Συντάκτες και αναγνώστες του Presspop επιλέγουν το αγαπημένο τους Sarah Single

Στις 6 Φεβρουαρίου ο Συνδετήρας θα γεμίσει με χρώματα και όμορφες μουσικές, καθώς θα υποδεχτεί για πρώτη φορά την ομάδα “Make me happy” από την Αθήνα για μια ξεχωριστή βραδιά, αφιερωμένη στη θρυλική δισκογραφική εταιρεία Sarah Records. Με αφορμή το επερχόμενο πάρτυ που θα συνοδευτεί από την προβολή του ντοκιμαντέρ “My Secret World: The Story Of Sarah Records”, αλλά και από έκθεση της πλήρους σειράς των κυκλοφοριών, τόσο συντάκτες, όσο και αναγνώστες του Presspop επιλέγουν το αγαπημένο τους Sarah single και μοιράζονται τις προσωπικές τους σκέψεις.

Βασίλης Σμπήλιας (Playground Noise)
The Field Mice – If You Need Someone

Όλα αυτά τα παιδιά (μουσικοί, ακροατές, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι), με τα anorak, τους βρεγμένους δρόμους, το Bristol, την πολιτική τους τοποθέτηση, τα  fanzines και τις άγουρες φωνές που πάλεψαν να βρουν τον εαυτό τους  είτε κάτω από την στέγη της Sarah (οι μουσικοί), είτε μέσα από τα singles των sea urchins, των another sunny day, των brighter, των heavenly,  μέχρι το Sarah 100 (όλοι οι άλλοι), έκαναν μια ακόμα φορά το αίτημα της d.i.y. εσωτερικότητας πραγματικό και ιστορικό. Χωρίς να έχουν ιδέα, έδωσαν νόημα στην λέξη «ανεξάρτητος»  και χάρισαν την ατόφια ευαισθησία τους σε όποιον ανατριχιάζει ακόμα με την εισαγωγή του If you need someone.

Τάσος Σταυρόπουλος (Presspop.gr)
The Field Mice – If You Need Someone

Δεν θυμάμαι που το άκουσα πρώτη φορά. Μπορεί να ήταν στο mad, στo beat box ή κάπου αλλού. Σίγουρα όμως έχουν περάσει είκοσι χρόνια και δεν έχει αλλάξει κάτι για το πως νιώθω ακούγοντας το συγκεκριμένο κομμάτι. Ένας κομψός ύμνος ρομαντισμού, γραμμένο από τον Bobby Wratten, με τελείως απλούς στίχους, που όμως κάποιος θα μπορούσε να πει μόνο σε έναν άνθρωπο στη ζωή του. ‘’Αν χρειαστείς κάποιον’’, μόνο αν...

Κώστας Παυλόπουλος (Playground Noise)
The Field Mice – If You Need Someone

Another Sunny Day, Brighter , Heavenly, St Christopher,  Blueboy…μερικές από τις μπάντες της Sarah που αν κάποιος δήλωνε ότι ακούει, γινόταν αυτομάτως φίλος σου και παρέμενε…
Καταφύγιο για ευαίσθητους, ντροπαλούς, εσωστρεφείς, ρομαντικούς και όχι μόνο, που στα ακούσματα των The Field Mice – Sensitive,The Orchids-A Kind of Eden , The Sea Urchins-Pristine Christine  και άλλων, ξέσπαγαν, χόρευαν, τραγουδούσαν, δημιουργώντας  τον δικό τους όμορφο και ασφαλή κόσμο..

Βασίλης Πολύχρονος (Make me happy)
The Field Mice – Sensitive

Κλασσικό μεν, αξεπέραστο δε. Από την πρώτη φορά που το άκουσα έως και σήμερα με έχει κυριολεκτικά στοιχειώσει αυτό το κομμάτι. Απίστευτη μουσική σύνθεση και με διάσπαρτο το pop feeling στους στίχους.

