Ένας Θερινός Κινητός Κινηματογράφος στις γειτονιές της Πάτρας - Όλο το πρόγραμμα

Ο Δημοτικός Θερινός Κινητός Κινηματογράφος είναι μια δωρεάν δράση που πραγματοποιείται στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων του Διεθνούς Φεστιβάλ της Πάτρας και εκτυλίσσεται σε δυο άξονες, την Πλαζ και τις γειτονιές. Το περιεχόμενο των ταινιών αποπνέει την πρόοδο, τον κοινωνικό προβληματισμό, τις ανθρώπινες αξίες της αλληλεγγύης και της φιλίας, την αγάπη για τη φύση και βρίσκεται στους αντίποδες του εμπορικού υπερθεάματος. Υπεύθυνος είναι ο πατρινός κινηματογραφιστής Νίκος Καββαδίας.

Η υλοποίηση της ενότητας γίνεται σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε, Το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Ινστιτούτο Θερβάντες Αθήνας και τις πρεσβείες Ισπανίας και Αργεντινής.

Ώρα έναρξης των ταινιών 21:30. Είσοδος ελεύθερη. Όλες οι ταινίες είναι με ελληνικούς υπότιτλους.

Παρασκευή 8/7 Πλαζ

«Δημοκρατία σε μαύρο και λευκό» του Pedro Asbeg
(Democracia em Preto e Branco, Βραζιλία, 90′, 2014, έγχρωμο, ντοκιμαντέρ)
Αρχές του ’82 και για δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια στην Βραζιλία. Ο Σώκρατες, ένας από τους μεγαλύτερους μεσοεπιθετικούς του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και η ανυπότακτη παρέα του θα «στήσουν» την Κορινθιακή Δημοκρατία τους και θα την εφαρμόσουν μέσα κι έξω από τα γήπεδα. Θα γράψουν στις φανέλλες τους «Κορινθιακή Δημοκρατία» και «Ψηφίστε στις 15»,  δίνοντας κουράγιο στον λαό να νικήσει τον φόβο του και να πάει στις κάλπες. Το πολυβραβευμένο ντοκυμανταίρ του Pedro Aspeg είναι γεμάτο από Δημοκρατία, ποδόσφαιρο και rock n’ roll.
Η προβολή γίνεται σε συνεργασία με το ΟffSide Festival, που ξεκίνησε φέτος στην Θεσσαλονίκη. Ο Μιχάλης Σπανός από το OffSide Festival θα ταξιδέψει στην Πάτρα καλεσμένος του Δήμου.

Δευτέρα 11/7 Αρσάκειο

«Αποσπάσματα» του Ηλία Χαρίση
(Fragmenta, Ελλάδα, 5′, 2016. έγχρωμο, μυθοπλασία)
Tα «Αποσπάσματα» εἰναι μια ταινία μικρού μήκους για την γυναικεία φύση από την παιδική ηλικία μέχρι την ενήλικη ζωή. Έχει ως θέμα τη μάστιγα της κακοποίησης εναντίον των γυναικών και δημιουργήθηκε από μια ομάδα Πατρινών και μη καλλιτεχνών που εκφράζουν τους κοινωνικούς προβληματισμούς τους μέσω της δημιουργίας.

«Το Αρνάκι» του Kutluğ Ataman
( Kuzu/ The Lamb, Tουρκία /Γερμανία, 87′, 2014, έγχρωμο, μυθοπλασία)
Ο μικρός Μερτ ζει με την οικογένειά του σ’ ένα πάμφτωχο χωριό της Ανατολίας: τα χαμόσπιτα της κοινότητας μοιάζουν με κόκκους από χώμα μέσα στο συναρπαστικό τοπίο της στέπας με τις πηγές, που αναβλύζουν, περικυκλωμένη από προστατευτικά, χιονισμένα βουνά. Ο Μερτ σε λίγες μέρες θα κάνει την περιτομή του, σύμφωνα με την παράδοση του χωριού.
Ο μέθυσος «ειδικός» θα έρθει με το κάρο του να τακτοποιήσει όλα τα συνομίληκά του αγοράκια. Το έθιμο θέλει η οικογένεια του αγοριού να παραθέσει μια μεγάλη γιορτή και να σφάξει προς τιμήν του ένα αρνάκι. Μόνο που η οικογένεια του Μερτ είναι πολύ φτωχή για να το αγοράσει…
Ο 55χρονος Κωνσταντινουπολίτης σκηνοθέτης και βραβευμένος εικαστικός δημιουργός Κουτλούγ Αταμάν με «Το Αρνάκι» στήνει μια γεμάτη χιούμορ, ανοιχτόκαρδη και τρυφερή, ανθρώπινη ταινία, μέσα σ’ ένα υποβαθμισμένο περιβάλλον από το οποίο δεν τραβά τα μάτια, αναδεικνύοντας τόσο τη μεγαλειώδη τουρκική φύση, όσο και την κατάφωρη κοινωνική αδικία, τη γυναικεία ανισότητα και την παρωχημένη κοσμοθεωρία της σύγχρονης Τουρκίας…(Λήδα Γαλανού, flix.gr)

