Μαργαρίτα Πανουσοπούλου: "Εύχομαι να μην αποκτήσω ποτέ μανιέρα"

Tου Κώστα Νταλιάνη

Η νεαρή και ταλαντούχα ηθοποιός έρχεται στην Πάτρα, και συγκεκριμένα στο θέατρο “Επίκεντρο+” στις 31/5 και 1/6, με την κωμωδία «Romantic Fools», με συμπρωταγωνιστή τον Αλέξανδρο Ζουριδάκη και σκηνοθέτη το Νίκο Ορφανό. Πρόκειται για ένα έργο του Νεοϋορκέζου Ριτς Ορλόφ, που παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό κι ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Η Μαργαρίτα Πανουσοπούλου σπούδασε θέατρο στην Αγγλία και στη Δραματική σχολή «Italia Conti Academy of Theatre and Dramatic Arts». Είναι, επίσης, ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Todos Tango», που διοργανώνει εβδομαδιαίες milongas (βραδιές tango), tango events και φεστιβάλ. Φέτος στην Κέρκυρα θα διεξαχθεί το «Todos Tango Festival – Corfu 2016»,  από 13 έως και 20 Ιουνίου.

Μαργαρίτα, κατ’ αρχήν, πες μας δυο λόγια για το έργο.

Πρόκειται για μια κανιβαλιστική κωμωδία για τη σχέση των δύο φύλων. Είναι έντεκα αυτοτελή σκετσάκια, που έχουν πρωταγωνιστές τον Άλεξ και τη Μάρτζι. Οι χαρακτήρες αυτοί θα μπορούσαν να είναι οποιοσδήποτε από εμάς. Αυτός είναι κι ο στόχος της παράστασης: Τα δύο αυτά πρόσωπα να λειτουργήσουν ως «μπαλαντέρ», ώστε να μπορεί εύκολα ο θεατής να «ταιριάξει» την προσωπικότητά του σε αυτούς τους δύο χαρακτήρες.

Γιατί ονομάζεται «Romantic fools»;

Ο τίτλος (στα ελληνικά «Χαζορομαντικοί») αποδίδει εύγλωττα αυτό που πραγματεύεται το έργο κι επιπλέον παραπέμπει ευθέως σε κωμωδία.  

Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με το συγκεκριμένο έργο;

O Νίκος Ορφανός, με τον οποίο παίζαμε στην τηλεοπτική σειρά το «Νησί» το 2010, είχε διαβάσει το έργο και μου είχε προτείνει να το ανεβάσουμε ως συμπρωταγωνιστές. Η προσπάθεια δεν καρποφόρησε κι έμεινε στο συρτάρι. Φέτος συνεργάστηκα με τον Αλέξανδρο Ζουριδάκη σε μια άλλη δουλειά και κάποια στιγμή μου ήρθε μια αναλαμπή, ότι αυτός ο άνθρωπος πρέπει να παίξει οπωσδήποτε το ρόλο του Άλεξ στο έργο. Αμέσως, πήρα τηλέφωνο το Νίκο ενθουσιασμένη και του είπα πως βρήκα τον κατάλληλο συμπρωταγωνιστή. Κι έτσι προέκυψε η συνεργασία.

Έχεις ξαναπαίξει σε κωμωδία;

Όχι. Αμιγώς κωμωδία ήταν η πρώτη φορά που έπαιξα και το κατευχαριστήθηκα. Ξέρεις, δεν μ’ αρέσει πολύ να υποδύομαι το ρόλο της ερωμένης, της μοιραίας γυναίκας, της ενζενί, λόγω του παρουσιαστικού μου. Ένας ηθοποιός πρέπει να τα παίζει όλα. Δεν μ’ αρέσουν οι μανιέρες. Εύχομαι να μην αποκτήσω ποτέ.