Ανδρέας Καποτάς (Presspop.gr)
The Field Mice – Sensitive

Για το φιλικό χτύπημα στον ώμο της αυτοκαταστροφικής υπερευαισθησίας της νιότης μου και γιατί συντροφεύει ακόμα και σήμερα την προσπάθεια στην αναζήτηση της ομορφιάς.

Γιάννης Μπάκολης/Out Of Tune (Poplie Radio)
The Field Mice – Sensitive

1989, shoegaze, Jesus and Mary chain, penguins, butterflies kissing your eyelids, white light white  heat, pop anthem, John Peel, three years,  London, Tufnell  Park,  the beauty they're busy killing, killing, killing, killing …

Στράτος Μαρούδας (Presspop.gr)
The Field Mice – Sensitive

Eίναι κάποια τραγούδια και κάποια συγκροτήματα που έχουν ορίσει στιγμές και εποχές. Που έχουν συντροφεύσει και στιγματίσει καταστάσεις με φίλους και γνωστούς που έχουν χαθεί μέσα στον χρόνο. Τα μεθυσμένα ξέγνοιαστα της νιότης βράδια σε όλα τα παλιά αγαπημένα στέκια: 49 steps, rocky raccoon, naja, del bar, closer, decadance, pop, ίντριγκα, χοροστάσιο, mo better. Όλοι αυτοί οι χώροι που στέγαζαν γέλια, έρωτες, όνειρα και συζητήσεις..άπειρες! Χώροι που χάθηκαν οι περισσότεροι ήδη και μένει πλέον η αναπόληση. Που έχουν γίνει το  soundtrack των διακοπών και των ταξιδιών μας. Που θα μας ενώνουν πάντα όπου και αν βρισκόμαστε. Έστω και αν χανόμαστε κατά καιρούς. Μίμη-Τάσο-Πάνο-Τίμο-Αποστόλη-Νίκο-Σταμάτη-Βασίλη-Φαίη-Σπύρο-Μυρτώ-Μαριέττα-Κώστα-Μαίρη-Λουκά-Αναστάση-Άγη-Σάκη και για οποιονδήποτε ξεχνάω, οι field mice και το sensitive είναι από τα συγκροτήματα και τα τραγούδια που αντιπροσωπεύουν όλα τα παραπάνω.

Γιάννης Σκιαδάς (Make me happy)
Secret Shine - Loveblind

Πάντα το ξεχώριζα ως ένα ιδιαίτερο single της Sarah Rec καθώς πήγαινε σε πιο shoegaze μονοπάτια, κάτι που μου άρεσε πολύ. Αν και δεν έλαβαν την δημοσιότητα που τους άρμοζε, το κλείσιμο του ντοκιμαντέρ με το παραπάνω κομμάτι ήρθε να με δικαιώσει...

Θανάσης Καραγιάννης (Bleach Sounds Indie Radio Show)
Heavenly – Our Love Is Heavenly

1990 sarah records  το πρωτάκουσα στο ράδιο ουτοπία της θεσσαλονίκης, ένα σινγκλ το οποίο έχει όλα τα χαρακτηριστικά της πρώιμης indie pop των τελων 80ς και αρχών των 90ς, ένα σινγκλ της αγαπημένης κιθαριστικής ποπ της εποχής, που ακόμη και σήμερα με κάνει να θέλω να τρέξω σε έναν αγρό χορεύοντας κάτω από ένα ηλιόλουστο ανοιξιάτικο ουρανό.

