχει καταφέρει να συναρπάζει εδώ και 25 χρόνια χωρίς την πανταχού παρούσα (δυστυχώς) επιτηδευμένη εξέλιξη προς την πολυπλοκότητα. Γι’ αυτό ακριβώς τους αγαπήσαμε και γι’ αυτό ακριβώς θα συνεχίσουμε να τους αγαπάμε. Auf wiedersehen, λοιπόν.