Πάντα ένας Χαρούλης κέρδιζε

Το Release Festival τελείωσε, αφήνοντας πολύ θετικές εντυπώσεις, τόσο στο θέμα της εξυπηρέτησης του κοινού όσο και στην επιλογή των καλλιτεχνών που εμφανίστηκαν σε αυτό. Ήδη στο διαδικτυακό μας χωρίο γίνεται η αποτίμησή του και καταγράφονται οι εντυπώσεις αυτών που το επισκέφτηκαν. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η σύγκριση που έκανε εγχώριο site για τη προσέλευση του κοινού στο Release και στις συναυλίες του Γιάννη Χαρούλη στο θέατρο Πέτρας. Πάνω κάτω οι τρεις sold out εμφανίσεις του Χαρούλη έκοψαν τα ίδια εισητήρια με τις τέσσερις ημέρες του Release. Πάντα έτσι δεν ήταν όμως; Πότε ένα festival ανεξάρτητης μουσικής είχε μεγαλύτερη απήχηση από εμφανίσεις δημοφιλών Ελλήνων τραγουδιστών. Σήμερα είναι ο Χαρούλης, χθες ο Θανάσης, πιο παλιά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και οι Πυξ Λαξ και στα χρόνια της ευημερίας ο Σφακιανάκης και η Βανδή. Και μην ισχυριστεί κάποιος ότι πολλά από τα ονόματα του Release λίγες ημέρες πριν είχαν εμφανιστεί στο Primavera, ένα festival που προσέλκυσε περίπου διακόσιες χιλιάδες κόσμο. Το Primavera δεν είναι ένα Ισπανικό festival ανεξάρτητης μουσικής, αλλά είναι ένα festival ανεξάρτητης μουσικής που γίνεται στην Ισπανία και προσελκύει θεατές από όλη την Ευρώπη αν όχι και από όλον τον κόσμο. Αντίθετα το Release σε καμία περίπτωση δεν κατάφερε να προσελκύσει θεατές έξω από την Ελλάδα. Απευθύνθηκε στους Έλληνες ακροατές ανεξάρτητης μουσικής και αυτοί δεν είναι πολλοί. Κάτι που εύκολα διαπιστώνει κάποιος αν απλά κοιτάξει γύρω του. Οι επιλογές διασκέδασης δείχνουν ξεκάθαρα τι προτιμά περισσότερο το ελληνικό κοινό. Και αυτό δεν είναι ούτε η P.J. Harvey, ούτε οι Sigur Ros, ούτε καν οι Arcade Fire ή οι Arctic Monkeys. Τώρα στην εποχή της κρίσης προτιμά το έντεχνο, με πινελιές παράδοσης, rock και λαϊκής, όπως και στην εποχή της ευημερίας συντριπτικά προτιμούσε τη σκυλοπόπ μουσική. Για τη δική μας εποχή της κρίσης και την κυριαρχία καλλιτεχνών σαν τον Χαρούλη, τα γράφει πολύ αναλυτικά ο έγκριτος Φώντας Τρούσας σε άρθρο του. Εξάλλου η ανεξάρτητη μουσική, από τη φύση της, πάντοτε απευθύνονταν σε μικρότερο κοινό. Στην Ελλάδα ποτέ οι Cure δεν απέκτησαν μεγαλύτερο κοινό από τον Νταλάρα.