Σπύρος Παπαϊωάννου (ex Raining Pleasure)
The Field Mice – Five Moments

Μαριέττα Μπάρλου (Presspop.gr & Intersonik.net Radio)
Another Sunny Day – You Should All Be Murdered

Υπάρχουν κομμάτια που χαίρεσαι να ακούς, κάποια που αγαπάς και άλλα που, όσος καιρός κι αν περάσει, μετά τις πρώτες νότες σου προκαλούν πάντοτε το ίδιο ακριβώς δυνατό συναίσθημα. Ένα συναίσθημα που μόνο η sensitive pop της Sarah πετυχαίνει. Το You Should All Be Murdered για εμένα προσωπικά ανήκει σε αυτήν την τελευταία κατηγορία. Είναι τα φωνητικά που θυμίζουν σημαντικά τον αγαπημένο μου Morrissey; Είναι οι αληθινοί σε σημείο υπερβολής στίχοι; Οι υπέροχες κιθάρες; Είναι όλα εκείνα τα πάρτυ στα οποία “φουλάραμε” την ένταση και το χορέψαμε δίχως αύριο; Το μόνο σίγουρο είναι πως έχει κερδίσει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

Θοδωρής Παπαδόπουλος (Playground Noise)
Another Sunny Day – You Should All Be Murdered

Την πρώτη φορά που το άκουσα είπα "τι κιθαρόνια ειναι αυτά θεέ μου". Ακόμα αυτό λεω κάθε φορά που το ακούω..

Ηλίας Καβαλαγιός (Make me happy)
Another Sunny Day – You Should All Be Murdered

Η ευαισθησία και ο λυρισμός της ηχογράφησης ισορροπεί και εξιτάρει σε αντιδιαστολή με την 'επιθετικότητα" και την δηκτικότητα των στίχων.Το συναρπαστικό αποτέλεσμα , το οδηγεί στην μουσική αιωνιότητα....

Αναστασία Ποδάρα
Another Sunny Day – You Should All Be Murdered

Θυμάμαι πως ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσα από τη συλλογή "One two twee" που μου είχε γράψει ένας φίλος. Και έτσι γνώρισα τη Sarah Records. Θυμάμαι τις βραδιές που το χορεύαμε . Τη συναυλία του Harvey Williams στο Tiki το 2010 με τον Evripidi & His Tragedies που ήμασταν όλοι μαζί. Τότε που δεν σταματούσαμε να ονειρευόμαστε!

Still Elliott (Poplie Radio)
The Orchids – A Kind of Eden

Η πρώτη μου επαφή με τη Sarah records. Για πολλά χρόνια ήταν το αγαπημένο μου κι αυτό που θεωρούσα ως το απόλυτο διαμαντάκι της εταιρίας  – τώρα μάλλον θα διάλεγα το Emma’s House των Field Mice. Παρόλα αυτά, για νοσταλγικούς λόγους έπρεπε να γράψω για το Α Κind of Eden. Το πρωτάκουσα στα μέσα των 90s σε μια από τις υπέροχες indie pop βραδιές  που έπαιζαν Σάββατα νωρίς το βράδυ στο Decadence, ανάμεσα σε Saint Etienne, Smiths και Stereolab. Εκείνα τα Σαββατόβραδα συνειδητοποίησα πως η indie pop θα μου ταιριάζει και θα τη λατρεύω για πάντα:  δεν έχει να κάνει με την ηλικία αλλά με την ψυχοσύνθεση.  Η Sarah με κάποιο παράξενο τρόπο σε έκανε μέλος μιας κάστας διαφορετικού τύπου outsiders – και όλοι θέλουμε να ανήκουμε κάπου, έτσι δεν είναι;

Πάνος Τζανάκος
The Orchids – A Kind of Eden
Απόγευμα στη δουλειά, λαμβάνω notification πως πρέπει να επιλέξω ΕΝΑ κομμάτι από τη συλλογή της Sarah Records. Ένα… ΕΝΑ !! Σχεδόν ακατόρθωτο task, ειδικά για άνθρωπο που με δυσκολία φτιάχνει top 20 γιατί δεν μπορεί να αποφασίσει τί θα αφήσει τελικά απ’ έξω. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πρέπει να γράψω και κάτι.. Τι να διαλέξω και τι να πρωτογράψω. Μετά από σκέψη, κατέληξα να επιλέξω κάτι καθαρά για συναισθηματικούς λόγους. Πέμπτη βράδυ λοιπόν, στο παλιό Naja στη Γεροκωστοπούλου (100 χιλιάδες χρόνια πριν), ξαφνικά μπαίνει το A Kind of Eden και με αφήνει κόκκαλο στα πρώτα δευτερόλεπτα! Φτάνοντας στο ρεφρέν είχα ήδη ερωτευτεί το τραγούδι, τη φωνή, την κιθάρα, τα πίσω φωνητικά.. τα πάντα.