Σάββατο 16/7 Πλαζ

«Ο Πρίγκηπας των Πετραδιών» του Michel Ocelot
(Le Prince des Joyaux /The Jewel Prince, Γαλλία, 12′, 1992, έγχρωμο, κινούμενο σχέδιο)
Η τελευταία μικρού μήκους ταινία του Michel Ocelot, πριν κερδίσει την παγκόσμια αναγνώριση το 1998 με το αριστουργηματικό «Ο Κιρικού και η Μάγισσα». Όπως λέει και ο ίδιος «σε αυτό το παραμύθι η έμπνευσή μου έρχεται από την Ανατολή και λατρεύω να συνυπάρχω με Πρίγκιπες, Πριγκίπισσες, Σουλτάνους, τουρμπάνια, παλάτια, ερήμους, πολύτιμα πετράδια, αετούς. Κι όλα αυτά μπολιασμένα με το Μίσος και την Αγάπη».

«Τα Παραμύθια της Νύχτας» του Michel Ocelot
(Les contes de la nuit / Tales of the Night, Γαλλία, 84′, 2011, έγχρωμο, κινούμενο σχέδιο / Τεχνική θεάτρου Σκιών)
Κάθε νύχτα, ένα αγόρι, ένα κορίτσι κι ένας ηλικιωμένος τεχνικός συναντιούνται σ’ έναν κλειστό και εγκαταλειμμένο κινηματογράφο. Αυτό το παλιό παλάτι των κινουμένων εικόνων κρύβει ένα μυστικό. Καθώς λένε οι φήμες, ο κινηματογράφος είναι ένας μαγικός τόπος όπου οι τρεις φίλοι ψαχουλεύουν, φαντασιώνονται, φοράνε κοστούμια και ενσαρκώνουν ρόλους, πρωταγωνιστώντας σε ιστορίες βγαλμένες από τη φαντασία και που την νύχτα γίνονται γι’ αυτούς πραγματικότητα…

Δευτέρα 18/7 Πλ. Ελευθερίας

«Πραγματικές Αλήθειες» του Nicolás Gil Lavedra
(Verdades verdaderas, la vida de Estela / Real Truths. The Life of Estela, Αργεντινή, 110′, 2011, έγχρωμο, μυθοπλασία)
Οι αγνοούμενοι της Αργεντίνικης δικτατορίας και η αρπαγή των παιδιών τους είναι μια πληγή, που δεν θα «κλείσει» ποτέ. Και ο κινηματογράφος δεν θα σταματήσει ποτέ να ξύνει την πληγή και να κρατά την μνήμη (και την ελπίδα)  ζωντανή. Ο 33χρονος σκηνοθέτης Νικολάς Χιλ Λαβέρδα, είναι γιος ενός από τους δικαστές, που δίκασαν και καταδίκασαν τα κτήνη της δικτατορίας. Έτσι, ίσως φαντάζει φυσιολογικό, ότι θέλησε με την ευαίσθητη ταινία του να διηγηθεί την ιστορία της Εστέλα ντε Καρλότο, που από μια διευθύντρια σχολείου μεταμορφώθηκε σε σύμβολο της Αντίστασης, μέσα από τις «Γιαγιάδες της Πλατείας Μαΐου».

