Chickn: ''Ο ήχος μας δεν είναι συγκεκριμένος''

Τους Chickn τους γνωρίσαμε την προηγούμενη χρονιά με την κυκλοφορία του ντεμπούτου album τους αλλά και με την φήμη για τα φοβερά live που κάνουν. Στην Πάτρα αυτήν τη φήμη την δικαιολόγησαν με την εμφάνισή τους στα πλαίσια του Westside Festival. Αυτή τη Πέμπτη 26 Οκτωβρίου θα επισκεφτούν πάλι την Πάτρα και πιο συγκεκριμένα θα βρεθούν στην σκηνή της Γιάφκα για να παρουσιάσουν ζωντανά το υλικό τους. Με αυτήν την αφορμή μιλήσαμε με τον Άγγελο Κράλη, τραγουδιστή και κιθαρίστα της μπάντας.

Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από την κυκλοφορία του ντεμπούτου album σας. Είστε ευχαριστημένοι με την μέχρι τώρα πορεία του;

Ο δίσκος αυτός βγήκε από τα σπλάχνα μας κυριολεκτικά και ή ανταπόκριση του κόσμου ήταν συγκινητική και πέρα από κάθε προσδοκία. Αν δεν ήμασταν ευχαριστημένοι θα ήμασταν αχάριστοι.

Συχνά στις συναυλίες σας επί σκηνής εμφανίζονται αρκετοί guest μουσικοί. Αφενός αυτό κάνει κάθε live μία ξεχωριστή εμπειρία, αλλά ταυτόχρονα περιέχει το ρίσκο να μην έχετε έναν συγκεκριμένο ήχο πάντα. Ποια είναι η δική σας γνώμη;

Ο ήχος μας δεν είναι συγκεκριμένος ούτως ή άλλως και αυτό είναι δομικό στοιχείο αυτής της μπάντας. Δεν δεσμευόμαστε από καμία νοητή υποχρέωση να παίξουμε “κάτι” συγκεκριμένο. Γενικά μιλώντας το να κατασταλάξει κάποιος σε έναν “ήχο” ή σε ένα ύφος σίγουρα είναι comforting και λύνει διάφορα προβλήματα που έχουμε εμείς σαν μουσικοί και σαν μπάντα, αλλά από την άλλη εμποδίζει την επαφή του συνόλου με την πηγή του καθώς δεσμεύεται όχι μόνο από το υφολογικό/ηχητικό όριο που θέτει το ίδιο στον εαυτό του, αλλά και από αυτό που περιμένει ο κόσμος από αυτό.

Δεν νομίζω πως υπάρχει ουτέ ένας άνθρωπος που ακούει Chickn και θα έρθει στο live μας για να ακούσει το ντεμπούτο μας και αυτή η σχέση με το κοινό μας είναι απελευθερωτική. Δεν έχουμε να διαβούμε έναν δρόμο για να φτάσουμε στην επόμενη πίστα, έχουμε απλά ένα πεδίο και πρέπει να φτιάξουμε και το δρόμο και την επόμενη πίστα. Οι απαιτήσεις και οι προβληματικές που δημιουργεί η πολυσυλλεκτικότητα πάντως υπάρχουν και ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτές περίπου δύο φορές τη μέρα, αλλά σίγουρα η απώλεια ηχητικής ταυτότητας δεν είναι αυτό που μας ταλανίζει.

Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο συγκρότημα να καταφέρει να παίξει σε διάφορες επαρχιακές πόλεις;

Φφφ, πολύ. Το λίγο του κόσμου στο οποίο απευθυνόμαστε σφραγίζει τα πρώτα χρόνια λειτουργίας όλων των μπαντών που παίζουν αυτό που χαζά λέμε εναλλακτική μουσική. Στην πραγματικότητα θέλει μία τεράστια επένδυση χρημάτων και χρόνου για να χτίσεις το δίκτυό που θα σου επιτρέψει να παίζεις πολύ και παντού, που στη πραγματικότητα κανείς δεν δύναται να πραγματοποιήσει, καθώς οι μουσικοί σπανίως είναι μόνο μουσικοί και το υπόλοιπο κομμάτι της ταυτότητάς τους συνήθως τους επικαθορίζει.