Η γλυκιά μελωδία, η απαλή φωνή, οι στίχοι, η χρονική περίοδος που το πρωτοάκουσα, τα χορευτικά ενσταντανέ από 10-12 άτομα όποτε το έπαιζε κάποιος από μας και η γλυκόπικρη γεύση μελαγχολίας που μου αφήνει μετά από κάθε ακρόαση  του έχουν δώσει ξεχωριστή θέση μέσα μου. 4 μαγικά λεπτά που συνοψίζουν μία ολόκληρη περίοδο της ζωής μου και ανασύρουν αναμνήσεις ετών. 

John Komakino (Intersonik.net Radio)
Blueboy – Popkiss

Άν και είναι απίστευτα δύσκολο έργο το να διαλέξεις το αγαπημένο σου single απο μια δισκογραφική εταιρεία σαν την Sarah θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα πώ το Popkiss των Blueboy (Sarah 65). Πρώτον, γιατί ο Keith Girdler είχε και θα έχει, μιας και το έργο του θα μείνει για πάντα, την πιο γλυκιά και ζεστή φωνή. Δεύτερον, επειδή το μουσικό του ταίρι ο Paul Stewart εμπνεύστηκε μερικές απο τις καλύτερες pop μελωδίες -ever- . Τέλος, όταν σκέφτομαι τη Sarah Records κατευθείαν το μυαλό πάει σε αυτό το “δημοφιλές φιλί”.

Ιουλία Κατσογιαννου (Poplie Radio)
Heavenly – P.U.N.K. Girl

Η εξέλιξη των Talulah Gosh ως Heavenly έρχεται με λιγότερα punk και περισσότερα pop στοιχεία ενώ στις αρχές των 90s, τα drums και το μπάσο του 'P.U.N.K. Girl' συνοδεύουν άψογα τους στίχους που μπορούμε εύκολα να συναντήσουμε στο μεγαλύτερο Riot Grrl Zine. "She is hardened to hurt her softness hidden from the world"

Δημήτρης Γονέος (Make me happy/The Kids Of Distinction)
St. Christopher – Antoinette

Οι St. Christopher είναι μια πολύ καλή μπάντα αλλά όχι η αγαπημένη μου από το ρόστερ της sarah. Το Antoinette είναι ένα πολύ όμορφο κομμάτι αλλά πιθανότατα όχι το καλύτερό τους. Τότε γιατί είναι το αγαπημένο μου sarah single; Γιατί, πολύ απλά, το sarah 34 είναι η πρώτη κυκλοφορία της εταιρίας που απέκτησα πριν από περίπου 20 χρόνια, ένα όμορφο φθινοπωρινό απόγευμα σ' ένα ακόμα πιο όμορφο δισκάδικο στη Κολωνία.

