Πήγαμε στο live του Φοίβου Δεληβοριά στην ''Αίγλη''

Ένα από τα live που περιμένει αρκετός κόσμος στη Πάτρα είναι αυτό του Φοίβου Δεληβοριά. Σχεδόν κάθε χρόνο ο Φοίβος επισκέπτεται τη Πάτρα για το καθιερωμένο ραντεβού με το κοινό του. Φέτος μάλιστα είχε και καινούργιο δίσκο, την ''Καλλιθέα'' που κυκλοφόρησε στο τέλος του 2015, οπότε στη συναυλία ήταν σίγουρο πως θα ακούσουμε αρκετά από τα καινούργια κομμάτια, δίπλα σε αυτά από τις παλαιότερες δισκογραφικές δουλειές του. Η προσέλευση του κόσμου ήταν αρκετή και σχετικά έγκαιρη, με τον Φοίβο να βγαίνει στη σκηνή λίγη ώρα μετά τις 10.30. Η αρχή έγινε με το ομώνυμο κομμάτι του νέου δίσκου και την εξιστόρηση από πλευράς Φοίβου για το concept του δίσκου. Αρκετά καινούργια κομμάτια παίχτηκαν στο πρώτο μέρος και ο Δεληβοριάς, ως συνήθως, έλεγε αρκετές ιστορίες ανάμεσα στα κομμάτια, άλλοτε με νοσταλγική διάθεση και άλλοτε με χιουμοριστική. Ένα πράγμα που οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε, πέρα από το δημιουργικό, είναι η αμεσότητα και η επικοινωνία που έχει με το κοινό. Επίσης πρέπει να σταθούμε στην πολύ καλή μπάντα που τον συνόδευε και που έδινε extra πόντους στο live. Ύστερα από λίγο περισσότερο από μία ώρα έγινε ένα μικρό διάλειμα για να επανέλθουν στη σκηνή για το δεύτερο μέρος. Αν το πρώτο μέρος περιελάμβανε κυρίως πιο downtempo και συναισθηματικά κομμάτια, το δεύτερο αποτελούνταν κυρίως από τις πιο γνωστές στιγμές της πορείας του. Αν και για τους φανατικούς του, δεν υπάρχουν γνωστά και λιγότερο γνωστά κομμάτια. Τα ξέρουν όλα και τους αρέσουν όλα. Βέβαια τραγούδια σαν το ''Χάλια'', ''Υβρεοπομπή'', ''Εκείνη'' (το προσωπικό μου αγαπημένο), ''Κική'', αποτελούν σταθερά κάποια από τα highlights των συναυλιών του. Σταθερή είναι και η αγάπη που τρέφουν και τα κορίτσια για το Φοίβο Δεληβοριά. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μεγαλύτεροι θαυμαστές του είναι γένους θυληκού. Κάπως σαν τον Ρουβά του πιο εναλλακτικού κοινού, όσο αδόκιμο και αν ακούγεται, ο Δεληβοριάς έχει μία σχέση λατρείας με τις θαυμαστριές του και αυτό είναι τελείως φανερό στις συναυλίες του. Η συναυλία έκλεισε με τον Φοίβο μόνο του με τη κιθάρα του να τραγουδά Θεοδωράκη και Σαββόπουλο, αποχαιρετώντας μας και δίνοντας ραντεβού για το (όχι και τόσο μακρινό) μέλλον.