Παρασκευή 22/7 Πλαζ
«Τα Παιδιά του Φεγγαριού» της Manuela Stacke
(Mondscheinkinder / Children of the Moon, Γερμανία, 87′, 2006, έγχρωμο, μυθοπλασία / κινούμενο σχέδιο)
Ο 6χρονος Paul είναι ένας φοβερός πιτσιρικάς, που πάσχει από καρκίνο του δέρματος. Πρέπει να αποφεύγει τον ήλιο, αφού κάθε επαφή με τις αχτίνες του μπορεί να βλάψει όχι μόνο το δέρμα του, αλλά και την ίδια του την ζωή. Έτσι μένει συνεχώς μέσα στο σπίτι και βγαίνει μόνο την νύχτα. Μόνη του συντροφιά η 12χρονη αδελφή του Lisa, που σκαρφίζεται ένα παραμύθι για να εξηγήσει στον αδελφό της την δύσκολη κατάστασή του. Το «Παιδί του Φεγγαριού», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της σκηνοθέτιδος είναι γλυκιά σαν τον μικρό Παύλο και πικρή σαν τον τελευταίο αποχαιρετισμό.  Πάνω απ΄όλα, όμως, είναι γενναία σαν όλους τους κοσμοναύτες, που δεν φοβήθηκαν το μεγάλο ταξίδι.

Δευτέρα 25/7 Νότιο Πάρκο

«Brooklyn» του Pascal Tessaud
(Γαλλία / 83’ / 2014 / έγχρωμο / μυθοπλασία) 
Η Coralie, εικοσιδιάχρονο ελβετίδα ράπερ, που εμφανίζεται με το όνομα «Brooklyn», αφήνει πίσω την χώρα της κι έναν πατέρα, που δεν την καταλαβαίνει για να εγκατασταθεί στο Παρίσι. Μένει στο σπίτι μιας συνταξιούχου, της Odette, βρίσκει δουλειά σε έναν μουσικό σύλλογο στα παρισινά προάστια, στο Saint-Denis. Στην διάρκεια μιας βραδιάς slam, ένας από τους παρουσιαστές την σπρώχνει στη σκηνή. Διστακτική στην αρχή, κατακτά το κοινό της και γοητεύει τον ράπερ Issa, τον νεαρό ανερχόμενο αστέρα της πόλης…

Σάββατο 30/7 Πλαζ
«Το Αρνάκι» του Kutluğ Ataman
( Kuzu/ The Lamb, Tουρκία /Γερμανία, 87′, 2014, έγχρωμο, μυθοπλασία)

Δευτέρα 1/8 Πλατεία Κρήνης

«Θύλακας» του Goran Radovanovic
(Enklava /Enclave, Σερβία-Γερμανία, 92′, 2015, έγχρωμο, μυθοπλασία)
O Νέναντ είναι ένας πιτσιρικάς, που ζει με τον πατέρα του και τον άρρωστο παππού του σ’ ένα «θύλακα», μια μικρή σερβική κοινότητα στο μουσουλμανικό Κοσσυφοπέδιο. Ένα τεθωρακισμένο όχημα της ειρηνευτικής δύναμης του Ο.Η.Ε τον πηγαίνει κάθε μέρα στο Σχολείο, στο οποίο είναι ο μοναδικός μαθητής. Προσπαθεί να κάνει φίλους, αλλά πέφτει πάνω στο μίσος ενός συνομηλίκου Αλβανόφωνου βοσκού, που έχασε στον πόλεμο τον πατέρα του και μισεί θανάσιμα τους Σέρβους. Η Οδύσσεια του μικρού θ’ αρχίσει, όταν θα πρέπει να μπει στην περιοχή του «εχθρού», για να ειδοποιήσει τον Ορθόδοξο παπά, ότι ο παππούς του είναι στα τελευταία του…

Παρασκευή 19/8 Πλαζ

«Αριστερά Δεξιά» των Σταύρου Ράπτη – Αργύρη Γερμανίδη
(Ελλάδα/ 14′ / 2009 /έγχρωμο / μυθοπλασία)
Δυο άγνωστοι αναγκάζονται να περάσουν μια νύχτα μαζί. 37 συμμετοχές, 6 βραβεύσεις σε διεθνή φεστιβάλ.