Μάνος Μπούρας (Ήχος Εικόνα​)
Heavenly - So Little Deserve

Οι Heavenly ήταν το αντιπροσωπευτικότερο κατ’ εμέ σχήμα της ετικέτας Sarah, από την άποψη ότι είχαν τα μελωδικότερα τραγούδια, δεν κυκλοφόρησαν τίποτε που να μπορεί να χαρακτηριστεί έστω και μέτριο, αποτελούσαν την απόλυτη ενσάρκωση εκείνου που ονομάζουμε twee (παρότι οι ίδιοι έχουν δηλώσει ότι δεν θέλουν να συνδέονται επ’ ουδενί με τον όρο), και στο πρόσωπο της Amelia Fletcher είχαν το τέλειο όνειρο κάθε οπαδού του ήχου τους – ανεξάρτητα αν μιλάμε για άντρες ή γυναίκες… Ανάμεσα στα δεκάδες υπέροχα τραγούδια τους, διαλέγω ένα σινγκλ τους από το 1991 που παίζει συχνά πυκνά στο κεφάλι μου και στέκεται άνετα πλάι στο ανυπέρβλητο Atta Girl, αν και λιγότερο αβανταδόρικο. Sarah Forever!

Νίκος Pierrepoint (Make me happy/The Kids Of Distinction)
Blueboy - River

Έχω την αίσθηση ότι είναι η δεύτερη καλύτερη μπάντα της Sarah Records και το προτελευταίο τους single στην εν λόγω εταιρεία είναι ένα ακόμη δείγμα της υψηλής κλάσης τους. Απίθανος συνθέτης και ερμηνευτής ο Keith Girdler στοιχειώνει με την φωνή του κάθε λέξη του κομματιού. Έτσι συντελεί στην δημιουργία μιας πολυσχιδούς αίσθησης ματαιότητας, μοναξιάς, ανασφάλειας και σπαρακτικού ερωτισμού. Do they even know? αναρωτιέται ο Keith...Η ερωτηματική έκφανση της pop αισθητικής αυτούσια.

Δημήτρης Κατσουρίνης (Intersonik.net Radio)
The Field Mice – Emma’s House

Γκρίζα και αθεράπευτη μελαγχολία για τις εποχές που έφυγαν ανεπιστρεπτί παίρνοντας μαζί τους τα πρόσωπα που τις σημάδεψαν. Τυχαίες τροχιές ανθρώπων που κάποια στιγμή, σ’ ένα παράθυρο του χρόνου συναντήθηκαν, αφήνοντας πίσω ανεξίτηλα σημάδια. Η pop των Field Mice ποτέ δεν έκρυψε το εύθραυστο του χαρακτήρα της και αυτό, εν τέλει την κάνει τόσο αψεγάδιαστη στα αυτιά και στην ψυχή μας. Το Emma’s House θα μπορούσε να αποτελεί το ηχητικό ισοδύναμο ενός μυθιστορήματος του Patrick Modiano, ιδωμένο μέσα από το πρίσμα μιας νεανικής ευαισθησίας και ενός αυθόρμητου ρομαντισμού που δεν εκλογικεύεται. Παρά τη διάχυτη νοσταλγία, οι υπέροχες jangly κιθάρες και το λυτρωτικό ανέβασμα στο ρεφρέν (“where you aaaaare?”) χαρίζουν μια τόσο γοητευτική εναλλαγή διακριτικής θλίψης και εκ βαθέων ανάτασης. Το Emma’s House δεν προσφέρει μόνο τριάμισι λεπτά γλυκόπικρης ονειροπόλησης στο χάραμα ενός μουντού φθινοπωρινού πρωινού. Είναι συντροφιά για μια ολόκληρη ζωή.

Timon Sprinkle (Presspop.gr & Playground Noise)
The Field Mice – Emma’s House

Επιλέγω το τραγούδι αυτό από τη γεμάτη διαμάντια-κυκλοφορίες δισκογραφική εταιρεία "Sarah Records" για λόγους συναισθηματικούς. Είναι το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησαν οι αγαπημένοι The Field Mice, ως 7" βινύλιο από τη Sarah Records το Νοέμβριο του 1988 και μου θυμίζει όλα τα όμορφα πράγματα που ζει ο άνθρωπος για πρώτη φορά. Ενσαρκώνει μουσικά τη χαρμολύπη με ένα μοναδικό τρόπο. Στον κατάλογο της Sarah Records έχει την ονομασία "Sarah 012", η οποία θα μπορούσε να είναι το κωδικό μου όνομα αν έπαιζα το ρόλο μυστικού πράκτορα σε φουτουριστική φιλμ νουάρ ταινία στη δεκαετία του '80. Έχει υπέροχο και μελωδικό μπάσο. Οι στίχοι αρχίζουν με το "early morning by the harbour.." που μου θυμίζει τις βόλτες που κάναμε σαν έφηβοι στο λιμάνι της Πάτρας. Πιστεύω να μην ξέχασα κάποιο λόγο. Καλή ακρόαση!

