Τι είναι τελικά αυτοί οι Bazooka;

Του Ανδρέα Μητρέλη

Στις αρχές της δεκαετίας των '10s,  με την αντεργράου μόδα να προστάζει το ύφος του σλακερά του χίπη του μαλλιά, του χίψτερ γενικότερα,  και συγκροτήματα να ρίχνουν την ποπ στον γκρεμό για να χρησιμοποιούν τα όργανα τους να βαράνε δυνατά με τους ενισχυταδες τους στα 11 και να βγαίνουν στο κουρμπέτι οι Planet of Zeus,Modrec, Semen of the Sun,  Acid Baby Jesus και οι μικροί και άπειροι Bazooka. Άλλους τους εντυπωσίασαν με την ηλικία τους, άλλους με το ωραίο εφέ των 2 ντράμερ ή ότι ακολουθούσαν τα χνάρια των Acid με περιοδεία στην Ευρώπη. Βλέποντας τους τότε σε συναυλίες δεν μπόρεσαν να με σοκάρουν ή να με γοητεύσουν. Οργή χωρίς νόημα με μάταιος ουρλιαχτούς στίχους με την πόζα "μου πάει αυτό το χρώμα στην κιθάρα,  είχε ήδη αρχίσει να προκαλεί φαγούρα στα αυτιά μου και το  δισκάκι που είχα στην κατοχή μου  "i want to fuck all my girls in School'' και το ντεμπούτο άλμπουμ τους, είχαν μπει στην σκέψη προς πώληση. Μέχρι που έναν παγωμένο Μάρτη του 2016 και μετά απο αρκετές μπίρες ανηφορίσαμε προς μια παμπ του Ντάλστον, το shacklewell arms  για να ακούσουμε με άλλα τρία ελληνόπουλα τους Bazooka στο Λονδίνο.

 Είχα μάθει ότι έβγαλαν δίσκο με ελληνικό στίχο αλλά και πάλι είχα τον πήχη χαμηλά. Δεν ξέρω αν ήταν 5 πιτσιρικάδες πάνω σε μια μικρή και βρώμικη σκηνή που τραγουδούσαν στα ελληνικά παίζοντας garage punk κυρίως για ανθρώπους που ακούν τέτοια μουσική και όχι για Έλληνες. Δεν έχει καμία σημασία ο στίχος για κάποιον που απλά ακούει μουσική. Έχει να κάνει με το πως το βγάζει η ψυχή σου και όχι θα παίξω γκαράζ ή πανκ γιατί είναι στην μόδα και θα πηδήξουμε κάνα γκομενακι. 

Οι Bazzoka με εξέπληξαν με την αμεσότητα που είχαν με ένα άγνωστο κοινό με την Ελευθερία να παίζουν χωρίς άγχος και κυρίως που δεν είχαν δεύτερο ντράμερ (κάτι που θεωρώ  εφετζίδικο παρα χρηστικό στην μουσική)  με τα τραγούδια "Άγρια φύση'', ''Οθόνη'', ''Δεμένος στο Κρεβάτι σου'', ''Γυναίκα'' να αποτυπώνουν κυρίως την ερωτική εποχή της οθόνης που ζούμε στην ωμή οργή της έλλειψης φαντασίας της νέας άχρηστης γενιάς. Η "Άχρηστη Γενιά" θα βρεθεί σίγουρα στα επόμενα χρόνια σαν τους πιο σημαντικούς  δίσκους αυτής της εποχής.

Σε αυτη την μικρή ευρωπαικη τους περιοδεια δοκίμαζαν ένα νέο τραγούδι, το  "Ζούγκλα".

 Μέτα το τέλος τους ρώτησα και μου είπαν δεν το είχαν ηχογραφήσει ακόμα, ήταν ολοκαίνουριο. 

Πρώτη φορά είχα ακούσει πανκ κομμάτι με jungle τύμπανα και ένα κίθαριστικό ριφ που σε σκίζει στα δύο.

Στην τελευταία τους εμφάνιση στην Πάτρα στο westside μου είπαν οτι σύντομα θα το κυκλοφορήσουν, και μετά απο 6 σχεδόν μήνες είναι εδώ. 

Ένα ep με 4 τραγούδια με το τίτλο Ζούγκλα που κυκλοφορεί από την Inner Ear, και όχι από την Slovenly, που το φέρνουν μαζί  τους σήμερα στην Γιάφκα 7/12 και ώρα 11. 

Την συναυλία ανοίγουν οι Cosmic Shadows του Σαύρα.