Παλιές ιστορίες: Depeche Mode- Never Let Me Down Again

Άλμπουμ και τραγούδια από το παρελθόν που μας θυμίζουν παλιές ιστορίες και στιγμές.

Tης Εύης Αγγελακοπούλου

"Never Let Me Down Again", ένα κομμάτι που θα το βρείτε στο άλμπουμ των Depeche Mode, Music For The Masses του 1987. Ένα κομμάτι που βρήκα εγώ μέσα σε μια παρέα. Μια παρέα που τραγουδούσε δυνατά μέσα στο αυτοκίνητο με ανοιχτά παράθυρα κι ανοιχτά μυαλά, “I’ m taking a ride With my best friend. I hope he never lets me down again”. Το αυτοκίνητο χωρίς κάποια συγκεκριμένη πορεία και προορισμό πήγαινε αυτή την παρέα εκεί ακριβώς που ήθελε να πάει, “Taking me where I want to be”.

Μια παρέα από ανθρώπους που αντιστέκονταν στον κόσμο που δεν τους άρεσε και προσπαθούσαν να τον αλλάξουν αλλάζοντας οι ίδιοι. Ο Γιάννης, ο Άλεξ, η Νανά, ο Κωνσταντίνος και άλλοι. Αναζητώντας αυτό το είδος της  ασφάλειας που μόνο οι φίλοι κι η οικογένεια μπορούν να δώσουν, “I hope he never lets me down again, Promises me I'm safe as houses”. Στη φιλία δεν υπάρχουν παιχνίδια όπως στις ερωτικές σχέσεις. Χρειάζεσαι το δεδομένο σου. Δεν σε ξενερώνει όπως πολλές φορές συμβαίνει στον έρωτα, κάτι που δεν το καταλαβαίνω. Το θέλεις, το αναζητάς και πολλές φορές είναι αυτοσκοπός το δεδομένο της αγάπης, της εμπιστοσύνης, της ασφάλειας. Κανένα παιχνίδι.

Στη φιλία το παραμικρό μπορεί να σε απογοητεύσει, ενώ στον έρωτα μπορεί και να σου αρέσει. Οι φίλοι αν σε απογοητεύσουν ζητούν συγνώμη. Οι φίλοι ξέρουν να ζητούν συγνώμη αλλά κυρίως προσπαθούν να μην φτάσουν σε αυτό το σημείο. Οι φίλοι σε κάνουν να βλέπεις αυτόν τον κόσμο όμορφο αλλά ακόμα κι αν κάποιες φορές δεν το καταφέρουν, σε παίρνουν και σε σηκώνουν πάνω από αυτόν  για να μην πατάς σε αυτόν, μέχρι να πατήσεις στα πόδια σου. “We're watching the world pass us by. Never want to come down. Never want to put my feet back down on the ground”.

Μου λείπει αυτή η παρέα. Αλλά επειδή οι άνθρωποι αν θέλουν δεν χάνονται, μάλλον είναι η εποχή εκείνη που μου λείπει. Όταν όλα ήταν πιο ανέμελα και πιο αθώα. Όταν το σπίτι μας ήταν ανοιχτό για όλους. Όταν ακόμα κι αν απογοητεύαμε τους φίλους μας είχαμε το θάρρος και τη θέληση να προσπαθήσουμε να τους γοητεύσουμε πάλι και να διορθώσουμε ό,τι είχαμε χαλάσει. Τώρα μεγαλώσαμε δεν έχουμε τη διάθεση αλλά ούτε και τον χρόνο. Νομίζουμε ότι όλοι μπορούν να αντικατασταθούν. Αλλά οι άνθρωποι δεν αντικαθίστανται. Ο καθένας ξεχωριστά  γεμίζει ένα ξεχωριστό κενό. Στα παζλ κάθε κομμάτι όσο ίδιο και να φαίνεται με κάποιο άλλο έχει τη δική του θέση και δεν μπορεί να τοποθετηθεί αλλού.

Ο κόσμος ο ίδιος δεν άλλαξε, άλλαξε όμως αυτή την παρέα. Άλλοι έφυγαν από τη χώρα, γιατί αυτή τους ‘’έδιωξε’’, άλλοι δεν έχουν χρόνο να τραγουδάνε πια, εκτός κι αν ακούσουν αυτό το κομμάτι που αναβιώνει τα παλιά. Δεν γνωρίζω αν κάποιοι απογοητεύτηκαν ή απογοητεύονται ακόμα, ξέρω όμως ότι εμένα αυτή η παρέα με ενέπνευσε να γράψω τώρα όλα αυτά σαν μια γλυκιά ανάμνηση από εκείνα τα χρόνια. Και επιτρέψτε μου απόψε να δω τα αστέρια, να θυμηθώ την παρέα αυτή, να νοιώσω ότι είναι όλοι εδώ και να νομίσω ότι όλα απόψε είναι όμορφα.

See the stars, they're shining bright

Everything's alright tonight.