Σωτήρης Στυλιανός (Presspop.gr)
The Orchids – Apologies

Η αλήθεια είναι πως είχα μια αρκετα επιφανειακή σχέση με την Sarah Records,  κυρίως σε πλαίσιο εγκυκλοπαιδικής γνώσης αλλά δεν είχα κάποια πιο συναισθηματική σχέση με πολλά όνοματα του roster της, μιας και περισσότερο παιδί της post-punk. Ωστόσο, οι Orchids για εμένα ξεχώρισαν απ'όλα τα υπόλοιπα group. Το apologies αποτελεί έναν απο τους αγαπημένους indie ύμνους και κυρίως to "I've got a habit" έναν από τους αγαπημένους μου δίσκους. Οι Orchids είχαν την κιθαριστική γλυκύτητα, το ταξίδι και την συναισθηματική ειλικρίνεια που οι υπόλοιπες μπάντες για εμένα δεν κατείχαν. Για το teenage angst της εποχής ήταν μια ιδιαίτερη λύτρωση στο κομμάτι που δεν μου προσέφερε κανένα άλλο group.

Κώστας Καραγιάννης (105.5 Rock Θεσσαλονίκης)
The Sea Urchins – Pristine Christine

Όταν μου ζητήθηκε να επιλέξω το αγαπημένο μου τραγούδι απο τη Sarah Records η απάντηση μου ήταν σχετικά εύκολη. Μπορεί οι Field Mice να είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες ever και να έχω λιώσει κυριολεκτικά το Sensitive εκεί κάπου στις αρχες των 90s, το τραγούδι όμως, που έχω συνδέσει, όσο κανένα άλλο με τα δύο κόκκινα κεράσια, είναι το Pristine Christine των The Sea Urchins, το πρώτο single της Sarah και κατά πολλούς (μεταξύ αυτών κι εγώ) ένα απο τα καλύτερα των 80s. Όχι κι άσχημα για τα έξι πιτσιρίκια απο το West Bromwich που γράψανε την αρχή αυτής της υπέροχης pop ιστορίας.

Δημήτρης Σακλής (Intersonik.net Radio)
The Field Mice – Missing The Moon

"Οταν ήσουν 19, δεν ήθελες ποτέ να δημιουργήσεις κάτι όμορφο και αγνό, μόνο και μόνο ώστε μια μέρα να του βάλεις φωτιά και να δεις την πόλη να φωτίζεται καθώς καίει;" Χρωστάω μεγάλη ευγνομοσύνη στην ετικέτα απο το Μπριστολ, την Sarah Records την οποία  συχνά μπερδεύομαι απο υπερβολική σιγουριά και τη γράφω λάθος. Τόσο στα μαθητικά όσο και στα φοιτητικά μου χρόνια στην Αγγλία με συνόδευσε με τις πανέμορφες ποπ κιθαριστικές μελωδίες της, τα λιτά εξώφυλλα με εικόνες απο την πόλη του Μπρίστολ, αλλά και τα τόσο προσεγμένα fanzines που συνόδευαν τις κυκλοφορίες της. Για τα παιδιά των 90's που αρέσκονταν στην καλή κιθαριστική ποπ,  η Sarah records φάνταζε ώς ό,τι καλύτερο μπορούσε να τους συμβεί. Orchids, Field Mice, Even As We Speak, Another Sunny Day, Aberdeen, The Wake και άλλα γνωστά όσο και λιγότερο γνωστά σχήματα κατάφεραν να αναδείξουν την Sarah ως τη «μεγαλύτερη» ανεξάρτητη ετικέτα.