«Ποδήλατα εναντίον αυτοκινήτων» του Fredrick Gertten
(Bikes vs Cars /Σουηδία /91′ /2015/ έγχρωμο /ντοκιμαντέρ) 
Κλιματική αλλαγή, μείωση των φυσικών πόρων, πόλεις «πνιγμένες» στα αυτοκίνητα και κάτοικοι, που ζουν σε ένα περιβάλλον με επικίνδυνη ρύπανση και αφόρητο θόρυβο. Το ποδήλατο και η χρήση του μπορούν να αποτελέσουν μια πρόταση απέναντι σε αυτό το αδιέξοδο. Όμως, τα ισχυρά συμφέροντα των αυτοκινητιστικών και πετρελαϊκών βιομηχανιών, οι οποίες βρίσκονται στο κέντρο του οικονομικού μας συστήματος, έρχονται σε σύγκρουση με την εξάπλωση της χρήσης του ποδηλάτου. Η ταινία ακολουθεί ανθρώπους από διάφορα μέρη του κόσμου, που αγωνίζονται για την δημιουργία πιο ανθρώπινων πόλεων και αρνούνται πεισματικά να σταματήσουν να κάνουν ποδήλατο παρά τις δυσκολίες.  Ο 60χρονος Σουηδός σκηνοθέτης σημειώνει: «έχοντας γεννηθεί σε μια πόλη σαν το Μάλμε, όπου το ποδήλατο είναι η φυσική επιλογή να μετακινηθείς από το ένα μέρος στο άλλο, ταξίδεψα τον κόσμο αναρωτώμενος, γιατί τα ποδήλατα είναι τόσο λίγα».

Δευτέρα 22/8 Κάστρο Ρίου

«Θύλακας» του Goran Radovanovic
(Enklava /Enclave, Σερβία-Γερμανία, 92′, 2015, έγχρωμο, μυθοπλασία)

Παρασκευή 26/8 Πλαζ

«Τα αγρίμια» της Patricia Ferreira
(Los niños salvajes / Els Nens Salvatges / The Wild Children / Ισπανία / 2012 / 100′ / έγχρωμο / μυθοπλασία)
Ο Άλεξ, ο Γκάμπι και η Όκι, τρεις έφηβοι που ζουν σε μια μεγαλούπολη, είναι τελείως άγνωστοι για τους γονείς τους, για τους δασκάλους τους, αλλά και για τους ίδιους τους εαυτούς τους. Η συναισθηματική τους απομόνωση φτάνει στα όριά της και έχει απρόσμενες και τρομερές συνέπειες που θα συνταράξουν την κοινωνία. Μιά ταινία τρυφερή μαζί και άγρια σαν τους υπέροχους εφήβους πρωταγωνιστές της.

Δευτέρα 29/8 Σκαγιοπούλειο 
«Χρώμα Δέρματος: Mελί» του Laurent Boileau, Jung Henin
(Couleur de peau: Miel / Approved for adoption / Bέλγιο / 2012/ 75′ / έγχρωμο / κινούμενο σχέδιο, ντοκιμαντέρ) 
Μετά το τέλος του πολέμου της Κορέας, 200.000 παιδιά διασκορπίστηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Είτε από μόδα, είτε από πραγματική αγάπη πολλά ζευγάρια αποφασίζουν να υιοθετήσουν ένα ορφανό από την Κορέα. Ένα από τα μικρά, που «Εγκρίθηκαν για Υιοθεσία» είναι και ο Jung (-sik Jun στα Κορεάτικα και Henin στα Βέγικα). Ο μικρός Jung βρίσκει καταφύγιο στο σχέδιο στην προσπάθειά του για προσαρμογή. Το 2007, αναγνωρισμένος, πια, καλλιτέχνης, αλλά πάντα διχασμένος, θα δημιουργήσει το κόμικ «Xρώμα Δέρματος: Mελί”». Πέντε χρόνια μετά, το 2012, μαζί με τον Laurent Boileau θα μεταφέρει το κόμικ στην μεγάλη οθόνη και, μέσα από τις κινούμενες εικόνες, θα επιστρέψει για πρώτη φορά σε μέρη και καταστάσεις, που ακόμα τον στοιχειώνουν: το ορφανοτροφείο, την άφιξή του στο Βέλγιο, την οικογενειακή ζωή, την δύσκολη εφηβεία… Για πρώτη φορά θα επιστρέψει και στην γενέθλια πόλη την Σεούλ…

Πέμπτη 8/9 Πλαζ

«Όταν αρχίζει το τραγούδι» του Γιάννη Πόθου
(Ελλάδα / 2014 / 8′ / έγχρωμο / μουσικό ντοκιμαντέρ) 
Το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «Όταν αρχίζει το τραγούδι» αποτελεί το κινηματογραφικό πορτραίτο της Μαρίας, μίας νεαρής τυφλής κοπέλας με αυτισμό, που προσπαθεί να βρει εσωτερική γαλήνη μέσα από τον θαυμαστό κόσμο της μουσικής. Με οδηγό το ταλέντο της, μας καλεί να μοιραστούμε το δικό της τραγούδι πάνω στη σκηνή.