Υπάρχει κάποια αγαπημένη σου σκηνή από την παράσταση;

Είναι ένα σκετσάκι, στο οποίο έχουν βγει ένας άντρας και μια γυναίκα για πρώτο ραντεβού. Όλα πάνε καλά, μέχρι που αυτή τον προσκαλεί σπίτι της. Εκείνος ανταποκρίνεται μες στην καλή χαρά, αλλά πέφτει πάνω σε μια αλλοπρόσαλλη, ημίτρελη έως θεότρελη γυναίκα, η οποία από τη μία του λέει «έχεις πολύ ωραία ματιά», του κουνιέται και τον ανάβει και μόλις πάει να την ακουμπήσει, του δίνει ένα χαστούκι και του λέει «τι κάνεις ρε». Κι όταν ο άντρας ζητά συγγνώμη κι υπόσχεται να μην το ξανακάνει, αυτή του απαντά «γιατί δε θα το ξανακάνεις, δε με βρίσκεις ελκυστική»; Το συγκεκριμένο σκετσάκι σατιρίζει πολύ εύστοχα τη γυναικεία διχασμένη προσωπικότητα – στα μάτια των αντρών, βέβαια, γιατί στα δικά μας φαινόμαστε φυσιολογικές.

Πιστεύεις ότι περίοδος που διανύουμε είναι η κατάλληλη για κωμωδία;

Ναι! Αν δεν είναι τώρα, πότε είναι; Έχουμε πήξει στα έργα με νόημα. Αυτή η περίοδος χρειάζεται το χαμόγελο, γιατί το χαμόγελο έχει μια θετική δόνηση στις ψυχές και τις ενέργειες των ανθρώπων και χωρίς αυτό δε μπορούμε να βάλουμε τα πράγματα κάτω για να τα λύσουμε και να πάμε μπροστά.

Πώς δουλέψατε στις πρόβες; Μείνατε απόλυτα πιστοί στο κείμενο ή υπήρχαν προσθήκες κι αυτοσχεδιασμοί;

Πολλοί αυτοσχεδιασμοί. Ο Νίκος Ορφανός, σε συνεργασία με εμάς τους ηθοποιούς, προσάρμοσε το κείμενο στα ελληνικά δεδομένα. Κάναμε παρεμβάσεις στο κείμενο, αφαιρέσαμε σκετσάκια, προσθέσαμε άλλα, είπαμε τις εμπειρίες μας, κάναμε ψυχανάλυση, ώστε το έργο να είναι άμεσα συνδεδεμένο με την πραγματικότητα.

Πόσο, πραγματικά, έχουν αλλάξει οι σχέσεις αντρών – γυναικών σε σχέση με το παρελθόν;

Σαφώς κι έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, γιατί πριν πενήντα χρόνια οι γυναίκες είχαν μια πολύ διαφορετική θέση στην κοινωνία, όπως κι οι άντρες. Μη ξεχνάμε ότι όσο η γυναίκα κλείνεται στο σπίτι, τόσο η κοινωνία γίνεται πιο σκληρή απέναντι στον άντρα, γιατί πρέπει αυτός να παρέχει, να μη λυγίζει, να μην κλαίει. Κι αυτό είναι άδικο, γιατί όλοι έχουμε τις ίδιες ευαισθησίες, τις ίδιες αδυναμίες. Όσον αφορά την εσωτερική, διαπροσωπική σχέση αντρών – γυναικών, όμως, νομίζω ότι δεν διαφέρουν πολύ τα πράγματα σε σχέση με το παρελθόν. Τα βιώματα και τα συναισθήματα είναι τα ίδια, απλώς διαφοροποιείται ο τρόπος έκφρασής τους.

Με ποιά κριτήρια επιλέγεις τους ρόλους που θα ερμηνεύσεις;

Κατ’ αρχήν, επιλέγω συνεργάτες. Τον πιο επιθυμητό ρόλο να μου πρότειναν, αν δεν μου άρεσε η συνεργασία, δε θα δεχόμουν. Από εκεί και πέρα, σαφέστατα, κοιτάω το έργο και το ρόλο.

Μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς την υποκριτική;

Προς το παρόν δεν θα μπορούσα. Αν μεγαλώσω, αλλάξουν οι ανάγκες μου, τα σχέδια μου, οι στόχοι μου, ίσως, να οδηγηθώ κάπου αλλού. Η ζωή δε ξέρεις πως τα φέρνει. Πάντως, αυτή τη στιγμή χωρίς να παίζω ή να χορεύω tango, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου. Αν το θέατρο είναι ο σύζυγος, το tango είναι ο εραστής μου.

Ποιο είναι το σημαντικότερο εφόδιο που έχεις ως ηθοποιός;

Ο τσαμπουκάς μου. Διεκδικώ αυτά που μου αντιστοιχούν, χωρίς έπαρση κι αλαζονεία και δεν αφήνω τους άλλους να με πατήσουν. Έχω κατακτήσει στη ζωή μου αυτό που λένε οι Άγγλοι «to take no shit».

Πιστεύεις πως έχεις πάρει και ρόλους λόγω της εξωτερικής σου εμφάνισης, λόγω της ομορφιάς;

Κοίταξε, οι ρόλοι που έχω παίξει μέχρι στιγμής δεν είναι της πολύ ωραίας γυναίκας. Στο «Νησί» δεν έκανα την ωραία, έκανα την λεπρή! Εξάλλου, η εξωτερική εμφάνιση μπορεί να λειτουργήσει κι ως μειονέκτημα, αν μια όμορφη γυναίκα δεν το χειριστεί σωστά, όπως αν βασιστεί υπερβολικά σε αυτό. Επιπλέον, μπορεί να εισπράξει ζήλεια κι ανταγωνισμό από τους υπόλοιπους.

Μέχρι που θα έφτανες για την τέχνη; Θέτεις κάποια όρια;

Ηθικά όρια όχι. Δεν θα συνεργαζόμουν με ανθρώπους που δεν εκτιμώ και δεν θα έπαιζα σε κείμενα που δεν εκτιμώ. Όλα τα άλλα είναι μέσα στο παιχνίδι.

Πώς κρίνεις το γεγονός ότι πέρυσι στην Αθήνα ανέβηκαν 1500 θεατρικές παραστάσεις; Θεωρείς ότι αυτό θα συνεχιστεί ή είναι μια φούσκα που θα σκάσει;

Αυτό συμβαίνει αφενός, επειδή υπάρχει ανάγκη για έκφραση αυτούς τους δύσκολους καιρούς κι αφετέρου γιατί, για να ανέβει πλέον μια παράσταση, δεν χρειάζεσαι έναν πλούσιο παραγωγό. Υπάρχει, πλέον, χώρος για να γίνουν περισσότερα πράγματα.

Ποιον κλασσικό ρόλο θα ήθελες πολύ να ερμηνεύσεις;

Lady Macbeth από τον «Macbeth» του Σέξπιρ. Έχω κάνει μάλιστα και τατουάζ στο σώμα μου τις αρχικές φράσεις του έργου.

«Romantic Fools»
Συγγραφέας: Rich Orloff 
Σκηνοθεσία – μετάφραση – προσαρμογή - μουσική επιμέλεια: Νίκος Ορφανός
Ηθοποιοί: Μαργαρίτα Πανουσοπούλου, Αλέξανδρος Ζουριδάκης
Σκηνικά - κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Μια παραγωγή της «Μονωδία», καλλιτεχνικές παραγωγές.

Παραστάσεις:
Τρίτη 31 Μαΐου & Τετάρτη 1η Ιουνίου 2016
στο θέατρο “Επίκεντρο+”
οδός Νόρμαν 16 & Αγ. Διονυσίου, Πάτρα
Τηλ.: 2610 46 10 50
Σελίδα θεάτρου στο facebook: https://www.facebook.com/epikentrosyn