Η ιστορία της οποίας ξεκίνησε απο ένα ζευγάρι φοιτητών στην Αγγλία το 1987 και μέσα σε 8 χρόνια μέχρι το 1995 κατάφερε με τον πιο αντισυμβατικό τρόπο να αριθμήσει 140 σχεδόν κυκλοφορίες, καθώς και πολλούς και γνήσιους fans.

Αγαπημένες στιγμές:
1. Missing The Moon - The Field Mice
2.Thaumaturgy - The Orchids
3.Rio – Another Sunny Day
καθώς και όλο το Where'd You Learn to Kiss That Way των Field Mice απο την αρχή μέχρι το τέλος.

Εύη Αγγελακοπούλου (Presspop.gr)
The Field Mice – Missing The Moon

Μάλλον όχι μόνο δικό μου αγαπημένο αλλά και της Sarah Records. Γνώριμος ηλεκτρονικός ήχος 90’s με ατμοσφαιρικά, γλυκά φωνητικά, τα οποία έρχονται σε σύγκρουση με τη μουσική που σε κάνει να θες να κουνηθείς. Ένα κομμάτι που εξακολουθούμε να ακούμε κι ας έχουν περάσει αρκετά χρόνια απ’ την κυκλοφορία του. Εξάλλου η καλή μουσική, όπως κι η αγάπη shall remain.

Αντώνης Κωνσταντάρας (Le Page & Pink Motel Records)
The Wake – Crush The Flowers

Μου είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω ένα κομμάτι από ολόκληρο τον κατάλογο της Sarah Records. Όμως, για κάποιο λόγο, το "Crush the Flowers" των The Wake, θα είναι πάντα ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια. Πρώτον, επειδή αποτέλεσε το soundtrack ενός ταξιδιού μου στην Ευρώπη το 2010, το οποίο είχε ως πρώτη στάση το Indietracks Festival, που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Δεύτερον, η μελωδία του είναι υπέροχη και η εναλλαγή των φωνητικών μεταξύ ανδρικών και γυναικείων μου θυμίζει Le Page!

Σταμάτης Τζιώλας
Heavenly - Atta Girl

Ανεκτίμητης αξίας Indie Pop διαμάντι, αναζωογονητικό και φρέσκο σε κάθε του ακρόαση, μείγμα γλυκύτητας και νεανικής έντασης, αιθέρια γυναικεία φωνητικά, νοσταλγική 90’s οσμή, πεισματικά σφηνωμένο στις αναμνήσεις μας - αρνούμενο να αποκολληθεί. Το ιστορικό Mad στη Λεωφόρο Συγγρού, αν υπήρχε ακόμα, θα ήταν στοιχειωμένο από τους ήχους του.

Μίμης Πλέσσας (Presspop.gr & Poplie Radio)
Heavenly - Atta Girl (1993)

Η διαδικασία για να διαλέξεις ένα αγαπημένο single από τον κατάλογο της Sarah Records δεν θα μπορούσε να μην περιέχει κάποιο δίλημμα. Field Mice και Sensitive που έχει στιγματίσει τα καλύτερα indie βράδια μας, ή Heavenly και Atta Girl που έχει στιγματίσει τα νεανικά μας πάρτυ και αντίστοιχες όμορφες μουσικά εποχές στην Πάτρα; Τελικά η πιο ειλικρινής επιλογή είναι το Atta Girl όντας ένα indie anthem που υπήρχε στα cd μου όταν ξεκίνησα να παίζω μουσική, χωρίς καν να γνωρίζω την ύπαρξη της Sarah Records και σημάψεδε ανεξήτιλα μια αξέχαστη εποχή.