«Η Βιολέτα Πήγε στον Ουρανό» του Andres Wood
(Violeta se fue a los cielos / Violeta Went to Heaven / Xιλή, Αργεντινή, Βραζιλία / 110′ / 2011 /έγχρωμο / μυθοπλασία)
Τον 51χρονο Χιλιάνο σκηνοθέτη Αντρες Γουντ τον γνωρίσαμε στην Ελλάδα με την τρυφερή ταινία του «Ματσούκα» (Machuca). Πολιτικοποιημένος και συνάμα τρυφερός με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Δεν προξενεί, λοιπόν, καμιά εντύπωση, που ένας Χιλιάνος σκηνοθέτης διαλέγει να αφηγηθεί το ταξίδι μιας θρυλικής συμπατριώτισσας του στον Ουρανό. Η Βιολέτα Πάρρα είναι ένας Θρύλος. ‘Εζησε στην Χιλή την περίοδο των μεγάλων πολιτικών ανακατατάξεων, που οδήγησαν στη δυσαρέσκεια του λαού λόγω πανύψηλου πληθωρισμού, ανεργίας και φτώχειας. Γεγονότα που είχαν μετατρέψει κυρίως την ύπαιθρο σε παραγκουπόλεις. Σε μία από αυτές γεννήθηκε και μεγάλωσε και η ίδια.
Η Σαβίνα Ακουμιανάκη γράφει μεταξύ άλλων στο www.jazzbluesrock.gr «…Η ταινία παρόλο που διαδραματίζεται σ’ αυτό το πολιτικό πλαίσιο δεν μένει εκεί. Δεν είναι μια πολιτική ταινία. Δεν είναι καν μια αντικειμενική ταινία, αν μου επιτρέπεται αυτός ο όρος. Κι αυτό είναι το ωραίο αυτής της ταινίας. Είναι μια ανάμνηση, μια αφήγηση του ονείρου ενός παιδιού που παρέμεινε παιδί μέχρι το τέλος. Ακολουθεί την αφήγηση της ζωής της Βιολέτα Πάρρα, όπως η ίδια την εξιστορεί σε μια συνέντευξη, που έδωσε το 1962, πέντε χρόνια πριν δώσει τέλος στην ζωή της. Χωρίς να γίνονται παρατεταμένες αναφορές σε πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις, η ταινία προσφέρει στοιχεία και εικόνες για ακονισμένα μυαλά. Η έξυπνη σκηνοθεσία του Αντρές Γούντ, που χρησιμοποιεί συνεχείς χρονικές παλινδρομήσεις, μπρος πίσω στην ζωή της ηρωίδας, δίνει την αίσθηση ενός μαγικού ρεαλισμού. Έτσι πολύ ρεαλιστικές καθημερινές στιγμές από την ζωή της συνδέονται με εικόνες και τραγούδια, με “θύμησες” και “συμβολικά όνειρα”…»

Πέμπτη 15/9 ΟΣΕ Βραχναϊικα

«Διώνη» του Θάνου Ψυχογυιού
(Ελλάδα / 16′ / 2014 / έγχρωμο / μουσικό ντοκυμανταίρ)
Ένα μουσικό ντοκυμανταίρ για την παράδοση και την σχέση μας με αυτή. Η Διώνη, ένα νέο γυναικείο πολυφωνικό φωνητικό σχήμα, προσπαθεί, ταυτόχρονα, να διατηρήσει τα πολυφωνικά ηπειρώτικα ακούσματα, που απέκτησε βιωματικά και να δημιουργήσει έναν πιο σύγχρονο και προσωπικό τρόπο έκφρασης

«Η Βιολέτα Πήγε στον Ουρανό» του Andres Wood
(Violeta se fue a los cielos / Violeta Went to Heaven / Xιλή, Αργεντινή, Βραζιλία / 110′ / 2011 /έγχρωμο / μυθοπλασία)

via tetartopress.gr