Πείτε μας κάποια αξιοσημείωτα ή αστεία γεγονότα που έχουν γίνει σε κάποια συναυλία σας;

Το πιο αστείο πράγμα που μας έχει συμβεί σε live, ήταν η εμφάνισή μας στη σχολή καλών τεχνών της Besancon, στη Γαλλία. Παίζαμε στη “μέρα της φωτιάς”, καθως αυτό είναι κάτι που γιορτάζεται απ' ότι φαίνεται στη πόλη αυτή. Θα παίζαμε στο auditorium της σχολής, το οποίο έχει έναν convertible τοίχο που άνοιγε και η σκηνή από την πίσω μεριά έβλεπε στο φανταστικό αίθριο της σχολής το οποίο ήταν γεμάτο με εγκαταστάσεις καλλιτεχνών που είχαν πιάσει φωτιά, κυριολεκτικά (τα έργα όχι οι καλλιτέχνες). Οπότε στην πραγματικότητα θα χρησιμοποιούσαμε μόνο το stage και θα παίζαμε ένα υπαίθριο gig. Μόλις φτάσαμε στην πόλη ξεκίνησε απρόσμενα να βρέχει και η φιέστα άρχισε συνοπτικά να μετακομίζει στους εσωτερικούς χώρους. Αφού έχουμε κάνει soundcheck και έχουμε ετοιμάσει τα πάντα για να παίξουμε indoors, ο καιρός φυσικά φτιάχνει και όλα μεταφέρονται ξανά έξω και ο τοίχος του auditorium ανοίγει και κάπως έτσι παίξαμε το πρώτο μας live με πλάτη στο κοινό και με το P.A. να κοιτάζει σε ένα άδειο auditorium.

Θυμάστε κάτι από την περσινή σας εμφάνιση στη Πάτρα στα πλαίσια του Westside Festival;

Θυμόμαστε τα πάντα εκτός από το τι συνέβη όταν μετά το gig καταλήξαμε στη Γιάφκα. Εκεί θολώνει λίγο το μνημονικό μας.

Η μουσική των Chickn λειτουργεί καλύτερα ζωντανά, σε κλειστούς ή σε υπαίθριους χώρους;

Δεν είχαμε πολλές φορές την ευκαιρία να παίξουμε υπαίθρια οπότε επιφυλάσσομαι. Νομίζω πως ο ίδιος ο κόσμος είναι ο παράγοντας που σε επανατροφοδοτεί και κάνει το set σου να λειτουργεί και όχι η ανατομία του χώρου. Οπότε η μουσική μας λειτουργεί όταν καταφέρνουμε να καλέσουμε τα κατάλληλα πνεύματα και ταυτόχρονα να συσπειρώσουμε τον κατάλληλο κόσμο.

Πως βλέπετε την επιστροφή του βινυλίου ως μέσο για την ακρόαση μουσικής; Θεωρείτε ότι είναι μία αγνή επιστροφή στο παρελθόν ή οι εταιρείες κατάλαβαν ότι είναι το μοναδικό format που δεν αντιγράφεται και άρα για να έχουν τζίρους έστρεψαν τους μουσικόφιλους προς αυτό;

Δεν ξέρω αν το βινύλιο “επέστρεψε”. Έχω διαβάσει πολλά στατιστικά που ισχυρίζονται πως αυτή η επιστροφή είναι πλασματική καθώς απλά δεν έφυγε ποτέ. Η “επιστροφή” που βιώνουμε μάλλον είναι ένα marketing trick που μαγειρεύει νούμερα με σκοπό να βαλσαμώσει το πτώμα της μουσικής βιομηχανίας, αυτό νιώθω.
Όπως λέει και ο φίλος μου ο Πάνος το βινύλιο είναι το μαύρο μάρμαρο του αιωνα μας. Επίσης είναι όχι ο μόνος αλλά ο πιο αξιόπιστος τρόπος για να διαμορφώσει κάποιος ένα ήθος ακρόασης. Νομίζω πως θα μείνω σε αυτά τα δύο και θα αφήσω τα υπόλοιπα για το Vice.

Ποιους δίσκους άκουσαν περισσότερο οι Chickn μέσα στο 2017;

Από το πάνω μέρος του μυαλού μου, 8 δίσκοι που η ημερομηνία 2017 υπάρχει με κάποιον τρόπο πάνω τους και ακούσαμε πολύ ή με δέουσα προσοχή, χωρίς κάποιου είδους ταξινόμηση:

-Ariel Pink - Dedicated to Bobby Jameson

-Thundercat - Drunk

-Arthur Russel - Instrumentals

-King Gizzard & the Lizard Wizard - Sketches of Brunswick East

-Tradition - Captain Ganja and the space patrol

-Kaitlyn Aurelia Smith - The kid

-Midori Takada - Through the looking glass

-Yazz Ahmed - La Saboteuse

Ασχολείστε με άλλα projects πέρα από τους Chickn;

Πέρα από τους Chickn ασχολούμαστε κυρίως με άλλα project.